شاید اگر کسی نوع مواجهه دولت سیزدهم و مجلس یازدهم را از ابتدای همکاری تاکنون و حتی پیش از آن در قالب یک جریان سیاسی به تماشا می‌نشست و عقد اخوت و برادری این دوقوه را می‌دید؛ امروز از نوع مواجهه بهارستان و پاستور متعجب می‌ماند که چطور می‌شود دولت و مجلسی که ماه‌ها به هم نرد دوستی، هم آوایی و همگرایی می‌باختند امروز این چنین در مقابل هم بایستند. هر چند که این روند هم برای امروز و دیروز نیست و نگاهی به صف طویل تغییرات در دولت سیزدهم سیدابراهیم رئیسی نشان می‌دهد که بخشی از رویکرد قانونی و نظارت…
این روزها که بررسی گروه‌های حاضر در انتخابات مجلس دوازدهم در دستور کار برخی گروه‌های سیاسی است، چندان به یک جریان توجه نمی‌شود و آن هم جریان احمدی‌نژادی‌هاست. برخی این جریان را به‌عنوان جبهه پایداری می‌شناسند اما چنین نیست و احمدی‌نژادی‌ها یک جریان مستقل هستند که در بزنگاه‌های انتخاباتی مرز خود با جبهه پایداری را پررنگ می‌کنند و اگر منافع‌شان ایجاب کند خود را بخشی از این جریان معرفی می‌کنند.
شاید کمتر کسی تصور می‌کرد که دولت مردمی و مجلس انقلابی که از ابتدا خود را هماهنگ‌ترین قوای پس از انقلاب برمی‌شمردند تنها 9 ماه بتوانند این رویکرد را پیش ببرند. اما واقعیت امر این است که دولت و مجلس خیلی زودتر از آنچه تصور می‌شد به‌سمت‌وسوی مواجهه حرکت کردند. چه اینکه این رویه تاکنون نیز ادامه دارد و به‌نظر می‌رسد اگر روند عملکردی دولت در موضوعات مختلف به‌ویژه مسائلی که ارتباط مستقیم با نظارت مجلس دارد تغییر نکند این رویه همچنان در آینده نیز ادامه‌دار باشد.
گمانه‌زنی‌های مختلفی درباره ماجرای ممنوع الخروج بودن رائفی‌پور از عربستان مطرح می‌شود و عده‌ای می گویند او به دنبال نامزدی در انتخابات مجلس است و این اتفاق فرش قرمزی برای اوست تا به بهارستان برسد.
احسان ارکانی از هجمه‌ها علیه مجلس درخصوص لایحه حجاب و عفاف انتقاد کرد و گفت: اطلاع ندارند. اساسا لوایح را مجلس تنظیم نمی‌کند و این دولت است که لایحه را به مجلس ارسال می‌کند و یا اینکه در حالت بدبینانه اغراض سیاسی برخی افراد ریشه این اظهارنظرها است.
