زمانی برای همدلی
جنگ پدیده شومی است. به یقین کسی نیست که جنگ را دوست داشته باشد و از آن استقبال کند. چرا که جنگ نتیجهای جز ویرانی، نابودی و داغدار شدن خانوادهها ندارد. تاریخ نشان میدهد که ایران از کشورهایی است که آغازگر هیچ جنگی نبوده و هرگز به استقبال جنگ نرفته و به تعبیر دقیقتر ایران در دوران مدرن شروعکننده هیچ جنگی نبوده است.
در عین حال اگر جنگی بر او تحمیل شده، شرافتمندانه و غیرتمندانه از سرزمین، موجودیت و فرهنگ خود دفاع کرده که تاریخ پر فراز و نشیب جنگ ۸ ساله با رژیم بعث عراق گواه این مدعاست. جنگ اخیر را نیز ایران شروع نکرد. برخلاف دیدگاههای مغرضانه اتفاقا این بار ایران به طور جدی وارد مذاکره شد. مذاکرهکنندگان ما تا جایی که ممکن بود انعطاف نشان دادند. از طریق مسئولی بلندپایه در وزارت امور خارجه پیشنهاد کردم عراقچی آنچه را که در ۵ دور مذاکره با آمریکا گذشته، در رسانهملی صریح و شفاف و صادقانه با مردم در میان بگذارد تا حقیقت ماجرا بر مردم روشن و تبلیغات رسانههای معاند بیاثر شود. با این همه تردید نیست که جنگ همچنان که پدیده شومی است، فرصتی برای همدلی آحاد مردم یک سرزمین هم محسوب میشود. ملاحظه میکنیم حتی کسانی دلخوریهایی دارند، چگونه شرافتمندانه در این روزهای سخت پشت نظام و نظامیان غیرتمندمان اعم از ارتش دلاور و سپاه ایستادند. وقتی توییت دکتر اسدیلاری را خواندم، کسی که دو جگرگوشه نخبه خود را از دست داده و این گونه همدلی و همراهی و پشتیبانی میکند، بیاختیار گریستم و از صمیم قلب به این خانواده درود فرستادم. شیخ مهدی کروبی هم به میدان میآید و بیانیه میدهد و تجاوز را محکوم میکند. او با وجود همه مسائل، از نظام سیاسی دفاع میکند و حتی خواستار پاسخ دندانشکن نظام به تجاوز رژیم صهیونیستی میشود. همین دو مورد کافی است که بدانیم و بدانند که فعالان دلسوز مرزها را تشخیص میدهند. همه مردم و فعالان سیاسی میدانند وقتی کیان کشور در معرض خطر است، زمان بیان دلخوریها نیست. به عبارت دیگر از چنان بلوغ فکری برخوردار هستند که تشخیص بدهند، اکنون زمان گلایه نیست. به سخن اصلی این نوشته کوتاه برگردم. جنگ چنان شوم است که هیچ روزنهای برای حمایت از آن نمیگذارد، ولی همین پدیده تلخ زمانی برای همدلی است. تعدادی از خیراندیشان و مصلحان مشفقانه درخواست کردهاند از این فرصت برای رفع کدورتها استفاده شود و کسانی که بارها وفاداری خود را به نظام به اثبات رساندهاند، وضعیت بهتری پیدا کنند. آنهایی که در دوران سخت دفاع مقدس تمام توانایی خود را به کار گرفتند و اجازه ندادند مشکلات بر دوش مردم سنگینی کند، امروز هم میتوانند در خدمت کشور و نظام قرار داشته باشند. پیشنهاد میکنم جناب آقای اژهای در این زمینه پیشقدم شوند. در سوی دیگر دکتر پزشکیان میتوانند در این زمینه با آقای اژهای همراهی کنند. ای بسا فرصتی پدید آید تا نظام سیاسی از تجربههای گرانسنگ تمام فعالان استفاده کند.
جاوید قرباناوغلی
سفیر پیشین ایران در آفریقایجنوبی
ارسال نظر