منطقه دوباره با حملات اسرائیل به آتش کشیده شده است. صهیونیستها با حمله به سوریه به دنبال چه هستند؟
منطقه دوباره با حملات اسرائیل به آتش کشیده شده است. صهیونیستها با حمله به سوریه به دنبال چه هستند؟
رسانههای اسرائیلی گزارش میدهند که نظامیان صهیونیست در دو عملیات جداگانه در شرق و شمال نوار غزه در کمین مجاهدان فلسطینی گرفتار شدهاند.
اسرائیلیها در پی یک سیاست تهاجمی مستمر در خاورمیانه هستند و این رویکرد را به تمامی همسایگان خود تحمیل میکنند. اما پرسش این است که چرا این خصومت و تهاجم بهطور ویژهای متوجه سوریه شده است؟ پاسخ در چند عامل نهفته است که در ادامه به آنها اشاره میشود. نخست آنکه اسرائیل از هرگونه شکلگیری دوباره ارتش یا نیروی پلیس قدرتمند در سوریه بیم دارد. پس از جنگ داخلی و فروپاشی ساختارهای نظامی و امنیتی در این کشور، اکنون اسرائیل میکوشد تا از احیای دوباره این نهادها جلوگیری کند.
در پی بحران در ائتلاف کابینه رژیم اشغالگر، رئیس اپوزیسیون رژیم صهیونیستی از آمادگی خود برای توافق با شخص نخستوزیر این رژیم برسر برگزاری انتخابات زودهنگام خبر داد.
سفارت جمهوری اسلامی ایران در لبنان در بیانیهای، شایعات منتشرشده در شبکههای اجتماعی درباره ناامنی و انفجارات روزانه در ایران را جنگ روانی رژیم صهیونیستی خواند.
همزمان با تهدیدهای اسرائیلی علیه دولت عراق و احتمال فعالسازی دوباره داعش، نگرانیها از آغاز مرحلهای تازه در جنگ چندلایه منطقهای به شدت افزایش یافته است.
معاون رئیس جمهور و رئیس بنیاد شهید و امور ایثارگران از تعداد شهدا و مجروحان حمله رژیم صهیونیستی خبر داد.
افراد نزدیک به نخستوزیر اسرائیل پیشبینی میکنند که اسموتریچ و بن گویر استعفا دهند.
سرلشکر ذخیره ارتش رژیم صهیونیستی نتانیاهو و اعضای کابینه اش و رییس ستاد کل ارتش را تهدیدی برای موجودیت این رژیم دانست.
در روزهایی که پس از درگیریهای مستقیم و بیسابقه میان ایران و رژیم صهیونیستی، آتشبسی شکننده بر منطقه حاکم شده، انتشار عکس نوشتهای تهدیدآمیز از سوی یکی از رسانههای اسرائیلی علیه جناب آقای دکتر عباس عراقچی، وزیر محترم امور خارجه جمهوری اسلامی ایران، نشانهای دیگر از عبور تلآویو از مرزهای پذیرفته شده حقوق بینالملل است. اینکه در اوج شرایط بحرانی و نیاز به خویشتنداری، زبان تهدید و ترور جایگزین دیپلماسی و تعامل شود، بیش از هر چیز از استیصال آن رژیم و بیاعتقادیاش به موازین جهانی حکایت دارد.