فرصت‌های سفر به پاکستان و سریلانکا
سفر رئیس‌جمهور به پاکستان می‌تواند با اهداف مختلفی صورت گرفته باشد که مهم‌ترین این اهداف هدف همکاری دوجانبه اقتصادی و تجاری است. لذا با توجه به هیأتی که همراه آقای رئیسی است قراردادهایی بسته می‌شود و در مجموع، این نوع سفرهای دیپلماتیک نشان دهنده اوج حسن همجواری و در عین حال روابط خوب بین دو کشوری است که شاید در گذشته چالش‌هایی نیز میان آنها بوده است.
پاکستان همسایه شرقی ایران است که حدودا بیش از 900 کیلومتر مرز مشترک دارد و پس از آن نیز یک سری مسائلی وجود دارد که بین طرفین مشترک است. بخشی از جنوب شرقی کشورمان که امروز سیستان و بلوچستان است اما در گذشته بلوچستان بزرگ بوده از نظر تاریخی بخشی از آن توسط انگلیسی‌ها جدا شده و الان بلوچستان پاکستان است و در هر دوی این مناطق به علت‌های مختلف به ویژه دوری از مرکز، خشکی منطقه، عدم توسعه مناطق و دخالت‌های خارجی نباید فراموش کنیم که یک سری مسائل امنیتی در این منطقه با پاکستان داشته‌ایم. این مساله‌ای مشترک بین دو کشور است که هماهنگی لازم دارد. همین‌طور مواد مخدر مساله دیگری است که از مرز پاکستان گذر می‌کند و باید طرفین فکر عاجلی برای این مساله نیز کنند. از طرفی طرح‌های توسعه‌ای که ایران در بندر چابهار و پاکستان در بندر گوادر دارد نیز از جمله فرصت‌هایی است که می‌توان از آنها بهره لازم را برد. نهایتا نیز معمولا نیازهایی است که پاکستان به انرژی دارد و لوله گازی که بنا بود با سرمایه‌گذاری پاکستانی‌ها از این کشور عبور کند و به هند برود. لذا ایران و پاکستان یک سری مسائل مشترک امینی، اقتصادی، انرژی و... با هم دارند. بنابر این سفرهایی دیپلماتیک در این سطح می‌تواند راهگشا باشد تا برنامه‌ریزی‌هایی انجام شود و قراردادها یا پروتکل‌هایی بسته شود و بعد با اجرای آنها سهم همکاری سیاسی اقتصادی و امنیتی بالاتر برود. پاکستان معمولا عمق استراتژیک ندارد و هر چند کشوری هسته‌ای است؛ اما اختلافاتی دیرپا با هندوستان دارد و از نظر تاریخی نیز توافقاتی میان ایران، ترکیه و پاکستان داشتیم که قبلا به سازمان عمران منطقه‌ای مشهور بود. اکنون نیز سازمان همکاری اکو بین طرفین وجود دارد که طرفین از نظر اقتصادی از آن بهره‌مند هستند. لذا همکاری اقتصادی، سیاسی و امنیتی بین طرفین مسبوق به سابقه و تاریخی است. از طرفی سفر رئیس‌جمهور به سریلانکا نیز بر مبنای فرصت‌هایی است که در این کشور وجود دارد. مهندسان کشورمان در آن کشور مشغول هستند و سد قابل توجهی در سریلانکا توسط دانش فنی مهندسین ایرانی ساخته می‌شود که در حال حاضر طبق برآوردهای صورت گرفته بیش از 50 درصد تجهیزات این سد که یک سد برق‌آبی است از داخل ایران تامین می‌شود و در آنجا هم باب همکاری وجود دارد و کشوری است که از شبه قاره هند جدا شده و به طور مستقل امورات خود را پیش می‌برد. در مجموع آنچه می‌توان گفت اینکه چنین سفرهایی نتایج مثبت خواهد داشت و در این شکی نیست که رئیس‌جمهور یا نخست وزیر پاکستان که همه کاره مسائل اقتصادی و سیاسی این کشور هستند با سفر به ایران بخش دیگری از همکاری‌های دوجانبه را رقم می‌زنند. لذا حسن همجواری بین دو کشور از ضروریات است، اما بر روی مسائل امنیتی نباید بیشتر از گذشته کار شود. ولی در عین حال اگر طرفین باب دیدارها و گفت‌وگو‌های دو جانبه را بیشتر بازگشایند و توافقات و قراردادهایی که امضا می‌شود را اجرایی کنند بسیار می‌تواند به نفع هر دو طرف باشد. س
علی اصغر زرگر
تحلیلگر مسائل بین‌الملل
ارسال نظر