چین و روسیه برنده نبرد غزه

 برای آن سوی جهان سود و رونق دارد. نقل است که در جنگ 8 ساله ایران و عراق هر تعداد از عراقی‌‌ها کشته می‌شدند و یا موشک 6 متری به کوچه‌های یک متری در شهرهای ایران برخورد می‌کرد اما در برابر هر موشکی کشورهای صادر کننده تجهیزات نظامی سود می‌بردند. شوروی سابق سود سرشاری از صادرات سلاح در جنگ به عراق برد. در سایر جنگ‌ها نیز وضع همین است. حتی در جنگ جهانی اول و دوم نیز که اروپا نابود شد، ایالات متحده سهم خوبی از سود بازسازی آن دریافت کرد. در جنگ‌های یک دهه گذشته خاورمیانه هم همین بازی تکرار شده است و کارخانه‌های اسلحه‌سازی جمهوریخواهان در آمریکا بیش‌ترین سود را از جنگ عراق، افغانستان و سوریه برده‌اند. با این وجود همواره اسلحه فروشان و سیاست‌ورزان و زورمداران نیستند که از جنگ‌ها سود می‌برند.

*آنان که از جنگ غزه آسیب می‌بینند

 نقل است که هویدا بارها به شاه اعلام کرد که بالاترین رشد اقتصادی در دوران وی رخ داده است اما بررسی‌ها نشان می‌دهد اگر هویدا توانست کشور را در آن دوران به زعم خود به خوبی اداره کند یک علت بیش نداشت. آمریکا در آن زمان درگیر مسائل دیگری بود و از دخالت در کل منطقه پرهیز داشت. ایالات متحده برای سال‌ها درگیر جنگ ویتنام بود و در آن سال‌ها ایران توانسته بود از روند نسبتا صلح‌گونه در منطقه به نفع رشد اقتصادی ایران استفاده کند. اکنون نیز اگر نگاهی به جنگ در غزه بیندازیم به این نتیجه خواهیم رسید که در جنگ غزه چند طرف به شدت متضرر هستند و برخی کشورها هم البته بدون شلیک یک گلوله از این جنگ سود می‌برند. بزرگ‌ترین بازنده این جنگ رژیم صهیونیستی است چرا که به اذعان تمامی تحلیلگران حتی تحلیلگران غربی و رسانه‌های نزدیک به اسرائیل این جنگ هیمنه شکست ناپذیری اسرائیل و ابرجاسوس دانستن موساد در جهان را برای همیشه در قبرستان تاریخ سپرده است. با تمام این موارد اما به نظر می‌رسد آمریکا بازنده دیگر این جنگ است چرا که بی‌حساب و کتاب از جایگاه خود برای اسرائیل هزینه می‌کند و هر روز بیش‌ترین تنفر را بین کشورهای اسلامی می‌پراکند و از سوی دیگر به نظر می‌آید اولویت استراتژیک خود را تا حدودی رها کرده است به طوری که مشخص نیست آمریکا این روزها چگونه به کنترل چین و مهار روسیه می‌اندیشد.

*آنان‌که از جنگ غزه فقط سود می‌برند

 برخی کشورها و بازیگران بین‌الملل البته بدون هیچ گونه تحرکی در جنگ‌ها سود می‌برند حتی بدون اینکه سلاحی بفروشند. نمونه بارز این کشورها چین است. چین بدون اینکه دخالتی در نبرد غزه داشته باشد درصدد است که به میدان‌دار صلح در خاورمیانه تبدیل شود. به شکل‌های مختلف در ارتباط با روند صلح در منطقه گفت‌وگو می‌کند. طرفین جنگ را به کنترل تنش تشویق می‌کند و حتی به پیغام بر آمریکا برای ایران هم تبدیل شده به طوری که در خبرها آمده است آمریکا از چین خواسته که از بحرانی‌تر شدن شرایط در خاورمیانه با رایزنی با ایران جلوگیری کند و به نوعی تلاش دارد از طریق ایران به گروه‌های مقاومت در منطقه پیام دهد که خواهان درگیری نیست. روسیه نیز البته برنده حتمی جنگ غزه است چرا که اولا ذهن اروپا که شبانه روز به فکر افزایش فشار به مسکو بود را به سمت غزه منحرف شده می‌بیند. ضمن اینکه به حامی صلح هم بدل شده که این مورد می‌تواند به نفع نفوذ روسیه در جهان اسلام باشد. از سوی دیگر با آغاز جنگ غزه روس‌ها عملا یک حاشیه امن برای خود مهیا دیده‌اند به طوری که اولا می‌توانند بیشتر به سراغ اوکراین رفته و کمتر از سوی آمریکا دیده شوند و در ثانی شرایطی را برای خود مشاهده می‌کنند که در سازمان ملل با تلاش برای ایجاد زمینه‌های آتش‌بس در غزه خود را به منادی صلح بین‌المللی در نزد ملت‌ها تبدیل کنند.

*اگر جنگ گسترش یابد ایران و آمریکا ضرر می‌کنند

 با این وجود می‌توان در مقام تحلیل کمی هم جلو رفت اگر در غزه آتش‌بسی اتفاق نیفتد و جنگ گسترده شود به طوری که پای ایران و آمریکا به صورت مستقیم به جنگ باز شود. آن‌هایی که در این بین ضرر می‌کنند هر دو سویه نبرد هستند. با این وجود اما فرصت بسیار طلایی برای روس‌هاست تا شرایطی دیگر را برای خود ایجاد کنند چرا که هم با ایران و هم با آمریکا در ارتباط هستند و می‌توانند از گسترش نبرد در خاورمیانه جلوگیری کنند. روس‌ها هم که اهل معامله‌اند هر قدمی را در این ارتباط بردارند خواستار لغو فشارهای استخوان شکن علیه خود در اوکراین خواهند شد. تحلیل کوتاه عباس آخوندی فعال سیاسی و وزیر اسبق راه در این ارتباط  قابل تامل است. آخوندی در این مورد در شبکه ایکس نوشت: ورود ایران به جنگ خواسته مشترک اسرائیل و روسیه است. هریک منافع خود را در آن می‌بینند. اسرائیل در پی خروج از فشار افکار عمومی جهان علیه یک جنگ نابرابر با فلسطینیان و ورود به یک جنگ کلاسیک است. و روسیه در پی انحراف افکار عمومی از جنگ اوکراین است.