سکوت استقلال؛ پیگیری مردم
آرمان ملي: ماجراي مصدوميت و رأي دادگاه در خصوص لئوناردو پادواني در سطح بين‌المللي خبر رساني شده در حالي که وي از مردم کشورمان به نيکي ياد مي‌کند هر چند باشگاه استقلال پيگير حال بازيکن سابق خود نبوده است.
مصدوميت
پادواني با فولاد به فوتبال ايران معرفي شد و با فولاد هم از فوتبال ايران حذف شد. با حضور عليرضا منصوريان در کادر فني استقلال، شاگرد سابقش در نفت با نظر او بار ديگر به تهران آمد تا اينبار پيراهن آبي استقلال را بر تن کند. 5 اسفند سال 97 اما براي پادواني روز خوبي نبود. در چنين روز استقلال در اهواز به مصاف فولاد رفت و در حالي که آخرين دقايق نيمه اول بازي سپري مي‌شد، پادو بر اثر برخورد از ناحيه سر با بازيکن خودي (آرمين سهرابيان) از ناحيه جمجمه و گردن آسيب جدي ديد تا اين نه تنها آخرين بازي پادو براي استقلال، بلکه آخرين بازي فوتبال در زندگي او باشد.
راي دادگاه
پس از مصدوميت شديد پادواني و اعلام رأي فيفا، اين مدافع برزيلي حکم 100هزار دلاري را قبول نکرد و پرونده را به دادگاه حکميت ورزش برد. مدافع اسبق استقلال با مطرح کردن اين پرونده در دادگاه CAS خواهان غرامت 9ميليون دلاري شد و وکلاي او، اين ماجرا را به صورت جدي پيگيري کردند به همين خاطر اعلام رأي توسط CAS چندين بار به تعويق افتاد. بر اساس رأي دادگاه CAS درخواست پادواني رد شده و باشگاه استقلال بايد همان 100 هزار دلار بر اساس حکم فيفا را به‌همراه جريمه ديرکرد پرداخت کند.
بيانيه اتحاديه
به گزارش سايت FIFPRO، اتحاديه بازيکنان حرفه‌اي فوتبال جهان به تصميم دادگاه داوري ورزش درباره رأي تجديدنظر پرونده لئاندرو پادواني، بازيکن برزيلي و باشگاه فوتبال استقلال ايران واکنش نشان داد. در اين بيانيه آمده است: ما از تصميم CAS مبني بر اينکه باشگاه مسئوليتي در قبال مصدوميت بازيکن ندارد نااميد شده‌ايم، اما با اين وجود اين پرونده را نقطه عطفي در پيشبرد حقوق بازيکنان مي‌دانيم. پادواني در بهمن ماه 1396 در جريان بازي در ليگ ايران در پي برخورد اتفاقي با هم تيمي خود از ناحيه سر و گردن آسيب ديد. همان‌طور که توسط CAS پذيرفته شده است، گردن او توسط کادر پزشکي باشگاه حرکت داده شد زيرا او از زمين خارج شد و پيش پا افتاده‌ترين مراقبت‌هاي پزشکي در اين حادثه صورت نگرفته است. باشگاه هيچ بيمه نامه‌اي براي پوشش اين آسيب نداشت؛ اقدامي که در بسياري از حوزه‌هاي قضائي ديگر رايج است و بايد در تمام فوتبال حرفه‌اي اجباري شود. علاوه بر اين در آن زمان، استقلال مبلغ قابل توجهي از دستمزد را به اين بازيکن بدهکار بود و در حالي که او هنوز در تخت بيمارستان بود، مسئولان باشگاه با توافق نامه‌اي برخي از دستمزدهاي پادواني را حذف کردند. باشگاه همچنين تلاش کرد تا موافقت بازيکن را براي چشم پوشي از ساير ادعاهايي که ممکن است داشته باشد را تضمين کند. در حالي که اگر بازيکني در چنين موقعيتي باشد، هرگز نبايد براي بحث‌هاي مالي و از اين دست به آن بازيکن نزديک شد. با اين حال، اگرچه مشخص شد که گردن پادواني هنگام انتقال به بيرون از زمين بي‌حرکت نبوده است و اگرچه بحثي وجود ندارد که حرکت اضافي گردن يک فرد در چنين شرايطي مي‌تواند نخاع آسيب ديده را در معرض خطر قرار دهد ولي دادگاه عالي ورزش معتقد است که بازيکن به اندازه کافي درباره اقدامات باشگاه که منجر به ضرر او شده است اقدام کافي انجام نداده و بنابراين CAS درخواست تجديدنظر را رد کرد. اتحاديه بازيکنان حرفه‌اي فوتبال جهان با توجه به اينکه بازيکن شواهد قابل توجهي از جمله شواهد کارشناسي از يک جراح مغز و اعصاب را در حمايت از ادعاي خود ارائه کرده است، از اين حکم نااميد است.
