اسرائیل؛ رژیم تروریست
در روزهایی که پس از درگیری‌های مستقیم و بی‌سابقه میان ایران و رژیم صهیونیستی، آتش‌بسی شکننده بر منطقه حاکم شده، انتشار عکس نوشته‌ای تهدیدآمیز از سوی یکی از رسانه‌های اسرائیلی علیه جناب آقای دکتر عباس عراقچی، وزیر محترم امور خارجه جمهوری اسلامی ایران، نشانه‌ای دیگر از عبور تل‌آویو از مرزهای پذیرفته شده حقوق بین‌الملل است. این‌که در اوج شرایط بحرانی و نیاز به خویشتن‌داری، زبان تهدید و ترور جایگزین دیپلماسی و تعامل شود، بیش از هر چیز از استیصال آن رژیم و بی‌اعتقادی‌اش به موازین جهانی حکایت دارد.
سابقه رژیم صهیونیستی در تهدید و حذف فیزیکی شخصیت‌های علمی و سیاسی ایران بر کسی پوشیده نیست. از ترور دانشمندان هسته‌ای تا عملیات خرابکارانه در عمق خاک کشور، همگی نشان داده‌اند که اسرائیل خود را از قید هرگونه مسئولیت حقوقی و اخلاقی رها دانسته است. با این حال، تهدید به ترور یک وزیر خارجه به‌هیچ‌وجه در چارچوب جنگ روانی نمی‌گنجد؛ بلکه تجاوزی آشکار به مصونیت دیپلماتیک و نقض صریح حقوق بین‌الملل به شمار می‌رود. مطابق کنوانسیون ۱۹۶۱ وین درباره روابط دیپلماتیک، دیپلمات‌ها به‌ویژه در سطح وزرای خارجه از بالاترین سطح مصونیت در برابر هرگونه تعرض، تهدید یا آزار برخوردارند. ماده ۲۹ این کنوانسیون تصریح دارد که «شخص دیپلمات از تعرض مصون است» و دولت‌ها موظف‌اند از جان، حیثیت و آزادی او در برابر هرگونه آسیب حمایت کنند. اگرچه این تهدید فعلاً در قالب رسانه‌ای و به‌ظاهر غیررسمی بیان شده، اما از آنجا که در فضای پرتنش کنونی مطرح شده، نمی‌توان از بار حقوقی و سیاسی آن غافل شد. اسرائیل با توسل به این‌گونه تهدیدها، می‌کوشد فضا را به‌نفع راهبردهای امنیتی خود مسموم کند. تهدید یک دیپلمات عالی‌رتبه نه‌تنها نشانگر تنگنای راهبردی و ضعف مشروعیت بین‌المللی است، بلکه به منزله تلاش برای ارعاب و مختل‌کردن رویکرد دیپلماتیک ایران نیز تلقی می‌شود. تجربه نشان داده هرگاه بازیگران افراطی به چنین زبان‌هایی متوسل می‌شوند، افکار عمومی و نهادهای حقوقی بین‌المللی به‌مراتب حساس‌تر شده و واکنش‌های جدی‌تری را در دفاع از اصول بنیادین نشان می‌دهند. از منظر مسئولیت بین‌المللی دولت‌ها، حتی تهدید به اقداماتی که جان یا حیثیت شخصیت‌های دیپلماتیک را به‌خطر اندازد، مسئولیت‌آور است. چه رسد به آن‌که چنین تهدیدی در یک رسانه منتسب به ساختار امنیتی اسرائیل طرح شود. دولت‌ها موظف‌اند در برابر چنین ادعاهایی واکنش نشان دهند، مرز خود را با آن روشن کنند و از تکرار یا اجرایی‌شدن آن جلوگیری نمایند. اسرائیل اما نه‌تنها مرزبندی نکرده، بلکه بارها نشان داده در پشتیبانی از این فضا، نقش فعالی دارد. جامعه جهانی، به‌ویژه نهادهایی چون سازمان ملل متحد، اتحادیه اروپا و شورای حقوق بشر، موظف‌اند نسبت به چنین تهدیداتی واکنش درخور نشان دهند. امنیت و مصونیت دیپلمات‌ها، در هر شرایطی، از ارکان نظم حقوقی بین‌الملل است؛ چه این دیپلمات‌ها از کشورهایی همسو باشند، چه از کشورهایی که درگیر تقابل سیاسی‌اند. اگر دیپلماسی را ابزار پیشگیری از جنگ بدانیم، تهدید دیپلمات‌ها در حکم تهدید مستقیم علیه صلح است. چنین کنشی نه‌تنها مشروعیت حقوقی رژیم اسرائیل را مخدوش‌تر می‌کند، بلکه جامعه بین‌المللی را در برابر آزمونی تازه قرار می‌دهد: آیا امنیت یک دیپلمات برجسته را قربانی سیاست‌های جنگ‌طلبانه خواهند کرد یا در دفاع از اصول، موضعی روشن اتخاذ می‌کنند؟
کمال‌الدین پیرموذن
نماینده سابق مجلس
ارسال نظر