ثبت دومین فوت قطعی ناشی از آنفلوانزا در هرمزگان

به گزارش آرمان ملی آنلاین ،رئیس دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان، گفت: در پی بازبینی مجدد نمونه‌های بالینی و تطبیق نتایج با شاخص‌های تأییدی ویروس‌شناسی، دومین مورد فوت ناشی از ویروس آنفلوانزا در هرمزگان تائید شد.

پژمان شاهرخی اظهار کرد: در پی بازبینی مجدد نمونه‌های بالینی در آزمایشگاه مرجع و منتخب دانشگاه و تطبیق نتایج با شاخص‌های تأییدی ویروس‌شناسی، دومین مورد فوت ناشی از ویروس آنفلوانزا A/H۳N۲ در استان به‌صورت قطعی تأیید شد.

 این مورد، مشابه الگوی حاکم بر موج اخیر، در بستری‌های دارای بیماری‌های زمینه‌ای و ناپایداری همودینامیک بروز یافته و در نهایت به ارست قلبی تنفسی منجر شد.

وی افزود: در حال حاضر، نرخ مثبت‌شدگی آزمون‌های تشخیصی همچنان فراتر از ۵۰ درصد باقی مانده است. این وضعیت نه‌تنها بیانگر حضور یک موج با انتقال تثبیت‌شده است، بلکه حکایت از شدت‌یابی ثانویه و تداوم چرخه‌های فعال سرایت دارد؛ چرخه‌هایی که با الگوی مراجعات بالینی، تجمیع بیماران با علائم شدید، و افزایش بار خدمات بستری هم‌پوشانی آشکار دارند.

شاهرخی درباره وضعیت اپیدمیولوژیک این مورد توضیح داد: بیمار سالمند با سابقه بیماری قلبی–عروقی، کاهش سطح هوشیاری در بدو مراجعه و سپس بروز تدریجی تابلوی تنفسی پیش رونده بوده است؛ ویژگی‌هایی که در مدل‌های خطر آنفلوانزای H۳N۲ به‌عنوان عوامل تشدیدکننده پیامد‌های شدید شناخته می‌شوند. مسیر بالینی بیمار—از افت فشار خون و نیاز فوری به دارو‌های تنگ‌کننده عروق گرفته تا دیسترس تنفسی حاد و نهایتاً نارسایی چند سیستمی کاملاً با الگو‌های موج‌های شدید این زیرگروه همخوان بوده و این مورد را به نمونه‌ای شاخص از بار بیماری تبدیل کرده است؛ نمونه‌ای که بر لزوم افزایش حساسیت نظام مراقبت تأکید دارد.

وی ادامه داد: هم‌اکنون بیش از ۴۵۰ بیمار مبتلا یا مشکوک در بخش‌های بستری استان تحت مراقبت قرار دارند و روند مراجعه در اتاق‌های تریاژ نشان می‌دهد که شیب ورودی‌ها همچنان در فاز افزایشی پایدار است؛ به‌نحوی‌که رفتار اپیدمی، برخلاف تصور عبور از یک موج خاموش، نشان‌دهنده‌ی یک موج پرقدرت با انتقال تثبیت‌شده و شتاب‌گیری تدریجی در هفته جاری است.

رئیس دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان تصریح کرد: در چنین شرایطی، هر مورد فوت، علاوه بر پیامد بالینی، به‌عنوان مؤید استمرار بار ویروسی فعال در جامعه و لزوم تداوم مداخله‌های مهار انتقال در سطح جمعیت تلقی می‌شود؛ به‌ویژه اکنون که سازوکار‌های چرخش ویروس، از افزایش بار مواجهه خانوادگی تا تراکم موارد بستری تنفسی، تصویر یک سامانه درگیر با موجی زودرس، پرتنش و مقاوم به افت طبیعی را ترسیم می‌کند.