در هیاهوی جنگ، خواهان صلح باشیم
این روزها اخباری که بیشتر منتشر می‌شود جنگ و یا هراس از جنگ است که خیلی هم بد است. این در حالی که لذاتی که در صلح است، در جنگ نیست.
براین باور هستیم که برای تحقق صلح، مشارکت همه مردم و ذی‌نفعان، دارای اهمیت است که می‌تواند مسیر صلح را هموارتر و ادامه راه را پایدارتر کند. در مسیر مشارکت لازم است از همه ظرفیت‌های موجود در هر جامعه اعم از دولتی به‌ویژه نهادهای آموزشی و فرهنگی، مردمی، تشکل‌های مدنی، انجمن‌ها، رسانه‌ها، نخبگان، مشاهیر و... استفاده کرد. این شرایط کمک می‌کند تا تبعیض و ظلم کمرنگ‌تر شود و حقوق همه شهروندان در جامعه جهانی مورد توجه قرار گیرد. هزینه‌های اداره کشورها کمتر شود و افراد با تفاوت‌هایی که از نظر زبان، دین، نژاد، رنگ و... دارند می‌توانند با آرامش کنار هم باشند و ضمن احترام متقابل به حقوق همدیگر زندگی با نشاطی را تجربه کنند. با ترویج صلح در جامعه جهانی تعارضات به‌ویژه تعارضاتی که منجر به خشونت می‌شوند کمتر خواهد شد، حتی اگر به‌طور کامل در کوتاه‌مدت از بین نروند، همه انسان‌ها از این نظر در امنیت خواهند بود. البته این مستلزم این است که دولت‌ها در این راه فعالانه‌تر عمل کنند چراکه اگر این گونه عمل نکنند، صلح در جامعه جهانی تحقق نخواهد یافت. براین باورم که راه نجات جامعه جهانی از وضعیت کنونی تمرکز بر نهادینه کردن صلح است و باید تهدیدهایی را که در این راه وجود دارد، شناخت و با تدابیر مناسب برای تبدیل آنها به فرصت‌ها برنامه‌ریزی کرد. تهدیدهایی از قبیل فقر، توسعه بی‌رویه و غیر معمول قدرت‌های نظامی و اعمال خشونت نسبت به کشورها و مردم ضعیف، نابرابری، تبعیض، نادیده گرفتن حقوق همه شهروندان و... می‌توانند برخی از این تهدیدها باشند. آموزش، مهم‌ترین راه ارتقاء فرهنگ صلح در جامعه جهانی است که استمرار در این راه می‌تواند تاثیرگذار باشد. تاملی بر وضعیت کنونی اخبار منتشر شده در جهان گویای این است که وجه مقابل صلح یعنی خشونت بیش از گذشته جلوه‌گری می‌کند. یکی از تلخ‌ترین خبر‌هایی که ممکن است هر فرد دارای خصلت انسانی بشنود خبر اعمال خشونت نسبت به دیگران است. لازم می‌دانم اشاره کنم که جهان در صورتی زیباتر خواهد بود که صلح در جامعه رواج داشته باشد و همه ظرفیت‌ها از جمله تکنولوژی‌ها و فناوری‌های نوین و تجهیزات و... در جهت نهادینه کردن صلح و ترویج دگردوستی، مهربانی، فارغ از مرز‌های جغرافیایی، تولید و به کار گرفته شوند در غیر این صورت باید شاهد جامعه‌ای باشیم که در آن زندگی با هراس و نگرانی جریان دارد. مددکاران اجتماعی که بخش عمده‌ای از آنان وقت‌شان را برای کنترل و کاهش خشونت‌های مختلف به کار می‌گیرند و یا به ارائه خدمت به کسانی مشغول هستند که در سوانح و حوادث طبیعی و غیر طبیعی از قبیل جنگ و ترور و... آسیب می‌بینند بر این باور هستند که همزیستی مسالمت‌آمیز و شرافتمندانه ارزشمندترین و اصولی‌ترین نیازهای جامعه بشری در سراسر جهان است. چرا که در سایه عملی شدن چنین باوری است که «بهزیستن اجتماعی» که هدف غایی مددکاری اجتماعی است تحقق پیدا می‌کند. تاملی بر اعلامیه جهانی حقوق بشر نشان می‌دهدکه در آن تاکید شده است که «بی‌گمان، تضمین صلح و امنیت در جهان - چه در داخل کشورها و چه در سطح بین‌المللی- با اجرای کامل این اعلامیه که به نوعی آرمان مشترک بشری است، میسر می‌شود.» در همین اعلامیه این نگرانی تصریح شده است که «نادیده گرفتن و تحقیر حقوق بشر به اقدامات وحشیانه انجامیده که وجدان بشر را برآشفته‌اند.» تاملی بر وضعیت کنونی جامعه جهانی نشان می‌دهد که امروزه صلح جهانی باید سرلوحه سیاست‌گذاری‌ها و برنامه‌ریزی‌ها قرار گیرد.
سیدحسن موسوی چلک
رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران
ارسال نظر