آرمان - تشویق فرزندتان به تصمیمگیری، بهسادگی بیان این جمله که «خودت تصمیم بگیرواختیارت با خودته» نیست. بهجای آن باید تصمیمگیری درباره مسائل مختلف را بهصورت قدمبهقدم و براساس سن و بلوغ فکری فرزندانتان به آنها واگذار کنید. چون درغیراین صورت ممکن است که فرزندتان به خطر بیافتد. اما نگران نباشید، شما میتوانید بهمرورزمان، مهارت تصمیم گیری درست را به کودکتان بیاموزید. برای مثال؛ نباید به فرزندتان بگویید که میتواند هر آبنباتی را که دوست داشت از بین آبنباتهای فروشگاه انتخاب کند. در این صورت یا از فرط دودلی، دستپاچه و در تصمیم گیری ناتوان میشود یا دلش میخواهد همه وسایل داخل فروشگاه را بخرد. کاری که باید بکنید این است که حق انتخاب از بین چند آبنبات مشخص را به او بدهید تا او از بین آنها به انتخاب موردنظرش برسد.همچنان که فرزندتان بزرگتر میشود، میتوانید تصمیمگیریهای او را گسترش دهید تا بهمرورزمان مهارت تصمیمگیری دراوتقویت وبرای تصمیمات مهم وسرنوشتساز زندگی آماده شود. درواقع با هر تصمیمگیری به فرزندتان میآموزید که تصمیمات خوب و بد را ازهم تمیز دهد وعواقب تصمیم خود را به عهده بگیرد. یادتان باشد که این هم یکی از راههای نزدیک شدن به فرزندتان است؛ وقتی که بهترین دوست او باشید میتوانید از تصمیماتش آگاه شوید و بهموقع از حق مداخلهی خود برای جلوگیری از آسیبهای احتمالی استفاده کنید. فراموش نکنید که مداخله شما باید بسیارهوشمندانه، دقیق و در زمان درست باشد.
بخشی از کمک شما به فرزندتان برای اخذ تصمیمی خوب، مربوط به فرایند تصمیم گرفتن است. شما باید به فرزندتان بیاموزید که چگونه قدمبهقدم، به تصمیم مناسب برسد. تصمیم گیری فرایند پیچیدهای دارد و سالها تجربه لازم است تا به این مهارت دست پیدا کنیم. هیچکس نیست که بتواند ادعا کند که همیشه بهترین تصمیمات را میگیرد، از آنجا که کودکان فاقد تجربه و چشمانداز مناسب درباره موضوعات هستند، معمولا درجا و برمبنای رسیدنِ فوری به نتیجه تصمیم میگیرند. اولین چیزی که باید به آنها بیاموزید این است که قبل از پریدن، لحظهای توقف کنند. کودکان شما تنها با چند ثانیه تردید، قادرند تا از اخذ تصمیمات بد جلوگیری کنند. البته ناگفته نماند که توقف پیش از پرش درکودکان به تفکر نیازدارد که چنین چیزی در نهاد کودک وجود ندارد چون او یک فرد بزرگسال نیست. اما مطمئن باشید که میتوانید فرزندتان را هرگاه که میخواهد بدون تفکر تصمیم بگیرد متوقفش کنید. درست است که نمیتوانید همیشه و همه جا او را زیر نظر داشته باشید، اما زمانهایی که میخواهد بدون فکر تصمیم بگیرد(همه ابعاد موضوع بهروشنی برایش مشخص نیست،) ازاو بپرسید که چگونه میتواند درباره این موضوع مشخص، تصمیمی متفاوت از آنچه درحال حاضر به آن رسیده است، بگیرد؟
شما میتوانید از طریق هدایت فرزند خود در تصمیم گیریها، به او کمک کنید تا تصمیم گیری خوب را بیاموزند. این هدایت اجازه میدهد تا فرزندتان فرایند تصمیم گیری را بهطور کامل درک کند و ببیند که از ابتدا تا انتهای اتخاذ تصمیم، یک فرد بالغ چه مراحلی را طی میکند. شما میتوانید درطول روند تصمیمگیری فرزندتان، با کودکتان همکاری کنید تا نکات کلیدی مربوط به تصمیمش را شناسایی کند و گامهای متفکرانهای در زمینه موضوع موردنظرش بردارد. بعد ازاینکه فرزندتان تصمیمش را گرفت، میتوانید به اوکمک کنید تا آن را عملی کند و یاد بگیرد که درصورت بد شدن نتیجه تصمیم، چرایی آن را درک و ازآن کسب تجربه کند. از طرفی میتوانید با توجه به موضوع موردنظر مثلا روابط کودک با گروه دوستانش و اختلافاتی که بین آنها به وجود میآید با بیان موقعیتهای اخلاقی فرضی آنها رادرموقعیت تصمیم گیری درست قراردهید. با فرزندتان تعامل داشته باشید و سعی کنید تا دوستانه به او کمک کنید. البته واضح است که هرچه فرزندان جوانتر باشند تصمیمگیری آگاهانه برایشان مشکلترخواهد بود، اما اگرازکودکی آنها را درست هدایت کنید و مهارت تصمیم گیری را گامبهگام در آنها تقویت نمایید، میتوانند در بزرگسالی بلوغ فکری کاملتر و بهتری داشته باشند و در امورمختلف تصمیمات مناسبتری بگیرند.درنهایت، یکی از بخشهای آموزش کودکان برای اخذ تصمیمات خوب، اجازه دادن به آنها برای اخذ تصمیمات ضعیف است. چرا که تصمیمات بد درصورت کنترل صحیح، ابزار قدرتمندی برای تبدیل شدن فرزند شما به یک تصمیم گیرنده خوب خواهند بود. بله! واقعیت این است که باید اجازه بدهید تا فرزندتان خودش پاسخگوی عواقب متناسب با تصمیمات خود باشد. کودک باید کشف کند که توانایی اخذ چه تصمیماتی را دارد، درک کند که چرا یک تصمیم مشخص اشتباه است و مطمئن شود که «متوجه اشتباه شده است» ودوباره همان اشتباه را درآینده تکرار نخواهد کرد.