جوامع در غریبگی منسجم می‌شود
جوامعی که به‌واسطه فناوری و تکنولوژی با عقل و خرد جهانی اتصال پیدا می‌کنند در فرآیند زمان، صاحب نظر، عقیده و روش و منشی متفاوت از آموزه‌های پیشین می‌شوند. بنابراین اکثریت جامعه امروز ایران نیز از این قاعده مستثنی نیستند. بر همین اساس خواست و مطالباتی پیدا کرده‌اند که بعضا با خواسته مدیران‌شان در تناسب نیست.
به گزارش آرمان ملی آنلاین، امید فراغت، روزنامه‌‌نگار نوشت: اگر بخواهم منصفانه نقد و قضاوت کنم باید گفت: در چنین فضایی هم اکثریت جامعه در نقطه درست ایستاده و هم مدیران به واسطه ایدئولوژی‌شان، در نقطه مناسب قرار دارند. اکنون در مرحله‌ای هستیم که هم برخی به دلیل دانایی‌شان از مواضع و خواست و مطالبات‌شان کوتاه نمی‌آیند . بنابراین این روند و این برخورد دیدگاه وتفاوت آنها بین مسئولان و بخشی ازجامعه، اتفاقی قابل پیش‌بینی است.
برای مثال اگر بن‌سلمان ولیعهد عربستان، اقدام به اصلاحات خرد و کلان می‌کند، یک دلیل مهم آن، بازدارندگی و جلوگیری از رویارویی احتمالی بین مردم یا نسل امروز با حکمرانان است. در جوامع اگر اقدام و عمل‌های اصلاحی در زمان مناسب صورت نپذیرد، رو در رویی امری محتمل است. بنابراین موجودیت خودی و غیرخودی‌سازی، پیام خوبی ندارد که اگر داشت، در فضای موجود انواع و اقسام خط و نشان کشیدن‌ها از خودی و غیر‌خودی‌ها در جامعه، نشر و انتشار پیدا نمی‌کرد. متاسفانه یکی از ایرادات برخی تصمیم سازان و تصمیم‌گیران این است که هنوز نپذیرفته‌اند، دنیای امروز و به تبع آن، ایران امروز، با هیچ دوره تاریخی قابل قیاس نیست!
وقتی جامعه‌ای به صورت پیوسته و مداوم تحت تاثیر اخبار و اطلاعات و خرد و دانایی جهانشمول قرار می‌گیرد. به چنین جامعه‌ای نمی‌شود گفت: دو بعلاوه دو، پنج می‌شود! وقتی ملتی در معرض امکان‌ها و فرصت‌هایی مثل فناوری و تکنولوژی قرار دارد قاعدتا به آسانی تفاوت جوامع پیشرفته و توسعه‌یافته را با جوامع توسعه‌نیافته، متوجه می‌شود. وقتی ملتی به وضوح اختراعات و اکتشافات علمی کشورهای توسعه‌یافته را می‌بیند قاعدتا به قدرت عقل‌گرایی و واقعیت‌نگری ایمان آورده و ناخودآگاه به سمت و سوی عقلانیت و واقعیت‌گرایی کشیده می‌شود.
وقتی ملتی سهم مدیران و برخی جوامع را در اختراعات و اکتشافات دنیای امروز را، به تعبیری هیچ و ناچیز می‌داند، قاعدتا متوجه ادبیات بَرنده در جهان امروز می‌شود. مسئولان باید بپذیرند اکثریت ملت ایران امروز، عقل‌گرا و واقعیت‌نگر شده‌اند. بنابراین تا زمانی که کشش و میل و اراده و همچنین ذائقه‌شان به رسمیت شناخته نشود، این زوایه به عنوان یک اتفاق محتمل وجود دارد. بنابراین وقتی جامعه‌ای با دست اندارکارنش، احساس غریبگی و عدم مفاهمه داشته باشند، ناخودآگاه آنان در این فضای غریبگی و تنهایی، انسجام پیدا کرده و به تعبیری روز به روز به قدرت‌شان افزوده می‌شود.
ارسال نظر