فراز و نشیب ترمیم یا تقویت کابینه

 از همین‌رو است که شاهدیم نه بهارستان‌نشینان رویکرد وفاقی پزشکیان را پذیرفته‌اند که اگر پذیرفته بودند در شرایط حساس کنونی به سمت استیضاح وزرای دولت چهاردهم حرکت نمی‌کردند و نه فعالان سیاسی و جامعه که معتقدند وفاق ملی پزشکیان با باگ‌ها و مشکلات زیادی مواجه است. واقعیت امر بر آن است که اگر رئیس‌جمهور از همان ابتدا دولت مقتدری را معرفی می‌کرد و وزرایی روی کار می‌آمدند که کارآیی و کارآمدی بهتری می‌داشتند، شاید امروز شاهد بروز برخی مشکلات در جامعه نبودیم و مجلس‌نشینان نیز علم استیضاح را در دست نمی‌گرفتند که بخواهند به هر بهانه‌ای در این شرایط خطیر وزرای پزشکیان را به بهارستان بکشانند. هر چند که پرواضح است که در طرح استیضاح چند وزیر به‌طور مشخص نگاه‌های سیاسی و نه کارشناسی موج می‌زند و انگار بهارستان‌نشینان دنبال آن هستند که قدرت نظارتی خود را به رخ رئیس‌جمهور و دولتمردانش بکشند تا دولت مواجهه مدنظر آنها را با مجلس داشته باشد. از این منظر این انتقاد به رئیس‌جمهور وارد است که چرا از ابتدا در قالب وفاق ملی با برخی جریانات دست دوستی و همکاری داد که امروز بخواهند به بهانه وفاق از دولت و رئیس‌جمهور باج‌خواهی کنند و دولت را در شرایظ خاص قرار دهند؟ بسیار دیده شده که برخی نمایندگان سابق گفته‌اند برخی وزرا به جهت عدم توجه به خواسته‌های نمایندگان و بی‌دلیل به مجلس فراخوانده شده‌اند و به محض اینکه مسائل حل و فصل شده، سوال یا استیضاح از دستور کار مجلس خارج شده و تعداد امضا نیز ناگهان کاهش پیدا می‌کند. امروز دولت نه فقط از سمت مخالفان که به طور معمول دولت را مورد هجمه قرار داده و می‌دهند، بلکه از طرف جریان حامی نیز مورد انتقاد است که چرا دولت باید به نحوی عمل کند که خوشایند تندروها باشد اما در مقابل همین تندروها به خاطر اینکه اقدام دولت مطابق دیدگاه آنها نیست، حملات و هجمه‌های خود را به سمت دولت نشانه بروند؟ شاید اگر مسعود پزشکیان شعار دیگری را مطرح و دولت قوی‌تری را تشکیل می‌داد و بنا بر وفاق مجبور به تعامل با جریانات مختلف نمی‌شد، امروز شاهد عملکردهای بسیار بهتری در حوزه‌های مختلف بودیم. اما واقعیت این است که امروز دولت کاری کرده که تندروها و مخالفان به بهانه وفاق هر کاری را که بخواهند انجام می‌دهند و حامیان دولت نیز ضمن انتقاد به این وضعیت که دود برخاسته از آن به چشم دولت می‌رود، شرایط جامعه و نارضایتی موجود را رصد می‌کنند.