صحبت‌هاي پادواني
سايت fifpr با لئوناردو پادواني بازيکن برزيلي سابق استقلال در خصوص شرايط وي صحبت کرد. پادواني در خصوص شرايط فعلي‌اش گفت: من در يک آپارتمان کوچک در برازيليا با همسرم لاريسا و پسر بچه چهار ماهه‌مان، لورنزو زندگي مي‌کنيم. براي زنده ماندن پس از يک حادثه مانند آن، بايد خود را دوباره پيدا کنيد. شما بايد يک فرد ديگر شويد. من سال‌ها در ورزش بودم و اکنون فقط مي‌توانم دست‌هايم را حرکت دهم. من نمي‌توانم اين ليوان آب پرتقال را براي مدت طولاني در دستم نگه دارم. در ادرار کردن مشکل دارم و هر روز در بدنم احساس درد مي‌کنم. من مي‌خواستم از افسردگي خلاص شوم، بنابراين با شناگران معلول تمرين را شروع کردم. من يک مربي دارم و سه روز در هفته در استخر تمرين مي‌کنم و دو روز در سالن بدنسازي، تمرينات وزنه‌برداري انجام مي‌دهم. روياي من اين است که در بازي‌هاي پارالمپيک 2024 پاريس شرکت کنم. من جزو سه شناگر برتر پارالمپيک برزيل هستم اما در سطح جهاني بايد پيشرفت کنم. در حال حاضر اين فقط يک روياست. پادواني در خصوص دريافت پيام از ايران گفت: من هرگز با مردم آنجا مشکل نداشتم. مردم، فرهنگ و غذاي ايران را دوست دارم. تا امروز مردم براي من در اينستاگرام پيام مي‌فرستند، حالم را مي‌پرسند و با پرونده‌ام همدردي مي‌کنند. آنها نمي‌دانند که چگونه باشگاه مي‌تواند با من چنين رفتار کند. حادثه بازتاب زيادي در رسانه‌ها داشت زيرا در تيم بزرگي بازي مي‌کردم. رسانه‌ها به باشگاه فشار آوردند تا به من حقوق بازنشستگي بدهد. آنها با من يک قرارداد يک ساله با حدود 1500 دلار در ماه بستند تا عضو کميسيون فني شوم اما 9 ماه بعد فقط 60 درصد آن مبلغ را به من پرداخت کردند. اين فقط راهي براي آرام کردن رسانه‌ها و هواداران بود. من در نوامبر 2018 اين کميسيون ترک کردم و بعد از آن هرگز از باشگاه تماسي دريافت نکردم. ما بلافاصله پس از حادثه در سال 2018 عليه باشگاه استقلال اقدام قانوني کرديم اما چيزي نشنيديم. هيچ اتفاقي نيفتاده است. اگر در اروپا بود، مطمئناً درمان متفاوتي وجود داشت. احساس مي‌کنم که من يک آينه عبرت براي همه در فوتبال شدم. برخوردي که با من شد، غيرانساني بود. باشگاه‌ها بايد بدانند که بازيکنان اشياي يک‌بار مصرف نيستند. ما براي باشگاه‌ها درآمد به ارمغان مي‌آوريم و براي هواداران شادي اما در نهايت چه کسي مراقب بازيکن است؟
ارسال نظر