رقابت درون گروهی یا وزن‌کشی سیاسی؟

 در همین راستا نیز شاهد تحرکات گسترده‌ای در اردوگاه اصولگرایان  از احزاب و مجموعه‌های مختلف در داخل این جریان هستیم که نشان می‌دهد آنها قرار است با توپ پر در انتخابات آتی حاضر شوند. طیف شورای ائتلاف یا همان طیف همراهان قالیباف از یک‌سو، جریان شریان و جبهه پایداری از سوی دیگر و طیف حامیان علیرضا زاکانی، شهردار فعلی تهران از سوی دیگر هر کدام در تلاش هستند تا بتوانند حضور موثر و پر‌رنگ‌تری در انتخابات آتی شوراها داشته باشند تا بر این اساس کرسی‌های بیشتری از شوراهای هفتم را از آن خود کنند. این در حالی است که سیاست اصولگرایان همواره در هر انتخاباتی وحدت و اجماع جریانی بوده و همه طیف‌ها نهایتا بر روی یک لیست انتخاباتی ائتلاف و وحدت می‌کردند. اما آنچه مسلم است امروز با تحولاتی که در اردوگاه اصولگرایان قابل مشاهده است و هر حزب یا گروهی به طور جداگانه فعالیت خود را آغاز کرده است می‌توان انتظار داشت که به‌رغم تلاش‌هایی که قطعا در جهت ائتلاف و وحدت صورت خواهد گرفت اصولگرایان به وحدت مدنظر نخواهند رسید و شکاف و انشقاق در این «دور» بین اصولگرایان به‌حد نهایت خود خواهد رسید و بعید نیست که حتی 3 یا 4 لیست انتخاباتی را مشاهده کنیم. این رویه اما در جریان مقابل یعنی اصلاح‌طلبان مقداری روان‌تر پیش می‌رود چنانکه به اجماع و ائتلاف رسیدن آنها مقداری آسان‌تر خواهد بود. چرا که برخلاف اصولگرایان که هر نفر داعیه ریاست و سرلیستی دارد و خیلی سخت تن به ائتلاف می‌دهند در بین اصلاح‌طلبان این موضوعات به‌راحتی حل و فصل می‌شود و همین امر است که نقطه تمایز و تفاوت ایجاد می‌کند. اختلافات در میان اصولگرایان جایی عمیق‌تر می‌شود که بفهمیم بسیاری از این احزاب و تشکل‌های اصولگرایی یکدیگر را بر نتافته و قبول ندارند و معتقدند که باید همه جریان حول محور آنها اجماع کنند. اگر این نگاه را رویه کلی در جریان اصولگرا در نظر بگیریم بیرون دادن 3 یا 4 لیست انتخاباتی دور از ذهن نخواهد بود. مهم وزن‌کشی سیاسی داخل جریانی است که اصولگرایان در پی آن هستند. اتفاقا بسیاری بر این باورند که باید این وزن‌کشی صورت پذیرد تا هر کدام از تشکل‌های اصولگرا بدانند چه پایگاه رایی دارند و تا چه میزان در اردوگاه اصولگرایی از اهمیت و اعتبار برخوردار هستند. مهرداد بذرپاش، مرد پشت صحنه شریان به‌دنبال رقابت با قالیباف و زاکانی در جهت تصاحب اکثریت کرسی‌های شورا است تا شاید بتواند میدان‌دار اصلی این انتخابات باشد. طیف قالیباف و حامیان نیز به‌دنبال تکرار موفقیت دوره ششم در 1400 هستند و نمی‌خواهند بدین سادگی‌ها بهشت را رها کنند. در این بین اما زاکانی به‌دنبال تکرار شهرداری 5 ساله خود بر پایتخت است و از این جهت نیز می‌خواهد طیف حامیان و همراهان خود را وارد شورا کند تا از این مسیر شهردار تهران بماند. باید دید تحولات پیرامون شورای هفتم طی ماه‌های آینده چگونه پیش خواهد رفت.

