تندروها، منافع ملی و مسأله غزه

سیستم امنیتی کشور باید یک‌بار برای همیشه به‌صورت ریشه‌ای بررسی کند که نفوذ دشمن، هم در قالب مستقیم و هم غیرمستقیم، چگونه می‌تواند در پوشش طرح‌ها و شعارهای تندروانه وارد عمل شود و منافع ملی ما را تهدید کند. متأسفانه در طول سال‌ها، مرزبندی‌های سیاسی در ایران به شکل پی‌در‌پی دستخوش تغییر شده‌اند. روزگاری صحبت از چپ و راست بود، سپس اصلاح‌طلب و اصولگرا و حالا نیز شاهد نوعی دوقطبی جدید هستیم که فراتر از جناح‌بندی‌های سنتی عمل می‌کند. در شرایط کنونی، تقسیم‌بندی واقعی در فضای سیاسی کشور میان عقلای نظام و تصمیم‌سازان اصلی در شورای عالی امنیت ملی، در مقابل اقلیتی است که بی‌اعتنا به مصالح کلان کشور، تصمیمات نهادهای عالی را به چالش می‌کشند. این افراد و جریان‌ها، برخلاف رویه‌های کارشناسی‌شده، طرح‌هایی را مطرح می‌کنند که نتیجه‌ای جز ایجاد شکاف در جامعه و تقابل افکار عمومی با سیاست خارجی کشور ندارند. مسأله امروز دیگر تنها اختلاف‌نظر سیاسی نیست؛ بلکه با امنیت ملی ما گره خورده است. تندروها، با اتخاذ مواضع و ارائه طرح‌های غیرکارشناسی، تلاش دارند تا جامعه را درگیر تنش کنند. چرا که حیات سیاسی آنها به استمرار بحران و التهاب وابسته است. همان‌گونه که در دوران مذاکرات ایران و آمریکا، با کاهش تنش‌ها این جریان به حاشیه رانده شد، امروز نیز در پی بازتولید خود از مسیر ایجاد دوگانگی میان منافع ملی و دفاع از فلسطین است. جالب است که این جریان حاضر است تا جایی پیش برود که مردم ایران را نسبت به فلسطین و غزه بدبین کرده و حمایت عمومی از این آرمان را کم‌رنگ کند. این موضوع حتی با آرمان‌های امام خمینی نیز در تضاد است؛ چنان‌که ایشان در دوران دفاع مقدس تأکید داشتند که مسیر قدس از کربلا می‌گذرد، یعنی ابتدا باید با دشمن مهاجم مقابله کرد، اما نباید از مسأله فلسطین غافل شد. اکنون وقت آن است که دستگاه قضائی و نهادهای امنیتی کشور با این جریان افراطی برخوردی جدی و بدون مسامحه داشته باشند؛ چرا که سکوت در برابر چنین اقداماتی، می‌تواند به تضعیف انسجام ملی، همبستگی اسلامی و آرمان حمایت از مردم مظلوم فلسطین منجر شود. افراطی‌گری هیچ‌گاه خدمتی به کشور نکرده و امروز نیز تهدیدی برای امنیت، عقلانیت و انسجام درون‌زای جمهوری اسلامی ایران است.

سعید نورمحمدی

فعال سیاسی