پارگی مینیسک زانو

زانو بزرگ‏‌ترین و پیچیده‏‌ترین مفصل بدن است و چون از هیچگونه استحکام استخوانی برخوردار نیست، در معرض خطر آسیب‏‌های زیادی قرار دارد، تمام استحکام و پایداری مفصل زانو توسط عناصر و بافت نرم اطراف آن میسر می‏‌شود. بافت نرم اطراف زانو، شامل عضلات قدام ران، عضلات خلف ران و عضلات عقب و پشت زانو است، این گروه عضلات، اهمیت زیادی در عملکرد و استحکام زانو‏‌ها دارند. بعداز ماهیچه‏‌ها، رباط‏‌های اطراف زانو که استخوان‏‌ها را به هم وصل می‏‌کنند، باعث استحکام زانوها هستند، در زانوها چهار رباط عمده داریم، هرگونه آسیبی به این رباط‏‌ها، کاهش استحکام زانوها را به‌دنبال دارد. ضربات سنگینی که به زانوها وارد می‏‌شود، توسط مینیسک‏‌ها ضربه‌گیری می‏‌شود. یکی از وظایف مینیسک زانو این است که در سطح گرد استخوان و سطح صاف و تا حدی محدب غضروف زیر آن، هم شکلی ایجاد کند. اگر در یکی از حرکات چرخشی یا سریع مفصل زانو، هم شکلی اتفاق نیافتد، باعث ضربه به زانو می‏‌شود. آمادگی جسمانی و به عبارتی قدرت عضلات بدن، در میزان و مقاومت مینیسک‏‌ها در برابر ضربه، تأثیر‏‌گذار است. در افرادی که از آمادگی جسمانی خوبی برخوردار نیستند، یک حرکت ناجور و یا یک پیچ‌خوردگی سریع زانو، می‏‌تواند باعث آسیب و پارگی مینیسک زانو شود. با پارگی مینیسک، زانوها ضربه‌گیری خود را از دست می‏‌دهند و نمی‏‌توانند به خوبی سطوح غضروفی را حمایت کنند، یکی از علائم پارگی مینیسک، قفل کردن زانو‏‌ها است (فرد نمی‏‌تواند درجات انتهایی صاف‌کردن زانو را طی کند و دچار درد می‏‌شود) گاهی هم دردهای تیز لبه مفصل، علائمی از پارگی مینیسک است. در بیشتر مواقع، پارگی‏‌ها باعث ایجاد خونریزی، تورم و درد در ناحیه زانو‏‌ها و همچنین احساس ناپایداری در زانو می‏‌شود. ضربه، پیچ‌خوردگی زانو و حوادث ورزشی از عوامل ایجادکننده پارگی مینیسک به شمار می‏‌آیند. پس از ایجاد شک پارگی در معاینه بالینی، برای قطعیت تشخیص آسیب به مینیسک، نیاز به انجام‏ MRI داریم که بر حسب سن فرد و نوع پارگی، درمان‏‌ها متفاوت خواهد بود. پارگی مینیسک، به شکل طولی، عرضی و یا شعاعی است، پارگی که باعث شود، مینیسک خاصیت خود را از دست بدهد و همراه با علائمی مانند قفل‌کردن زانو، تورم و درد مداوم همراه باشد که باعث آسیب‏‌های غضروفی در دراز مدت نیز می‏‌شود، بر این اساس، تصمیم به جراحی می‏‌گیریم. گاهی در MRI پارگی‏‌های کوچکی در مینیسک مشاهده می‏‌شود، اما در معاینات بالینی، ناپایداری در فرد ایجاد نکرده، که در این صورت، نیاز به عمل جراحی نیست.