| کد مطلب: ۱۰۰۹۰۶۲
لینک کوتاه کپی شد

رضایت عمومی قوی‌ترین عنصر مشروعیت

امید فراغت روزنامه‌نگار

واقعیت جامعه امروز ایران، همراهی اکثریت ملت را نیاز دارد، در هر حوزه‌ای اگر قرار است تصمیم‌‌سازی و تصمیم‌گیری شود باید رضایت عمومی پشتوانه آن باشد. سیاستمداران و مسئولان می‌دانند که اگر ملت را در کنار خود نداشته باشند توامان واقعیت و تاریخ را خواهند باخت! بنابراین رضایت عمومی به عنوان قوی‌ترین عنصر مشروعیت و مقبولیت‌بخشی حکمرانان جوامع است. بنابراین مشارکت پایین مردم در واقع نوعی اعتراض به وضعیت موجود است و باید چنین اعتراضاتی را شنید! و در قبال آن پاسخ‌گو بود و مهم‌تر از پاسخ‌گویی حل و فصل نارضایتی‌هاست. اگر روابط حکمرانان با ملت بر اساس فهم متقابل نباشد آن جامعه تبدیل به جامعه‌ای سرخورده با بغض‌های فروخورده خواهد شد. به عنوان مثال وقتی طرفدارانِ ناوالنی در روسیه نسبت به عملکرد دولت دست به اعتراض خیابانی زدند پیام آن این است در روسیه نیز رضایت عمومی وجود ندارد! با وجود اینکه طرفداران پوتین به عنوان حمایت از سیاست‌های دولت، به خیابان آمدند اما آن واقعیت یعنی اعتراض به سیاست‌های پوتین نیز در زیر پوست جامعه روسیه موجودیت دارد و به تعبیری آتش زیر خاکستر است و با وجود پیشگیری و مهار اما در فرآیند زمان شکل و قالب وسیع‌تری خواهد گرفت! بنابراین به همان نسبتی که حامیان هرگونه سیاستی، رسمیت‌بخشی می‌شود به همان نسبت نیز باید به معترضان آن سیاست، رسمیت‌بخشی صورت بگیرد! در غیر این صورت این عدم تعادل در نقطه‌ای از زمان و مکان به صورت جدی‌تر، سیاست‌های موجود آن جوامع را به چالش خواهد کشید. نکته مهم این‌که نارضایتی‌ها دفن‌شدنی نیستند بلکه مانند بذری کاشته می‌شوند و در فرآیند زمان محصول خواهند داد! بنابراین حکمرانان نباید با تصور دفن نارضایتی‌ها، اوضاع را به سامان احساس کنند! فناوری و تکنولوژی در قالب داده‌های جهانی، به ملت‌ها جهش ذهنی داده است بنابراین حق دارند که در سود و زیانِ سیاست‌های کلی شریک باشند! این‌که فقط در زیان‌ها شریک باشند برای‌شان خوشایند نیست! بنابراین پیام مشارکت‌های حداقلی در انتخابات ، این است که سیاست‌های کلان و خرد نیاز به تجدیدنظر اساسی دارد، در غیر این صورت حکمرانی‌ها در یک زمین سوخته است!

ارسال نظر

هشتگ‌های داغ

آخرین اخبار

پربازدیدترین اخبار