بیت شعری که دیشب رهبر انقلاب در دیدار شاعران خواندند، منتشر شد.

شهروز جویانی منتقد فیلم، روزنامه‌نگار، نویسنده، شاعر و نقاش ساعتی پیش در ۷۳ سالگی درگذشت‌

با گذشت یک‌سال از فقدان امیرهوشنگ ابتهاج، دوستداران شعر و زبان فارسی یاد وی را زنده نگه می‌دارند، سایه در کتاب‌هایش زنده است.

«هاجستم و واجستم» سروده مصطفی رحماندوست و آهنگ‌سازی و تنظیم آیدین کاظمی‌زاد روانه بازار موسیقی شد.

سپهری گفت: «آدمیزاده این حجم غمگین، طومار طولانی انتظار است.» شاپور جورکش در انتظار وعده‌‌ موعود بود. او مرگ را تن نمی‌زد. آخرین بار جورکش را در خانه‌‌ دنگال او دیدم. سطح خانه از کوچه پایین‌تر بود. یک اتاق بالا داشت و پایین اتاقی نداشت، سالن و هال کوچکی بود. چند سوسیس سرخ کرد و رفتیم توی حیاط خانه، که یک توالت داشت و یک درخت نارنج. فکر کنم برایش شعر زمان فریدون توللی را برده بودم.

هرگز فکر نمی‌کردم به این زودی‌ها بنشینم و در رثای شاپور جورکش بنویسم و عنوان «زنده‌یاد» را جلوی نام عزیزش بگذارم. تعاملاتم با ایشان، غالبا بیشتر از بسیاری از دیگر عزیزان شاعر و نویسنده بود که منجر به همکاری‌هایی در بعضی از زمینه‌ها شد؛ با یادها و خاطرات دلنشینی که با من باقی خواهند ماند.

شاپور جورکش، نویسسنده، شاعر، منتقد و مترجم مطرح کشور که در چند روز گذشته به دلیل عارضه ریوی در بیمارستان بستری بود، صبح امروز درگذشت.

صدف درخشان، شاعر، پژوهشگر، نویسنده، مدرس و فارغ‌التحصیل دکتری در رشته زبان و ادبیات فارسی است. او که در سومین کنگره بین‌المللی زبان و ادبیات فارسی، پنجمین جشنواره هنری دانشجویی ققنوس، دهمین همایش بین‌المللی ترویج‌زبان و ادب فارسی، اولین جشنواره دانشجویی شعر امید برگزیده شده و تجلیل به‌عنوان نویسنده و پژوهشگر منتخب سال ۹۰ را در کارنامه دارد، پیش از این آثار خود را 6 مجموعه شعر به انتشار رسانده.

احمدرضا احمدی را با سادگی بیان و داشتن رابطه دیداری معصومانه با جهان، اشیا و آدم‌ها باید شناخت. او با وجود نکوهش‌ها و تردیدهایی که در جریان نقد شعر و ادبیات فارسی روا و ناروا به او شد، نامی است برجسته. پرسش این است که این برجستگی از کجا می‌آید و راز ماندگاری احمدرضا احمدی در چیست؟ آیا می‌توان متعهد بودن و نامتعهد بودن را ملاک کار احمدرضا احمدی قرار داد، چنانکه عده‌ای همیشه قرار داده‌اند؟ متاسفانه تعهد در نقد ادبی ما غث و سمین دارد و البته جای نقد و نظر.

فریدون مجلسی در سال 98 در خاطره جالبی که درباره ارادت احمدرضا احمدی نسبت به سوفیا لورن تعریف کرد به نکات جالبی اشاره کرد.