وقتي يک بحران سياسي آغاز مي‌شود در عالم ديپلماتيک عمل متقابل رسم است. لذا اروپايي‌ها يک اقدامي کردند و ايران سعي مي‌کند که عمل مشابهي را انجام دهد. اما به نظر ميرسد اقداماتي که اکنون ايران انجام مي‌دهد بيشتر براي روز دوشنبه باشد. يعني اينها در رابطه با پيروي شوراي اروپا از پارلمان اروپا هشدار مي‌دهند که نکند در آنجا نيز سپاه پاسداران را در ليست قرار دهند. اما روند مسائل نشان مي‌دهد که اين کار به چند علت اتفاق نخواهد افتاد. نخست اينکه اين کار بعد حقوقي دارد و اروپايي‌ها تا زماني که مطمئن نشوند که اين مساله از بعد حقوقي در ذهنشان جا افتاده ، حل فصل شده و وکلا به آنها اجازه دهند، اين کار را انجام نخواهند داد. به احتمال قوي اگر اين کار در شوراي وزيران اروپا انجام شود ايران وکيل خواهد گرفت و به سازمان‌هاي بين‌المللي شکايت خواهد کرد که ايران در اين شکايت بازنده نخواهد بود. علتش نيز اين است که فکت‌هايي که اروپايي‌ها مي‌خواهند ارائه دهند چندان متقن نيست. سندي هم ندارند که ارائه بدهند. پرسش ديگر اين است که اگر مي‌خواستند اين کار را انجام دهند چرا 20 يا 30 سال پيش چنين حرکتي نکردند. اگر بخواهند در مورد يمن چيزي مطرح کنند که پارلمان کشورهاي اروپايي خودشان بارها عربستان را محکوم کردند و نمي‌توانند ايران را به دليل کمک به يمن متهم و محکوم کنند. اگر بخواهند به دليل کمک به حماس و فلسطين ايران را محکوم کنند اين هم فايده ندارد چرا که سازمان ملل و قطر به فلسطين و حماس کمک مي‌کنند چرا که يک نيروي مقاومت است که مي‌خواهد سرزمين خود را پس بگيرد. لذا اروپايي‌ها چيزي به عنوان سندي که بتوان ارائه داد ندارند. از همين‌رو مي‌دانند که به لحاظ حقوقي برنده نيستند. ديگر اينکه وقتي نيروي مسلح کشوري تروريست اعلام مي‌شود و کشور متقابل نيز نيروهاي مسلح آنها را تروريست اعلام مي‌کند بيشتر نيروهاي مسلح چه ايران و چه طرف‌هاي مقابل در خليج فارس حرکت مي‌کنند و در کشورهاي حوزه خليج فارس پايگاه دارند. لذا اگر بخواهند محدوديتي براي يک قايق سپاه ايجاد کنند، به‌طور متقابل ايران نيز مثل ماجراي کشتي انگليسي که خدمه آن را بازداشت کردند برخورد خواهد کرد و مجموعه اين مسائل تنش ايجاد مي‌کند. و ضمن اينکه آمريکا نيز نمي‌خواهد اين اتفاق بيفتد. درست است که زمان ترامپ اين اتفاق افتاد و سپاه در ليست سازمان‌هاي تروريستي قرار گرفت. اما به نظر ميرسد که اين دولت آمريکا نمي‌خواهد که اين روند تکرار شود. حتي وزير خارجه انگليس نيز که به آمريکا سفر کرد آنها وي را قانع کردند که اين مساله را پيگيري نکنند. از زماني هم که وزير خارجه انگليس از اين سفر برگشته هنوز هيچ صحبتي در اين رابطه انجام نداده است. بنابر اين وقتي انگليس پيشقراول نشود بقيه کشورهاي اروپايي نيز پيش نخواهند آمد. آقاي مکرون رئيس‌جمهور فرانسه نيز در اين ارتباط شخصا سکوت کرده و آقاي بورل مسئول سياست خارجي اتحاديه اروپا هم مخالفت کرده است. حال شايد اين پرسش مطرح شود که چرا اين طرح در استراسبورگ تصويب شد؛ بايد اذعان داشت که آنجا يک پارلماني بود که ضمانت اجرايي ندارد و مقداري هم از دست دولت‌ها خارج است. افکار عمومي بر روي نماينده‌ها فشار آورده و چند ماه است کار مي‌کنند که با اين اقدام اخير گويا موفق شدند. اما بدين معني نيست که در شوراي اروپا تصويب شود. ضمن اينکه اروپايي‌ها همچنان مي‌خواهند درها را باز نگه دارند. آمريکا هم به اين نتيجه رسيده که پنجره مذاکره نبايد بسته شود چرا که به اين توافق نياز دارد. پس اروپا نيز در جهت بستن پنجره مذاکره حرکت نخواهد کرد و روز دوشنبه چيزي تحت عنوان قرار دادن سپاه در ليست گروه‌هاي تروريستي تصويب نخواهد شد. هر چند که شايد تعدادي از افراد يا شرکت‌ها را مثل قبل در ليست تحريم قرار دهند.