نکاتی در مورد «سرگیجه»

در پزشکي 2 مبحث داريم که باهم اشتباه گرفته مي‏‌شوند، يک سرگيجه ورتيگو (سرگيجه حقيقي) و دومي، گيجي و اکثرا دومي را بيماران، سرگيجه مي‏‌نامند و خيلي نگران‌کننده نيست. تفاوت اين دو در اهميت آنهاست که کدام جدي گرفته شود و کدام جدي گرفته نشود. سرگيجه يا همان گيجي، خيلي جدي نيست و جاي نگراني ندارد و علائم خيلي زيادي دارد و به‌راحتي درمان مي‏‌شود، سرگيجه يا گيجي، احساس عدم تعادل را براي بيمار دارد يا بيمار سبکي سر و يا سياهي چشم‏‌ها داشته باشد و اينها خيلي نگران‌کننده نيستند؛ ولي سرگيجه حقيقي، جاي نگراني دارد و بايد بررسي شود. سوال کليدي که از بيمار پرسيده مي‏‌شود اين است که آيا احساس چرخش خود و اتاق را به دور خود داشتي يا خير و اين نگران‌کننده است. پس نکته کليدي در چرخش است. سرگيجه حقيقي، حس چرخشي است که بيمار احساس مي‏‌کند و بعد از معاينه‏‌ها، بايد ديد علت آن چيست. سرگيجه‏‌ها دو دسته هستند، سرگيجه‏‌هاي محيطي که مرجع آنها مربوط به گوش است و سرگيجه‏‌هاي مرکزي که مرجع آنها مربوط به مغز هستند که سرگيجه‏‌هاي مرکزي در حيطه پزشکان متخصص مغز و اعصاب است. سرگيجه‏‌هاي محيطي خطر کمتري دارند؛ ولي سرگيجه‏‌هاي مرکزي مي‏‌توانند منشاهاي بزرگ‏‌تري داشته باشند مانند سکته‏‌هاي مغزي. همرا با سرگيجه، تاري‌ديد، دوبيني و يا اختلال تکلم همراه با سرگيجه داشته باشند؛ اينها علائم سرگيجه‏‌هاي مرکزي هستند و بايد سريعا به پزشک مراجعه شود اما سرگيجه‏‌هاي محيطي اين علائم‏‌ها را ندارند. شدت علائم به منظور بدبودن نيست و شايد سرگيجه‏‌ها خوش‌بين باشند و موقت از بين بروند. سرگيجه وضعيتي خوش‌خيم است يعني بيماران معمولا با يک تغيير وضعيت از حالت نشسته به ايستاده سرگيجه مي‏‌گيرند و موقت است و رفع مي‏‌شود. اينها همه به‌دليل درگيري مجاري نيم دايره‏‌اي در گوش است که خيلي در علت ايجاد آن اتفاق‌نظر نيست و تئوري‏‌هاي مختلفي وجود دارد؛ اما به‌راحتي درمان‌پذير است ولي ممکن است باز برگردد. التهاب گوش داخلي هم باعث سرگيجه مي‏‌شود و بايد درمان شود تا سرگيجه از بين رود. اگر کسي سرگيجه حقيقي داشته باشد، خوراکي‏‌ها کمک‌کننده نيستند ولي براي سرگيجه، ممکن است دليل افت قند باشد و آب قند کمک‌کننده باشد؛ ولي ممکن است کمک‌کننده هم نباشد. بايد ديد سرگيجه چه نوع سرگيجه‏‌اي است.