بحرانهای منطقهای در ایران همواره فراتر از مرزهای جغرافیایی دیده میشوند. هر رخداد پر سروصدا در کشور، صحنه سیاست داخلی را به تکاپو میاندازد؛ تکاپویی که بیش از آنکه معطوف به گفتوگوهای تازه باشد، یادآور بازپخش صحنهای آشناست. جنگ 12 روزه اخیر نمونهای روشن از این الگو بود؛ زمانی که زبان رسمی کشور دوباره با همان واژگان و کلیشههای قدیمی آراسته شد و نهادهای رسمی، از جمله صداوسیما، نقش بازیگران تکراری را بر عهده گرفتند. خوشبختانه جنگ طولانی نشد وگرنه این رویه بازنمایی شعارزده از قدرت و تکصدایی…