لزوم حمایت همهجانبه از کودکان در برابر آزار
سیدحسن موسویچلک رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران
یکی از موضوعاتی که بیش از دو دهه است در ایران مورد تمرکز بیشتری واقع شد؛ یعنی به طور خاص اگر بخواهیم بگوییم از سال 78 که اورژانس اجتماعی تشکیل شد، موضوع حمایت از کودکان در برابر هر نوع مخاطره و آزاری است. موضوعی که به دلیل اهمیتی که دارد در سازمانهای جهانی هم به آن توجه شده و یک روز را با عنوان پیشگیری از کودکآزاری که 19 نوامبر و معمولا برابر با 28 یا 29 آبان است را از سال 2000 تعیین و نامگذاری کردند. ما هم در کشور خودمان به اهمیت این موضوع پی بردیم و به همین دلیل سازوکارهای متعدد و متفاوتی برای حمایت از کودکان در معرض آزار یا آزاردیده طراحی و برنامهریزی کردیم. یکی از اقدامات خوبی که انجام شده بود، طبیعتا تاسیس اورژانس اجتماعی از سال 78 با سازوکاری که اورژانس اجتماعی دارد، بود. کار دیگری که انجام شد، تصویب قوانین مختلف و مرتبط از جمله قانون حمایت از اطفال و نوجوانان است که سال 99 بعد از 19 سال تصویب و آئیننامه اجراییمرتبط با این موضوع نوشته شد. آنچه به بهانه امروز مهم است، ساختار برنامههای ما در حوزه حمایت از کودکان در معرض آزار است که باید به گونهای باشد که هم برای پیشگیری سطح یک یعنی اطلاعرسانی و آگاهسازی با هدف پیشگیری از وقوع چنین آسیبی تلاش شود. طبیعتا باید از همه ظرفیتها به طورمستمر استفاده شود. آموزش و پرورش یکی از بهترین بسترها برای آموزش در این حوزه است. سازمانهای غیردولتی هم بستر دیگری را دارند. این موضوع در انواع مختلف دانشگاهها میتواند جدی گرفته شود و رسانهها به این موضوع توجه لازم را داشته باشند. یکی از مواردی که میتواند در این مقطع کمک کند تا ما از کودکان حمایت کنیم، علاوه بر توسعه مستمربرنامههای پیشگیری، حمایت از کودکانی است که به هر دلیلی مورد آزار قرار میگیرند. به همین دلیل قانون حمایت از اطفال و نوجوانان میتواند محور کار باشد. از این باب که محورش مددکاری اجتماعی است، سازمان بهزیستی به عنوان سازمان اجتماعی در این حوزه است، وظایف سازمانها مشخص شده و خانواده محور است چراکه ما باید همه سازوکارها را برای حمایت از کودکان در برابرهمه افراد در زمینه خشونت، پیاده بکنیم و به همین دلیل همه کسانی که در این حوزهها کار میکنند باید این قانون را بشناسند. همچنین خانوادهها، معلمها، پلیس، قضات، مددکاران اجتماعی، روانشناسان، پزشکان، کادر درمان و حتی نویسندگان فیلمنامهها، دبیران اجتماعی سرویسهای رسانهای نیز باید این قانون را بشناسند و این امر میتواند کمک کند که این افراد به موقع شناسایی شوند. چراکه ما نباید اجازه دهیم کسی فکر کند که کودک ملک طلقش است و این موضوع بسیار مهم و جدی است. این قانون بهرغم اینکه خیلی دیرشد ولی یکی از قوانین پیشرو در حوزه حمایت از کودکانی است که به نوعی در معرض آزار هستند یا آزار میبینند که ما این نوع مداخلات را در پیشگیری سطح دو میبینیم. و همینطور حمایت از کودکان و خانوادههایی که در چنین شرایطی قرار دارند برای اینکه بتوانند توانمند شوند. چون برخی از این کودکان به دلیل فقر مجبورند در محیطهایی کار کنند که مورد آزار قرار میگیرند. در همین قانون هم وظایفی به عهده دستگاههای حمایتی گذاشته شده و این روز و این مناسبت را بهانه میکنم که به این نکته اشاره کنم که کودکان سرمایه ما هستند و در برابر هر نوع خشونتی توسط هر کسی و هر کجا وهر زمانی، باید مورد حمایت قرار بگیرند. مراقبت از کودکان، حق آنها و وظیفه همه سازمانها و دولت است که بتواند این فضا را ایجاد بکند. امروز بهانهای است که نیمنگاهی به آنچه در حوزه کودکان و کودکآزاری و پیشگری از کودکآزاری هم انجام دادیم، داشته باشیم. به امید روزی که رفاه اجتماعی کودکان، شاخص سلامت همهجانبه کودکان تبدیل به دغدغه همه ما شود.
ارسال نظر