نگاهی به توصیه‌هایی که کارشناسان برای فرار از خشکسالی و بی‌آبی توصیه می‌کنند
در تیغ گرما به کجا پناه ببریم؟ | راهکارهای فانتزی برای بحران‌ها زیست محیطی
محمد درویش، کارشناس محیط زیست در گفت‌وگو با روزنامه اینترنتی فراز، آسیب پذیری ایران را به مراتب بیشتر از سایر جاهای دنیا دانسته با این توضیح که کشورهایی مثل ایران در عرض‌های پایین نیم‌کره شمالی قرار دارند. اما مهم‌ترین کاری که در این گرمای جهانگیر می‌شود کرد این است که به گفته درویش: «به سمت اقتصاد غیرآب‌محور حرکت کنیم. فشار را از منابع طبیعی و محیط‌های تالابی کاهش بدهیم و به جای تولید برق از طریق نیروگاه‌های حرارتی و برقا‌بی، برق را از طریق انرژی خورشید و باد، انرژی زمین گرمایی و جزر و مدی تولید کنیم.»
به گزارش آرمان ملی آنلاین، این کارشناس محیط زیست در خصوص راهکارها ادامه داده: «مبلمان شهرهای کشور را از خودرو محوری به بوم‌محوری تغییر بدهیم. شرایطی فراهم کنیم که شهروندان اختیار داشته باشند از گزینه‌های دیگری بجز خودروهای شخصی‌شان استفاده کنند. استفاده از دوچرخه، موتورسیکلت‌ها و خودروهای برقی، گسترش حمل‌ونقل ریلی، ایجاد مسیرهای ایمن برای دوچرخه‌سواری و پیاده‌راه‌ها ترویج و حمایت شوند. به این ترتیب پدیده جزیره‌گرمایی کاهش پیدا می‌کند.»
صحبت‌هایی که آقای درویش در خصوص راهکار برای کاهش گرمای کشورمان پیشنهاد داده، خواندنی و قابل تامل‌اند اما باید گفت که برای ما ایرانی‌ها کمی فانتزی و غیر قابل دسترس به نظر می‌رسند. ما حتی در بحث دوچرخه‌سواری هم که یکی از برنامه‌های یکی از شهردارهای تهران در زمان خودش بود با چالش‌های جدی مواجه شدیم. این کارشناس محیط زیست، گفته وزارت آموزش و پرورش باید شرایطی را فراهم می‌کرد تا دانش‌آموزان از دوچرخه یا پیاده‌راه‌ها به جای سرویس‌های مدارس استفاده کنند. راهش هم این بود که بخشی از فضای مدرسه به پارکینگ دوچرخه اختصاص پیدا کند!
اما همان‌طور که ما می‌دانیم و این کارشناس می‌داند و مردم متوجه‌اند «متاسفانه این اقدامات انجام نشده و ما حتی، بخشی از مسیرهای ایمن دوچرخه‌سواری که در شهرهای تهران، مشهد، اصفهان، تبریز و شیراز ایجاد شده بود و همچنین امکان استفاده از دوچرخه‌های اشتراکی را از بین بردیم.»
با نگاهی کلی باید گفت که ما مردم ایران آنقدر گرفتاری و دغدغه‌مندی در حوزه مسائل اقتصادی برایمان به وجود آمده که به این راهکارها به چشم مطالبات از دولت‌ها و مدیران شهری هم نگاه نمی‌کنیم و البته مسئولان هم بنا به هر دلیلی مثل نبود بودجه یا تحریم‌ها تمایلی به انجام این کارها نداشته و به نظر نخواهند داشت. درویش می‌گوید که بخشی از اینها به تحریم‌ها ربطی ندارد. برای مثال، یکی از بندهای قانون هوای پاک این است که موسسه استاندارد باید استانداردی را برای سوخت وارداتی تنظیم می‌کرد. موسسه استاندارد این کار را نکرده و این ربطی به تحریم‌ها ندارد. او بحث دوچرخه‌سواری و محدودیت‌های ایجاد شده برای آن را هم فارغ از ارتباطش با تحریم‌ها می‌داند و توضیح می‌دهد که یک اتومبیل اگر یک هفته در معابر عمومی حرکت نکند، می‌تواند نیاز آب یک خانواده ۴نفره را برای یک هفته تامین کند.
