پاسداشت فرهنگ ملی
عشق و علاقه به فرهنگ ملی موضوعی است که در نزد همه ملل از جایگاه بسیار ارزشمندی برخوردار است وهیچ ملتی را نمی‌توان یافت که به فرهنگ ملی خود علاقه‌مند نباشد و به آن عشق نورزد این علاقه‌مندی و مهرورزی تا بدان حد است که درنزد بسیاری از مردم آن کشور به یک تعصب و حساسیت بسیار شدید تبدیل می‌شود تا بدان حد که اندک بی‌توجهی یا جسارت به باورهای فرهنگی هر ملتی می‌تواند پیآمدهای جبران ناپذیری برای خاطیان در پی داشته باشد.
مهرورزی نسبت به فرهنگ ملی تا بدان جایگاه ارتقا یافته است که حفظ و احترام آن نزد همه ملت‌ها ضروری بوده و عموم کشورها برای ارتقای باورهای فرهنگ ملی دارای طرح و برنامه معین هستند و برای توسعه و عمومیت بخشیدن به ارزش‌های فرهنگ ملی بسیار هزینه می‌کنند. در کتاب‌های درسی همه کشورها بخش‌هایی را به تبیین، توضیح و تشریح نمادهای فرهنگ ملی و ویژگی‌ها آن می‌پردازند تا دانش‌آموزان از همان سنین کودکی و نوجوانی که بسیار باورپذیر هستند و برای فراگیری آمادگی کافی دارند و آموخته‌هایشان را درونی می‌نمایند. مباحث فرهنگ ملی را به‌عنوان مفاهیمی مقد‌س فراگیرند. مردم کشور ما نیز مشابه همه کشورها به فرهنگ ملی خود عشق می‌ورزند و در هر فرصتی از آن یاد می‌کنند و علاقه، احترام و دلبستگی خود را نسبت به آن نشان می‌دهند و در مراسم‌هایی که برگزار می‌شود هر جا که حضور رسمی دارند عشق و علاقه و احترام خود را به فرهنگ ملی ایران نشان می‌دهند. نکته قابل ذکر تاثیر قدمت تاریخی کشور ما در فرهنگ ملی کشوراست ایران به دلیل سابقه بسیار قدیمی و طولانی داشتن سلسله‌های حکومت پادشاهی که بدون انقطاع دوام و استمرار داشته است در همه جهان کشوری شناخته شده است و تاریخ‌دانان بزرگی به مطالعه و تحقیق در مورد آن پرداخته‌اند آن هم در زمانی که کمتر کشوری دارای چنین فرهنگ طولانی و مدون بوده است. فرهنگ ملی ما ویژگی و جایگاه خاصی به دلیل ترکیب آن با فرهنگ اسلام دارد که بعد از پذیرش اسلام در زمان حکومت پادشاهی ساسانیان واقع شده است چگونگی انطباق فرهنگ دینی با فرهنگ حکومت پادشاهی توسط مورخان، نویسندگان و اساتید دینی و فرهنگی مورد بررسی قرار گرفته است. آنچه در نتیجه این ترکیب و هم‌افزایی تالیف، تدوین و تدریجا توسط مردم و مسئولان پذیرفته شده فرهنگ ایرانی واسلامی است. از منظری دیگر باعنایت به ارزش‌های فرهنگ ملی دوران جدید مباحث کلانی مثل سرمایه اجتماعی مطرح می‌شود که اگر به شکل صحیح و همراه با طرح و برنامه مناسب سازمان‌دهی و عملیاتی شود، خود می‌تواند به‌عنوان یکی از شاخص‌ها و یک دستاورد فرهنگ ملی محسوب گردد و برای کشور احترام جذب کند
* نبی‌اله عشقی‌ثانی
فعال اجتماعی
ارسال نظر