* تقویت کابینه

شاید بسیار پیش‌تر از اینها باید به این موضوع پرداخته می‌شد که پزشکیان باید دولتی منسجم و هماهنگ روی کار آورد و افرادی همتراز در دولت به خدمت گیرد. به نحوی که به قول خود او کارشناسان زبده و خبره در حوزه‌های مختلف را جمع می‌کرد و بدون نگاه به فشارها و شانتاژها، دولت را از چهره‌های مجرب و کارآمد پر می‌کرد تا امروز بابت برخی عملکردها با چالش روبه‌رو نشود. آنچه مسلم است امروز وفاق ملی به‌جای اینکه کمک حال دولت باشد به نحوی سنگ جلوی پای دولت شده و هر کسی با قرائت خاص خود از این وفاق دولت را با چالش‌ مواجه می‌کند. قدر مسلم رئیس‌جمهور برای اینکه بتواند از حجم انتقادات نسبت به عملکرد دولتمردانش کم کند باید نوعی ارزیابی از بازدهی عملکردی دولتمردانش داشته باشد و ببیند طی 15 ماه گذشته هر وزارتخانه‌ای تا چه اندازه به ماموریت‌های محول شده عمل کرده و تا چه میزان موفق یا ناموفق بوده است. طبیعتا اگر این اتفاق رخ دهد با یک برآیند خیلی ساده به‌راحتی می‌توان دریافت که کدام بخش از دولت نتوانسته همپای سایر بخش‌ها کار کند و عملکردش موجبات نارضایتی جامعه را فراهم آورده است. آنچه مشخص است اینکه تندروها و مخالفان دولت با برنامه‌ریزی در پی این هستند تا دولت را مشغول حواشی و مسائل بی‌اهمیت یا کم‌اهمیت کنند تا از این طریق اجازه آسیب‌شناسی یا حل مشکل به دولت داده نشود و در ادامه سیل انتقادات خود را به بی‌عملی و ناکارآمدی دولت سرازیر کنند. به نظر می‌رسد دولت باید فارغ از این مسائل به آسیب‌شناسی عملکرد خود بپردازد و در جاهایی‌که نیاز به اصلاح و ترمیم هست، از این کار رویگردان نشود. حال این ترمیم در بدنه کابینه و از بین وزرا باشد یا روسای سازمان‌ها، معاونان و... هر چه هست دولت باید دور از حواشی صرفا به فکر حل مشکلات جامعه و تحقق مطالبات و وعده‌های داده شده به مردم باشد.

* شجاعت تغییر

تغییر و تحول در هر مجموعه‌ای نه تنها مذموم و ناپسند نیست، بلکه اگر در مسیر رشد و بهبود باشد بسیار هم پسندیده و مورد پذیرش است به شرطی که واقعا تغییر با اصلاح روند و عملکرد همراه باشد. دولت چهاردهم نیز از این مهم مستثنی نیست و رئیس‌جمهور می‌تواند از موضع اقتدار دست به اصلاحات درون دولت بزند و افراد مجرب و کارآمدتری را در حوزه‌های مورد بحث به کار گیرد. در همین راستا دبیرکل حزب جمهوریت ایران اسلامی خطاب به رئیس‌جمهور با انتقاد از وعده‌های برزمین‌ مانده دولت چهاردهم با ادعای کاهش میزان محبوبیت رئیس‌جمهور اظهار داشت: «بیش از یکسال از آغاز دولت شما می‌گذرد و روزنه امیدی که باز شده بود، در حال بسته شدن است. رئیس‌جمهور نباید مردم را ناامید کند. این نوع مدیریت پسندیده نیست که وعده بدهیم و عمل نکنیم».  رسول منتجب‌نیا گفت: «مشاوران شما با آبروی شما و حامیان‌تان بازی می‌کنند. بسیاری از مدیران در دولت ناتوانند. شجاعت به خرج دهید، آنها را برکنار کنید. کشور ما قحط‌الرجال نیست؛ نیروهای توانمند در دانشگاه‌ها و نخبگان فراوان هستند.». همچنین سیدمصطفی هاشمی‌طبا فعال سیاسی بیان کرد: «با نام وفاق افراد مختلف‌الفکری در دولت حضور دارند و به این ترتیب قابل پیش‌بینی است که چنین اتفاقاتی رخ دهد. وقتی دولت یکدست نباشد، در داخل آن صداهای مختلفی هم شنیده می‌شود؛ از صداهای کسانی که قبلا مخالف بوده‌اند اما با نام وفاق وارد شده‌اند تا افرادی که همسو با دولت هستند و ممکن است از حضور آن دسته افراد ناراضی باشند. البته یکدست‌ بودن به این معنا نیست که همه یک‌طور فکر کنند، بلکه به این معناست که مخالفان علنی در دولت حضور نداشته باشند. اینکه کسانی افکار متفاوت و مستقل داشته باشند با اینکه افرادی وابسته به یک گروه خاص باشند فرق دارد؛ آن هم گروهی که درصدد تضعیف یا براندازی دولت است. این وضعیت در دولت اشکال ایجاد می‌کند. هرچند ظاهر را درست و آرام نشان می‌دهند، اما واقعیت این نیست. نگاه دقیق‌تر به ترکیب دولت می‌تواند از بروز چنین مواردی جلوگیری کند».