تصمیم قاطع، بعد از انتخابات آمریکا
آنچه اتفاق افتاده خیلی اهمیت استراتژیک ندارد و یک توافق نانوشته و محدودی بین ایران و آمریکا بر سر مسائل غیربرجامی است که طی آن ایران غنی‌سازی خود را از 60 درصد افزایش ندهد. از آنطرف آمریکا هم در قبال تعهدات ایران تعهد کرده که مطالباتش از عراق پرداخت شود. هیچ یک از طرفین برنده نشدند و تنها امتیازات متقابلی به هم داده‌اند.
به گزارش آرمان ملی آنلاین علی بیگدلی، تحلیلگر مسائل بین‌الملل نوشت: در واقع به این نتیجه رسیدیم که نگاه به شرق نتوانست از این اقتصاد را از مشکلات و بحران نجات دهد. باید نگاه نسبت به شرق را کاهش دهیم برای اینکه به هیچ وجه کشورهای شرقی یعنی روسیه و چین توانایی سرمایه‌گذاری کلان در کشور ما را ندارند. از طرفی این توافق نانوشته به برجام و حتی تحریم‌های غیربرجام ارتباطی ندارد و توافق موقتی است.
گویا فعلا ما توافق موقت را پذیرفتیم تا ببینیم ظرف یکسال و نیم آینده که انتخابات 2024 انجام شود، چه کسی سر کار خواهد آمد. ما سه مرحله در پیش داریم: نخست اینکه ایران خواهان بازگشت به قرارداد 2015 است که آمریکایی‌ها آن را به هیچ وجه قبول نمی‌کنند چون قرارداد صرفا به مسائل برجامی و هسته‌ای می‌پردازد و برای آمریکا مسائل موشکی و فعالیت منطقه‌ای ایران اهمیت دارد. دوم اینکه ایران با آمریکا به توافقی برسند که سطح غنی‌سازی را محدود کنند و آمریکا هم بخشی از تحریم‌های ذیل برجام را بردارد. سوم اینکه یک قرارداد جامعی بین ایران و آمریکا امضا شود. اما اینکه با آژانس توافق کنیم ولی زیرساخت‌ها هیچ تغییری نکند، امری سخت و دشوار است که با آژانس صحبت کنیم ولی زیرساخت‌ها تغییر نکند. یعنی سانتریفیوژهایی که در قرارداد 2015 اصلا مطرح نبوده الان به پیشرفته‌ترین نوع آن رسیده‌ایم و تولید‌ای آر 6 و‌ای ار 4 بالا و قدرتمند است که باید برداشته شود و غنی سازی‌های 60 درصد به بالا در انباری لاک و مهر شود.
بنابراین وقتی مشکل ما با آژانس حل نشود مشکل ما با برجام هم حل نخواهد شد. از این رو باید منتظر بمانیم که ببینیم بعد از دوره ریاست جمهوری بایدن چه کسی سر کار خواهد آمد تا یک تصمیم قاطع بگیریم. آمریکایی‌ها معتقدند که ما به برجام 2015 که صرفا به مسائل هسته‌ای می‌پرداخت، برنمی‌گردیم و آن را اشتباهی بزرگ می‌دانند. با توجه به اینکه الان کنگره آمریکا شدیدا با هر نوع مصالحه‌ای با ایران و انعقاد قرارداد مخالف است و یکی از دلایلی که بایدن قرارداد موقت را با ایران مطرح کرد برای اینکه اگر قراردادی امضا می‌شد، باید به تصویب کنگره می‌رسید به همین دلیل دنبال این قضیه نرفتند. درحقیقت این یک توافق موقت بین ایران و آمریکاست که هیچ دلیلی ندارد برخلاف خواست ایرانی‌ها منجر به تضمین از سوی طرف مقابل شود. از نظر حقوق بین‌الملل چیزی به اسم تضمین در قرارداد موقت بین دولت‌ها نداریم و این انتظار منطقی نیست که دولت‌ها قراردادی امضا کنند و تضمین دهند که از آن خارج نشوند. همان‌طور که در مسئله نفت در زمان دکتر مصدق خارج شدیم. چنانچه کشورها بدانند منافع ملی‌شان تامین می‌شود به قراردادها ادامه می‌دهند و آنجا که موجب متزلزل شدن منافع ملی‌شان می‌شود، از قرارداد خارج می‌شوند و هیچ منعی هم از جهت حقوق بین‌الملل ندارد.
از علی بیگدلی در سایت آرمان ملی آنلاین بخوانید:
ارسال نظر