حتی با ویرانی غزه مقاومت از بین نمی رود

بحث بر سر اینکه آذربایجان، منطقه قره باغ را به خاک خودش برگرداند. به هر حال تلاش هایی در سطح قفقاز داشت صورت می گرفت به یک نوعی با ایجاد کریدورهایی راه دسترسی های ایران به روسیه و اروپا را ببندند. جدای از این تحولات که اسرائیل نیز نقش موثری در رویکردهای ایران ستیزانه طی چند سال گذشته داشته اما  تحولات غزه و واکنش های ویرانگری که دولت اسرائیل نسبت به حمله حماس انجام داد، تقریبا تا حدودی نشان داد که اسرائیل نمی تواند متحد و شریک قابل اعتمادی برای آذربایجان باشد و اذربایجان با توجه به همسایه بزرگی چون ایران و پیوندهای فرهنگی که هست، چاره ای جز گفتگوهای مسالمت امیز برای حل اختلافات و دیدگاه های متفاوت خود ندارد. اما درخصوص صحبتهای آقای امیرعبداللهیان در این نشست و اینکه تحولات خاورمیانه و شتابی که در این زمینه پس از واکنش های اسرائیل به حمله حماس دارد انجام می شود، سناریوهای مختلفی در این زمینه مطرح است که این اقدامات ویرانگر اسرائیل در غزه درنهایت به چه نقطه ای منتهی می شود؟ هدف اسرائیل این است که حماس را از بین ببرد. یعنی ضربه حیثیتی که اسرائیل از حمله هفتم اکتبر متحمل شد، برای رژیم نتانیاهو راهی جز این باقی نگذاشته که بخواهد با یک حملاتی ویرانگری با پشتیبانی آمریکا و دولتهای اروپایی، موضوعی به نام حماس را از غزه پاک کند. آیا این توانایی و قدرت را دارد؟ تعللی که اسرائیل در حمله زمینی به غزه دارد، نشان می دهد که در خود تلآویو نیز اختلافاتی درخصوص چگونگی ورود به غزه وجود دارد. اینکه وزیر جنگ اسرائیل گفته بزودی حملات زمینی، دریایی همزمان در غزه رخ خواهد داد که به یک نوعی به نابودی حماس بیانجامد، این ایده و آرمان اسرائیلی هاست. اما اینکه آیا می توانند به این هدف خودشان تحقق ببخشند، اما و اگرهای زیادی وجد دارد. اینکه به هر حال حتی اگر اسرائیل موفق به  ویران کردن و غیرقابل زیست کردن غزه هم بشود، بعید به نظر می رسد که بتواند موضوعی به نام مقاومت را در فلسطین را از بین ببرند. این رفتارهای خشونت آمیز و جنایتکارانه اسرائیل هم نفرت را در بین فلسطینی ها بیشتر می کند و هم اراده مقاومت شان را بیشتر می کند و این راهی نیست که بتواند به اهداف اسرائیل برای حل مشکلش با فلسطینی ها کمک کند.  اصولا از مسیر جنگ نمی توان به صلح رسید که اسرائیلی ها و حامیانشان مدعی آن هستند. مسیر جنگ، جنگ و خشونت می آورد. نکته ای که باید متذکر شد سیاستهای آمریکا در منطقه است. آمریکا دارد به صورت خیلی عریانی از اسرائیل حمایت می کند. آنقدر عریان که دیگر هیچ پرده پوشی در شعارهای بشردوستانه خودشان نیز قائل نیستند و عملا آنچه که اسرائیل می خواهد را هم در اختیارش می گذارند و هم حمایت می کنند. سیاستی که هم پرستیژ و هم اعتبار آمریکا در سطح  منطقه و جهان را خدشه دار خواهد کرد و هم دورنمای صلح، ثبات و امنیت در این منطقه را پیچیده تر خواهد کرد. کسانی که معتقدند با از بین رفتن حماس با این حملات ویرانگر اسرائیل عملا صورت مسئله مقاومت در غزه را از بین می برند، شناخت کامل وجامعلی از جریان و محور مقاومت و 75 سال اشغال سرزمین اشغال فلسطین را ندارند.  اسرائیلی ها اگر می توانستند در این 75 سال هر کاری که خواستند برای مشروعیت زایی خودشان و توجیه اشغال و تجاوزگری خودشان انجام داده اند. ولی درا ین مدت، در عمل به هیچ یک از اهداف خود دست نیافتند ضمن اینکه جریان مقاومت و اراده ای که فلسطینی ها برای آزادی سرزمین خودشان داشتند از قبل بیشتر هم شده. این نسل، نسل سوم و چهارم آوارگان فلسطین هستند و با یک اراده و انگیزه و اعتماد به نفس بالاتری خودشان را آماده جنگ و مبارزه با اسرائیل کرده اند. همانطور که اسرائیلی ها حاضر هستند در جنگ جدید بهای کشته شدن گروگان ها و سربازان بیشتری را بدهند به همان اندازه فلسطینی ها نیز اراده قوی تر و مستحکم تری برای مقاومت در برابر اسرائیل را دارند. این طی 20 روزی که از حملات مرگبار اسرائیل در غزه می گذرد، به خوبی آشکار و مشخص است. اما واکنش های غربی ها به این اقدامات ویرانگر، قطعا خودش رسوایی و بی حیثیتی نقطه عطفی در نقض قوانین حقوق بشر در تاریخ روابط غرب با اسرائیل است که باید ثبت بشود.

*مرتضی مکی

تحلیلگر مسائل بین الملل