عشق و علاقه به فرهنگ ملی موضوعی است که در نزد همه ملل از جایگاه بسیار ارزشمندی برخوردار است وهیچ ملتی را نمی‌توان یافت که به فرهنگ ملی خود علاقه‌مند نباشد و به آن عشق نورزد این علاقه‌مندی و‌ مهرورزی تا بدان حد است که درنزد بسیاری از مردم آن کشور به یک تعصب ‌و حساسیت بسیار شدید تبدیل می‌شود تا بدان حد که اندک بی‌توجهی یا جسارت به باورهای فرهنگی هر ملتی می‌تواند پیآمدهای جبران ناپذیری برای خاطیان در پی داشته باشد.

«خوشبختی در اودسا» نمایش تحسین شده تئاتر ایران در سال ۱۴۰۲. «خدایا، جهان پُر شده از گناهکاران و فاسدانی که گناه می‌کنند و ما نمی‌توانیم جلوی آنها را بگیریم، ما را از گناه و عذاب دور نگه دار و نعمت‌های خود را بر ما ارزانی دار.

در توسعه متوازن یک جامعه، مسائل داخلی و خارجی به یک اندازه باید مورد توجه قرار بگیرد و بین این دو رویکرد یک نظم و هارمونی منطقی وجود داشته باشد.

عبدالحسین مختاباد در بخش سوم گفت‌وگوی خود با آرمان ملی به بررسی موضوعات اجتماعی و سیاسی حاکم بر جامعه ایران پرداخته است. او که به جز موسیقی و هنر دانش‌آموخته جامعه‌شناسی نیز هست، در بیان مسائل امروز جامعه با نگاهی انتقادی سخن می‌گوید و پیشنهاد می‌کند نگاه‌هایی که امروز در دو قطب مختلف با یکدیگر قرار گرفته‌اند باید به گفت‌وگو بپردازند.

دو طفلان مسلم را همراه با بنان خوانده بود، لباس‌های دست دوز تعزیه را برتن کرده بود و اشک ریخته بود و معجزه ‌ها دیده بود. هاشم فیاض فراموش شدنی نیست. او در فرهنگ و هنر ما جایگاه ویژه ای دارد. هنرمندی که آخرین بازمانده از نسل تعزیه خوانان تکیه دولت به شمار می آمد و بیش از 80 سال عمرش را به اجری تعزیه پرداخت.

آیت‌الله مظاهری گفت: خواسته اسلام و مطالبه دین توجه به همه امور و ابعاد زندگی مردم است. این می‌توان از نیازهای اقتصادی و معیشتی مردم را شامل شود تا نیازهای فرهنگ و اجتماعی آنها را در بر گیرد.