معیار و ملاک پهلوان ماندن

هر ورزشکار حرفه‌ای نیک می‌داند، می‌توان پس از چندسال تلاش و ممارست مستمر و البته بعضا چاشنی شدن اندکی شانس و اقبال بر سکوهای ملی و بین‌المللی در قامت قهرمان ایستاد. آنان که اندک تجربه‌ای در ورزش حرفه‌ای دارند شاهد و گواه این ادعا هستند که برخی ورزشکاران در مسیر رسیدن به توقع و غایت نهایی‌ خویش علی‌رغم شایستگی و لیاقت با دست‌اندازها و مشکلاتی مواجهه می‌شوند و از رسیدن به سکوهای قهرمانی و گرفتن مدال‌های رنگارنگ محروم .اما همین ورزشکاران علیرغم نداشتن افتخارات آنچنانی در ورزش قهرمانی، امروز قهرمانان ملی میهن نام گرفته‌اند. ایستادن بر سکوی قهرمانی گرچه کار سخت و طاقت‌فرسایی است اما این مهم زمانی دلنشین‌تر خواهد بود که قهرمان رقابت‌های ملی و برون‌مرزی فارغ از رنگ مدال‌ و عنوان قهرمانی، در سرزمین مادری محبوب قلب‌ هموطنان خویش شده، ملت وی را فارغ از رنگ و تعداد مدال‌ها و افتخارات ورزشی‌اش محبوب دانسته و دوستش بدارند و به عبارتی مدال اصلی و اصیل قهرمانی را از نگاه و زبان مردم دریافت کند و این همان مرز سهل و ممتنع قهرمان ملی شدن و ماندن در یاد وخاطر مردم است. هر ورزشکار حرفه‌ای کم و بیش می‌‌داند برای حصول آنچه غایت و آرزوی دیرینه‌اش است چه میزان تلاش نیاز دارد و از چه موانعی باید عبور کند اما برخلاف این مسیر پردست‌انداز و طاقت‌فرسا که شرط عبور از آن بالا بردن قوای جسمانی و تسلط بر تکنیک‌های حرفه‌ای است طریق محبوب شدن نزد ملت مسیری است که جز با صفای دل و خضوع و کرنش در برابر ملت طی نخواهد شد و آن همان طریق پهلوانی است که برخی ورزشکاران توفیق و لیاقت رسیدن به این مقام و منزلت نصیبشان می‌شود. برخلاف داوران عرصه‌ رقابت‌ها که با سلایق متفاوت ورزشکاران را مستحق امتیاز و مدال تشخیص می‌دهند، معیار و ملاک پهلوان شدن و محبوب ماندن نزد مردم چیزی نیست جز خادم بودن و خادم ماندن! و خادم ملت شدن را نه تدبیری لازم است و نه سیاستی حتی نمی‌خواهد دبیر باشی بلکه کافی است خادم بمانی. حتی نیازی نیست فریادی از سر تحکم سر دهی که من رئیس اینجا هستم و حکم می‌کنم تا این برود و آن نماند. مردمی که پای تلویزیون برای قهرمان ورزشی‌ کشورشان هورا می‌کشند و کف می‌زنند توان و درک شناسایی مدیرِ تازه به دوران رسیده‌‌ را دارند این مردم نیک و به غایت سره را از ناسره تشخیص می‌دهند.