هیات دولت، دو روز انتهایی هفته پیش را به دلیل گرمای بی‌سابقه تعطیل کرد. اینکه این تعطیلی به گرما ربط داشت یا قطع برق و یا هر علت دیگری، کتمان کننده مشکل ریشه‌ای ایران که گریبانگیر آن شده، نمی‌شود؛ بی‌آبی، خشکسالی، بحران‌های زیست‌محیطی، از بین رفتن پوشش گیاهی، و این آخری، رکوردزنی دمای هوا در کشور، یک شبه به وجود نیامده؛ اینها محصول سیاست‌های نادرست زیست‌محیطی است و دیگر همه می‌دانند که سال‌هاست کارشناسان و فعالان حوزه محیط‌زیست، در حال هشدار دادن هستند.
ذکر این نکته هم لازم است که حتی اگر کمبود برق هم علت تعطیلی‌ها باشد، ریشه اصلی این کمبود هم در کم‌آبی و کاهش سوخت‌های فسیلی در نتیجه استفاده بی‌رویه از آن و عدم روی‌آوری به سوخت‌های نوین و پاک می‌تواند باشد.
تعدادی از شهرها در تیرماه امسال، دمای بالای ۵۰درجه را تجربه کردند و به گزارش فراز، در روزهای اخیر، اعتراضاتی از زابل تا کردستان به بی‌آبی شکل گرفت. ماه گذشته هم، تصاویری از توزیع آب آشامیدنی سهمیه‌ای در تهران، در شبکه‌های اجتماعی خبرساز شده بود و همه اینها یعنی اگر مسئولان هم دیر بجنبند؛ در آینده‌ای نه چندان دور، نه آب خواهیم داشت و نه برق و ندانیم زیر تیغ گرما به کجا پناه ببریم.
برخورد وانت با تیر برق علت قطع آب
و پاورقی این گزارش اینکه «دهم همین ماه، مردم زابل در اعتراض به بی‌آبی به خیابان رفتند و در اعتراضی مسالمت آمیز نشان دادند که هیچ یک از وعده‌های دولت برای آب رسانی به آن‌ها عملی نشده. و این در شرایطی بود که هنوز سه ماه از دومین سفر ابراهیم رئیسی به استان سیستان و بلوچستان و ردیف مصوبه‌های برای بهبود اوضاع نمی‌گذرد. سفری که رئیسی در آن نسبت به حقابه هیرمند به طالبان هم هشدار داد اما از آن هشدار ۷۶ روز می‌گذرد و هیچ اتفاقی در این زمینه رخ نداده است. طالبان در همان مقطع نیز واکنش تندی به سخنان رئیس دولت سیزدهم داشت. اعتراضات مشابهی هم در کردستان رخ داد با این توضیح که بی‌آبی شهر دیواندره استان کردستان هم منجر به شکل‌گیری اعتراضاتی شد؛ این اعتراضات از آنجا آغاز شده که در طول چند هفته این شهر با قطع مکرر آب روبه‌رو بود. شرکت آبفا اعلام کرده بود که این قطع شدن‌ها به دلیل شکستگی لوله خط انتقال آب است که در دست تعمیر است. این شرکت چند باری هم از تعمیر این شکستگی خبر داده اما قطع آب شهر ادامه پیدا کرده است.»
و در نهایت اینکه زمانی که بحث کم آبی مطرح می‌شود، و البته ادامه دار و مکرر می‌شود، مسئولان آن را به شکستگی لوله و غیره ربط می‌دهند؛ به گزارش «آرمان‌ملی» روز جمعه گذشته که شهریار در استان تهران برای بارها و ساعات طولانی با کمبود و قطع آب مواجه شد مسئولان علت قطع آب را برخورد وانت با تیر برق دانستند. این را محمدرضا شمسایی‌فر، معاون بهره‌برداری و توسعه آب آبفای غرب استان تهران به خبرگزاری تسنیم در شهریار، گفت.
مردم شهریار که بیخ گوش پایتخت زندگی می‌کنند و جزوی از تهران بزرگ محسوب می‌شوند، از قطع آب جان به لب شده‌اند خدا به داد زابل و کردستان و همه جاهای خشک دیگر ایران برسد!
ارسال نظر