تندروها خارج از مدار اصولگرایی

 آنچه در تعاریف کلاسیک ابتدای دهه 70 پیدا می‌کنیم؛ اصولگرایی به معنای واقعی کلمه، یعنی قراردادن مصالح کلان نظام و انقلاب بالاتر از هر منفعت گروهی. یعنی حتی اگر دولتی از نظر سیاسی و فکری فاصله‌ای با یک جناح داشته باشد، بازهم حمایت از آن تا جاییکه در مسیر کلی نظام حرکت می‌کند، وظیفه شرعی و سیاسی دانسته می‌شود. در مقابل، تندروها با نادیده‌گرفتن این اصل، به‌گونه‌ای عمل می‌کنند که پیامدهای آن چیزی جز انشقاق، بی‌ثباتی و ایجاد شکاف در جامعه نیست تا حدی که صدای بسیاری از اصولگراها هم درآورده است. امروز بیش از هر زمان دیگری، تفاوت میان این دو رویکرد باید برای روشن باشد. آنچه کشور را در برابر فشارهای خارجی، تحریم‌ها و توطئه‌های دشمنان حفظ می‌کند، وحدت ملی و پیروی از رهبری است، نه دعواهای جناحی. طرح‌هایی مانند عدم کفایت رئیس‌جمهور، به‌جای حل مشکلات، عملا بهانه‌ای در اختیار دشمنان قرار می‌دهد و مسیر پیشرفت را پرهزینه‌تر می‌سازد. اگر اصولگرایی واقعی را پایبندی به خط ولایت بدانیم، آنگاه تندروی چیزی جز انحراف از همان خط نخواهد بود. در این مورد با یکی از تحلیل‌گران سیاسی گفت‌وگو کرده‌ایم که حقیقت‌پور معتقد است: اصولگرای واقعی کسی که بر اساس منافع ملی عمل کند.

مردم تندروها را شناخته‌اند

منصور حقیقت‌پور، تحلیلگر مسائل سیاسی و نماینده ادوار مجلس شورا در مورد مرز بین اصولگرایی و تندروی که در ماه‌های اخیر پررنگ‌تر شده است، به ‌خبرنگار «آرمان ملی» می‌گوید: «آنچه مشخص است اصولگرایی یعنی تبعیت کامل از رهبر انقلاب؛ یعنی وقتی رهبر سخنی می‌گوید، ما نه‌تنها از موضع سیاسی بلکه از جایگاه دینی هم باید تبعیت کنیم بنده مقلد ایشان هستم و بر خود می‌دانم به فرمایشات‌شان عمل کنم. اصولگرا کسی است که تصمیم و مواضع خود را در چارچوب خطوط کلی نظام و بر مبنای رهنمودهای رهبری تنظیم می‌کند اما تندروها را باید خارج از این مدار جست‌وجو کنیم. آن حلقه کوچک تندرو که امروز در صحنه دیده می‌شوند، در حقیقت از خط رهبری عبور کرده‌اند. این جریان محدود نه اصولگرایی است و نه حتی هم‌راستا با نظام؛ بلکه با رفتارها و شعارهایشان به گونه‌ای حرکت می‌کنند که در آینده مقابل برخی مواضع قرار خواهند گرفت از این رو سیاست‌های مبهمی را دنبال می‌کنند. اینها امروز با داشتن تریبون و بلندگو در جامعه، می‌کوشند مردم را پای کار بیاورند و رأی جمع کنند، اما حقیقت آن است که در عمل متاسفانه برخلاف فرمایشات رهبری رفتار می‌کنند». این تحلیل‌گر در همین مورد و با اشاره به طرح عدم کفایت رئیس‌جمهوری که برخی نماینده‌های مجلس آن را مطرح کرده‌اند، ادامه می‌دهد: «نمونه روشن این تفاوت را می‌توان در مقایسه برخی چهره‌ها دید. در حالی‌که رئیس‌جمهور فعلی بارها نشان داده تبعیت و تعهد بالایی نسبت به رهبری دارد و حتی اگر دیدگاه‌های شخصی متفاوتی داشته باشد، آنها را فدای ولایت می‌کند، تندروها بدون تعهد، صرفا به‌دنبال منافع و شعارهای خود هستند. تاریخ نشان داده که افرادی مانند بنی‌صدر با ایستادن در برابر ولایت، کشور را دچار چالش کردند. امروز هم همان خطر از سوی تندروها وجود دارد، در حالی‌که اصولگرایان واقعی خط قرمز خود را حفظ انقلاب و پیروی از رهبر می‌دانند». حقیقت‌پور با تاکید بر اینکه جامعه باید این طیف تندرو را بشناسد، اضافه می‌کند: «به همین دلیل باید مردم این جریان تندرو را بشناسند و متوجه باشند که طرح‌هایی مثل عدم کفایت رئیس‌جمهور نه‌تنها در راستای منافع ملی نیست بلکه عملا همسو با اهداف دشمنان خارجی است. اصولگرایان مسئولیت خود را حمایت از دولت قانونی در چارچوب رهنمودهای رهبری می‌دانند، اما تندروها به‌دنبال ایجاد دوقطبی بین طیف‌های مختلف جامعه هستند».