با روی کار آمدن دولت چهاردهم و انتصاب دوباره‌ سیدعباس صالحی به‌عنوان وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، این سوال برای اهالی نشر و چاپ مطرح بود که چه تغییراتی را در زیرمجموعه‌های مرتبط این وزارتخانه شاهد خواهند بود.

مواجهه با مرگ روایتی‌ست نو از جدال جوانی با سرطان، جدالی که بیشتر آن در بی‌خبری می‌گذرد، جوانی که در سی سالگی‌اش هنوز عاشق نشده، به زندگی آنطور که باید و شاید دل نبسته‌، آن سوتر خانواده‌ای‌ست که تا پیش از این اتفاق غافلگیرکننده و مهیب آنطور که باید دور هم جمع نشده‌اند و تنها از فاصله‌هایی معین برای یکدیگر دست تکان داده‌اند و دست آخر زنی عاشق پیشه و مسلک که با تمام استقلال‌جویی‌ها و اعتقادات برتری خواهانه‌اش‌، همه وجودش را پای کار آورده و تا آخرین لحظه در کنار همسرش باقی مانده است.

محمد صابری/ نویسنده و منتقد: هان کانگ اولین نفر نیست و آخرین نفر نیز، انسانیت همیشه دغدغه‌ ادبیات بوده و هست، به عبارتی دیگر تا سیاست بر سر کار است، ادبیات دغدغه‌مند است و چه چیزی بیشتر و برتر از مضمون انسانیت! نوبلیست ادبیات امسال در «اعمال انسانی» با نثری شاعرانه به سبک و سیاق آناتول فرانس و رولان و ناباکوف، برای پی‌ریزی داستانی از خون و جنون، شب و روزهای زیادی را در اندوهی عمیق شناور بوده و از یک حقیقت مسلم تاریخی که همان قیام مردم گوانگجو علیه دیکتاتور وقت است، با زاویه دیدی نو و متفاوت به این جنایت نگاه و رفتارآدم‌ها را در فصل‌های هفت‌گانه به واکاوی و تعمق و غور نشسته است، ببینید: «وجدان/ وجدان وحشتناک‌ترین چیز این دنیاست. روزی که من شانه‌به‌شانه صدها و هزاران نفر از همراهان غیر نظامی‌ام به لوله اسلحه سربازها خیره شدیم، روزی که بدن‌های دونفری را که اول از همه قتل عام شدند، روی چرخ دستی گذاشتند و تا جلوی جمعیت بردند، من مات و مبهوت به دنبال کشف چیزی پنهان درون خودم بودم، به دنبال کشف غیاب ترس. یادم می‌آید حس می‌کردم که حالا وقت مردن است...»

احمد طبایی/ نویسنده و روزنامه‌نگار: در این ثانیه‌ها و دقیقه‌های بغض‌آلود که هریک به درازای ماهی و سالی بر من می‌گذرد، نوشتن از مردی که «هستی من ز هستی اوست»، بسیار سخت و طاقت‌فرساست؛ به راستی، چگونه می‌توان از کوچ غریبانه پدر نوشت وقتی هنوز رفتنش را در عمق جان، باور نکرده‌ام؟... اما اگر بخواهم علیرضا طبایی را در جملاتی چند، توصیف کنم، باید بگویم: او پدر بود و دلسوز، آموزگار بود و دانشی‌مرد، ادیب بود و سخن‌دان، خلاق بود و هنرمند، روزنامه‌نگار بود و اندیشمند، اما بیش و پیش از همه این‌ها، آزاده بود و شریف. آزاده زیستن و شریف بودنی که در تربیت فرزندانش به کار گرفته بود و همواره به آنان گوشزد می‌کرد، در کلاس و مدرسه، به دانش‌آموزانش می‌آموخت، در مقالات و سخنرانی‌های خود بر آن پای می‌فشرد، در محتوای ارزنده اشعار و ترانه‌هایش جاری می‌ساخت، در صفحات رنگین و سیاه و سپید روزنامه‌ها و مجلات، مروجش بود. آزادگی و شرافتی که برای پاسداشت آن، از چه بسیار موقعیت‌های نان و آبدار گذشت، بر شهرت و اعتبارهای دروغین، چشم بست، از غریبه و آشنا کم‌مهری دید و خلوت‌گزینی را به جلوت‌نشینی ترجیح داد که: «چنین کنند بزرگان چو کرد باید کار.»

آرمان ملی- سمیه امینی‌راد: هر جریان خلاقه‌ای برای استمرار و بقا، نیاز به نوآوری و کشف مسیر‌های تازه است. در شعر نیز شاهد چنین ملاحظه‌ای هستیم؛ آنچنانکه سبک‌ و سیاق‌های شاعری در هر دوره از تاریخ،‌ حاصل نوآوری شاعران بوده است.

آرمان ملی- سمیه امینی‌راد: محمدحسین عابدی دارای دکترای مطالعات ادبی از دانشگاه سیلیمان و در حال حاضر عضو هیات علمی دانشگاه UPHSD است.

به ساعت تقویم نهم سپتامبر، زادروز بزرگ زاده‌‌‌ای از اهالی ادب و ادبیات جهانی ا‌‌‌‌ست که نثر بی‌همتایش تجلی و تسری نور بود در جان بی‌رمق واژه‌‌هایی که در اندک زمانی به‌واسطه‌ همنشینی با او تاریخ ساز شدند و زندگی سازتر. بلندمرتبه نامی که نگین پادشاهی قلم را از نام‌آوران عرصه‌‌‌‌ ادبیات به اشاره‌‌‌ای ربود و البته تاجش را برای آنآنکه شبانه‌روز در تشت بی‌قراری‌های دیده شدن می‌سوختند و می‌ساختند، فرو نهاد

جلیل تجلیل، مترجم، مصحح و استاد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تهران در ۹۰ سالگی از دنیا رفت.

محمدعلی بهمنی پس از تحمل یک دوره بیماری دیشب دار فانی را وداع گفت. با سروده ای زیبا از او یادش را گرامی بداریم

آرمان ملی- هادی حسینی‌نژاد: آخرین آمار رسمی خانه کتاب گواه آن است که قیمت میانگین کتاب در تیرماه سال جاری به مرز 190 هزار تومان رسیده و علاقه‌مندان در بسیاری موارد ناچارند برای خرید تنها یک کتاب، بیش از نیم‌میلیون‌تومان هزینه کنند.