مهدی بخشیمقدم، کارگردان مستند «خانه مامان شکوه»:
مخالف اکران عمومی فیلمم هستم
مهدی بخشیمقدم، کارگردان مستند «خانه مامان شکوه» با روایتی از اعتیاد گروهی از دختران جوان و نوجوان، به ارائه توضیحاتی درباره این مستند پرداخت که معتقد است نباید اکران عمومی شود. مهدی بخشیمقدم درباره موضوع «خانه مامان شکوه» به «مهر» گفت: این مستند درباره یک کمپ اعتیاد به سرپرستی «مامان شکوه» است. دخترهای جوان و نوجوان برای ترک اعتیاد به این کمپ مراجعه میکنند. دوربین ما با سرکشیدن به آن مرکز از وقایع و ماجراهای جاری در دل آنجا سخن گفته و زندگی بعضی از دختران حاضر در کمپ را روایت میکند. او ادامه داد: حضور در جشنواره مسکو، اولین حضور بینالمللی مستند «خانه مامان شکوه» به حساب میآید. جشنواره مسکو یکی از جشنوارههای معتبر اروپایی است. البته شاید الان بهدلیل تحریمها شرایط خوبی نداشته باشد اما جشنوارهای قدیمی، معتبر و شناخته شده است. امیدوارم که فیلم ما در آن جشنواره اکران موفقی داشته باشد و راه حضور در جشنوارههای جهانیاش باز شود. بخشیمقدم درباره لزوم اکران آثار مستند در جشنوارههای جهانی و بینالمللی بیان داشت: تلاش ما مستندسازان معرفی سینمای ایران به جهانیان است. افتخار سینمای مستند ایران این است که
آثارش در جشنوارههای جهانی معتبر دیده میشوند. این کارگردان درباره بحث زنانهبودن این اثر مستند و نگاه جهان نسبت به موضوع فیلم اظهارکرد: این قضیه که نگاه دیگران به مستند و موضوع آن چگونه خواهد بود برای خود من هم سوالبرانگیز است. او درباره چگونگی انتخاب سوژه مستند افزود: متوجه شدم که سن اعتیاد در کشور بسیار پایین آمده و به سنین نوجوانی هم رسیده، این بحران گریبان کسانی را هم گرفته است که حتی فکرش را هم نمیکردند روزی معتاد شوند. ضمن اینکه سفارشی داشتم از طرف «ستاد مبارزه با موادمخدر» که ما بر آن شدیم تا بهدنبال اتفاقی جدید در این حوزه برویم. هنگام انجام تحقیق و پژوهش به کمپ «مامانشکوه» رسیدم. جذابیت موضوع هم برایم در اینجا بود که دختران جوان و نوجوانی در آن کمپ حضور داشتند که به هیچ وجه چهرهشان نشان نمیداد که معتاد هستند و با تصور من از افراد معتاد تفاوت داشتند. این موضوع نقطه اتصال من با کمپ مامانشکوه شد. بعد از رفتوآمدی چندماهه توانستم اعتماد مامانشکوه و دختران کمپ را جلب کنم. این کارگردان توضیح داد: ما مخالف اکران عمومی «خانه مامان شکوه» هستیم و اکران عمومی نخواهد داشت. چون دوست نداریم آسیبی به
این بچهها وارد شود. در تیزرها و تبلیغات رسانهای هم شرطمان این بود که از چهره کامل بچهها استفاده نکنیم و آنها دیده نشوند.
خود تحریمی نکنیم
بخشیمقدم عنوان کرد: اغلب بچههایی که ترک اعتیاد کردند دوباره به موادمخدر روی میآورند، هدف ما از ابتدا این بود که فیلم نگاهی هشدارآمیز داشته باشد. تصور اشتباهی از طریق تبلیغات رسانهها بهوجود آمده که جوانان تصور میکنند میتوانند مواد مصرف کنند و مشابه فیلمها آن را ترک کرده و به زندگی عادی بازگردند. چون رسانه سراغ افرادی رفته که موفق به ترک اعتیاد شده و از آنها قهرمان ساختهاند. اما واقعیت این است که بیش از نودوپنج درصد افرادی که در دام موادمخدر گرفتار میشوند، دیگر قادر به ترک آن نخواهند بود. این کارگردان گفت: بعد از درگیری با موادمخدر، جامعه از پذیرش این جوانان سرباز میزند و این بچهها نمیتوانستند با کسی ارتباط بگیرند. حتی اغلب خانوادههای خودشان هم پذیرای این بچهها نبودند انگهای مختلفی به آنها زده میشد. آنها هم وقتی خودشان را طرد شده از اجتماع میبینند دوباره به همان روال سابق باز میگردند و این چرخه تا رسیدن آنها به زوال ادامه پیدا میکند. متأسفانه کمپهای ترک اعتیاد هم قابلیت رقمزدن اتفاق خاصی را ندارند چون به اجبار یکماه مواد مصرف نمیکنند اما مسائل روانی که منجر به گرایش آنها به
موادمخدر شده حل نشده باقی میماند. او درباره نحوه حضور دوربین در محل کمپ اعتیاد اظهارکرد: اتفاق مثبت کار، پیشتولید درست ما بود که توانسته بودیم با افراد دوست شویم و دیگر آنها احساس بودن جلوی دوربین را نداشتند و بهراحتی زندگی میکردند و ما هم توانستیم پلانهایمان را بگیریم. ما در هیچکدام از پلانهای این مستند بازسازی نداشتیم، اما وقایع و روزهای خاص را پیشبینی میکردیم و در آن روز خاص دوربین را در کمپ حاضر میکردیم. بخشیمقدم درباره بازخوردهای فیلم در شانزدهمین جشنواره «سینماحقیقت» هم بیان کرد: کسانیکه در شانزدهمین جشنواره «سینماحقیقت» به تماشای این مستند نشستند بازخوردهای خوبی داشته و از فیلم تعریف میکردند. حداقل من بازخورد منفی نگرفتم. او اضافه کرد: دیدگاهی که من نسبت به ماجرا داشتم اینگونه بود که ما که در حوزه مستند کار میکنیم خودمان نباید خودمان را تحریم کنیم و از کاری که باید انجامش دهیم شانه خالی کنیم. در بحرانهای اجتماعی ما موظف هستیم که حضوری پررنگتر از گذشته داشته باشیم تا بتوانیم حرفهایمان را پرصداتر از قبل فریاد کنیم.
ارسال نظر