دشمنان خارجی مترصدند از کوچکترین اختلاف و شکاف میان نیروهای سیاسی و اجتماعی بهرهبرداری کنند و چهبسا با بزرگنمایی این اختلافها، مسیر تصمیمگیری عقلانی و آیندهنگرانه را مختل سازند. بنابراین نگاه مسئولانه اقتضا میکند که همه جریانها چه در قدرت و چه در بیرون از آن، منافع ملی را بر هر مصلحت زودگذر حزبی و جناحی ترجیح دهند. حفظ وحدت ملی به معنای نادیده گرفتن تفاوتها و نقدها نیست، بلکه یعنی در چارچوب قانون اساسی و زیر سقف پرچم ایران، با وجود همه سلایق، یکدیگر را به رسمیت بشناسیم و در بزنگاههای حساس دست در دست هم قرار دهیم. وحدت، نه شعاری مقطعی، بلکه ضرورتی پایدار برای بقای کشور و تحقق عدالت اجتماعی است. من باور دارم که امروز، دولت و مجلس در کنار نخبگان، رسانهها و جامعه مدنی باید بیش از گذشته بر گفتمان وحدت و همگرایی تأکید ورزند. اگر اختلافنظرها بهجای آنکه شکاف بیافریند به فرصتی برای گفتوگو و یافتن راهحلهای مشترک بدل شود، میتوانیم از ظرفیتهای عظیم کشور برای رفع مشکلات اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی بهره ببریم. ایران خانه مشترک همه ماست و پاسداری از این خانه جز با همبستگی ملی امکانپذیر نیست. همچنان بر این باورم که راه آینده ایران نه از مسیر تفرقه، بلکه تنها از مسیر وحدت، همدلی و تعامل سازنده میگذرد. از اینرو تأکید میکنم آنانی که در مجلس طرحهایی نظیر «بنیصدرسازی» را در دستور دارند، اکنون که دشمنی دشمنان آشکار و ثابت شده، باید از پیگیری طرحهای تفرقهانگیز در نهاد قانونگذاری بهطور جدی دوری کنند.
کمالالدین پیرموذن
نماینده سابق مجلس