حمایت بی‌ثمر برای فلسطین

 در اینجا نگارنده موانع ساختاری در راه به رسمیت شناختن فلسطین را بررسی می‌کند. ۱- حق وتوی آمریکا در شورای امنیت: هر درخواست عضویت یک کشور جدید در سازمان ملل مستلزم تأیید شورای امنیت است. با توجه به حمایت بی‌قید و شرط آمریکا از رژیم صهیونیستی، قطعاً این کشور از حق وتوی خود برای جلوگیری از عضویت فلسطین استفاده خواهد کرد. ۲- شرایط تحمیلی اروپا: کشورهای اروپایی با تعیین شروطی مانند خلع سلاح حماس و تسلیم آن به دولت محمود عباس، عملاً خواستار حذف یکی از اصلی‌ترین نیروهای مقاومت فلسطین شده‌اند. این در حالی است که دولت تحت حمایت غرب، نمایندگی واقعی ملت فلسطین را بر عهده ندارد و فاقد مشروعیت مردمی است. اگر جامعه بین‌المللی به ویژه کشورهای اروپایی و اسلامی، دغدغه واقعی برای حل بحران فلسطین دارند، باید به جای اقدامات نمادین، به این گام‌های عملی متعهد شوند. تحریم تسلیحاتی رژیم صهیونیستی: قطع کامل فروش سلاح به این رژیم، اولین گام برای کاهش توان سرکوب آن است. تعلیق روابط سیاسی و اقتصادی: کشورها باید روابط دیپلماتیک و تجاری خود را با این رژیم معلق کنند تا هزینه‌های نقض حقوق بشر را افزایش دهند. حمایت از مقاومت مردمی: به جای خلع سلاح گروه‌های مقاومت، باید از حق طبیعی فلسطینیان برای دفاع از خود در چارچوب قوانین بین‌المللی دفاع کرد. متأسفانه حرکت اخیر فرانسه و متحدانش بیش از آنکه فشار واقعی بر رژیم صهیونیستی باشد، نوعی عوامفریبی سیاسی است. تاریخ نشان داده است که این رژیم تنها در برابر مقاومت مردمی و فشارهای ملموس اقتصادی عقب نشینی کرده است. تا زمانی که جامعه بین‌المللی به اقدامات جدی مانند تحریم‌ها روی نیاورد، چنین طرح‌هایی تنها بهانه‌ای برای توجیه بی‌عملی خودشان خواهد بود. راه حل واقعی، خروج از سیاست‌های دوگانه و حمایت عملی از حقوق فلسطینیان است، نه صدور بیانیه‌های بی‌اثر.

محسن پاک‌آیین

سفیر سابق ایران در آذربایجان