* مدیریت شهری یا سکوی پرش؟

سوابق عملکردی شوارها و شهرداران نشان می‌دهد که طی 6 دوره گذشته بیش از تخصص و دانش در امور شهری افراد با نگاه‌های سیاسی و جریانی وارد شورای شهر تهران شده‌اند و همین امر نیز باعث شده تا نتوانند آنطور که باید به مسائل، مشکلات و بحران‌های کلان‌شهر تهران رسیدگی کنند و نهایتا با عملکرد ناموفق یا نه چندان موفق به کار خود پایان داده‌اند. البته که این مساله در انتخاب شهرداران نمود بیشتری داشته است. لذا شهرداران بعضا به‌جای تمرکز بر مدیریت شهری در جهت حل معضلات و مشکلات اقداماتی در جهت پرش از بهشت به پاستور انجام می‌دهند. گویی شهرداری تهران محلی برای رسیدن به ریاست جمهوری است. نموه بارز این مساله محمود احمدی‌نژاد رئیس دولت‌های نهم و دهم است که پیش از ریاست جمهوری شهردار تهران بود. محمدباقر قالیباف نیز در جایگاه شهردار تهران دو بار برای ریاست جمهوری تلاش کرد و موفق نشد و نمونه آخرین این مساله نیز شهردار فعلی تهران علیرضا زاکانی است که در انتخابات پیشین ریاست جمهوری با سودای پاستور به انتخابات ریاست جمهوری ورود کرد. از همین‌رو چندی پیش محمدرضا عارف، معاون اول رئیس‌جمهور تغییرات لازم در آیین‌نامه انتخاب شهردار را ابلاغ کرد که طی این آیین‌نامه افرادی که سابقه مدیریت شهری داشته‌اند، مسئولیت‌های سیاسی دارند یا تحصیلات مرتبط با مدیریت شهری را ندارند از دایره شمول برای انتخاب به‌عنوان شهردار خارج می‌شوند. اتفاقی که باعث می‌شود حداقل مدیریت شهری امروز تهران را از هم اکنون تغییر یافته بدانیم. چرا که با توجه به شرایط موجود علیرضا زاکانی نه مدرک تحصیلی مرتبط دارد و نه می‌تواند از بندی که اجازه می‌داد به‌دلیل داشتن سابقه شهرداری رشته تحصیلی غیرمرتیط او نادیده گرفته شود استفاده کند. این آیین‌نامه البته با واکنش‌های منفی برخی رسانه‌های تندرو مواجه شد از جمله جهان‌نیوز رسانه منتسب به علیرضا زاکانی آن را «حذف گزینشی و سیاسی چهره‌های توانمند برای شهرداری تهران» خوانده است. با این روال و احتمال بالای کناررفتن زاکانی از انتخاب مجدد برای شهرداری تهران به نظر می‌رسد رقابت در میان اصولگرایان برای رسیدن به شهرداری تهران رنگ و بوی جدی‌تری به خود بگیرد. مخصوصا که اصولگرایان جریان رقیب را نیز کاملا آماده در مقابل خود می‌بینند. البته نباید از یاد برد که این مشارکت بالای مردم در انتخابات است که به آن انتخابات رونق و شکوه می‌دهد و باید دید که تا 5 ماه آینده شرایط چه تغییری خواهد کرد و جامعه تا چه میزان برای پای صندوق آمدن ترغیب خواهد شد.

* انتخابات و وزن‌کشی سیاسی

یک فعال سیاسی اصولگرا در خصوص انتخابات پیش‌رو و اختلافات میان اصولگرایان اظهار داشت: اتفاقی که حال رخ‌دادن است نوعی وزن‌کشی سیاسی است و با توجه به اینکه انتخابات ریاست جمهوری در سال 1407 برگزار می‌شود اصولگرایان و اصلاح‌طلبان در پی تبدیل‌کردن انتخابات شوراهای 1405 به پیش انتخاباتی برای مجلس سیزدهم و ریاست جمهوری پانزدهم هستند و این موضوع از این جهت برای جریانات سیاسی مهم است. محمد مهاجری به «آرمان ملی» گفت: طبیعی است که در هر دو جناح سیاسی تحرکاتی را مشاهده کنیم و اصولگرایان نیز در خود اختلافاتی داشته باشند. به هر حال آقای زاکانی مزه شیرین شهردای تهران را چشیده و می‌خواهد آن را تبدیل به سکوی پرسش به سمت ریاست جمهوری و اهداف دیگر کند. وی افزود:‌ طبیعی است که وقتی مجلس مقرراتی را تصویب می‌کند که عملا آقای زاکانی از آن محروم بماند، خود به‌خود باعث به‌وجودآمدن چالشی در جریان اصولگرا می‌شود و از آنجایی‌که آقای زاکانی خود را نفر اول برای انتخابات آینده در شهرداری تهران می‌داند، تحرکات سیاسی را کلید می‌زند تا در جریان اصولگرا دست برتر را پیدا کند. مهاجری بیان کرد: می‌توان گفت انتخابات شوراها یکی از محل‌های دعوا میان دو جریان سیاسی است و در هر دو جریان وزن‌کشی داخلی برای خود قائل خواهند بود.