اقدام مقتضی

در مقابل، جمهوری اسلامی با حملات موشکی که در تاریخ اسرائیل کم‌سابقه است تلاش دارد پاسخ مناسب دهد، اما با عنایت به حمایت آمریکا و ورود انگلیس، فرانسه و... به این عرصه این پاسخ‌ها هنوز کار را تمام نکرده ‌است. آنچه امروز در حال وقوع است، هدف فقط نظام سیاسی نیست؛ بلکه خود کشور است. جمهوری اسلامی در یک تنگنای استراتژیک قرار دارد. سال‌ها درگیری با آمریکا و اسرائیل امروز تبدیل شده به حلقه فشار که حالا به درون مرزهای سرزمینی ایران کشیده شده است. به‌خوبی معلوم است که پرداخت هزینه‌های یک جنگ فرسایشی با انگیزه نابودی و یا ناتوان ساختن زیرساخت‌ها منطقی نیست. ما وارد مرحله‌ای شده‌ایم که هر حمله، خسارات سنگینی را به کشور وارد می‌نماید؛ انرژی، صنعت، ارتباطات و زندگی روزمره‌ میلیون‌ها شهروند در معرض تهدید مستقیم است. در چنین وضعیتی، تنها دو گزینه در برابر ما قرار دارد: یا ادامه‌ مسیر درگیری و پذیرش ویرانی کشور، یا ورود به یک چرخش استراتژیک برای توقف روند تخریب ملی. سیاست نیابتی‌سازی، ارسال سلاح و پول به گروه‌های مسلح در منطقه امنیت مورد نظر را به بار نیاورد. اکنون زمان آن رسیده که جمهوری اسلامی تصمیم شفاف، علنی بگیرد. پاسخ واقعی، می‌تواند یک توافق چندلایه‌ امنیتی، سیاسی و منطقه‌ای باشد؛ با حضور کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس و دیگر کشورهای تاثیرگذار در سطح منطقه و جهان. این مدل پیش‌تر هم آزموده شده است. در دوران جنگ‌های فرسایشی در خاورمیانه، حتی دولت‌های متخاصم در نهایت به یک آتش‌بس زیرساختی رسیدند تا هزینه‌ی جنگ را از مردم خود دور کنند. اکنون برای کاهش فشار امنیتی و خروج از وضعیت باید بخشی از راه‌حل منطقه‌ای شود، نه منبع بحران. گفت‌وگو بیشتر و جدی‌تر با عربستان، امارات، ترکیه و مصر باید در دستور کار فوری قرار گیرد. این گفت‌وگوها برای کاهش سطح تنش و جلوگیری از هم‌سویی کشورهای عربی با سیاست تهاجمی اسرائیل ضروری است. هر چقدر ایران تنها‌تر شود، بیشتر مورد تهاجم قرار خواهد گرفت. ادامه‌ تنش با آمریکا، یعنی تداوم هماهنگی اطلاعاتی اسرائیل و متحدان منطقه‌ای‌اش برای فلج‌سازی تدریجی. راهکار عملی خارج کردن برگ فعلی از دست دشمن و توجه دوباره به دیپلماسی به قصد بر هم زدن بازی دشمن است. بازگشت به مذاکرات از طریق میانجی‌های منطقه‌ای و بین‌المللی یکی از این راه‌هاست.

علی‌محمد نمازی

فعال سیاسی