آرمان - عصبانیت، اغلب اوقات از رفتار حاكى از عدم اعتمادبهنفس ناشى مىشود. ما بیش از آنچه نیاز است به چیزى اهمیت مىدهیم و به این ترتیب دیگران را به سوءاستفاده از وضعیت موجود دعوت مى كنیم و بعد، از شدت عصبانیت جوش مىآوریم. اگر همكارى، زودتر از معمول محل كارش را ترك كند و سهم غیرمنصفانهاى از كار را بر دوش شما بیندازد، شما مىتوانید خیلى جدى و محكم از «قبول مسئولیت» امتناع كنید. كنترل عصبانیت در تمام طول روز، به نوبه خود رابطه شما را با آن همكار خراب مى كند و به شما نیز آسیب مىرساند.
«عصبانیت نابجا» را شناسایى كنید
در80 الى90درصد موقعیتها، عصبانیت نابجاست. وقتى عصبانیت در یك ارتباط یا یك موقعیت بهطور مناسب كنترل نمىشود، به محدودههاى دیگر انتقال مىیابد و عواقب ناگوارى را به بار مىآورد. عصبانیت نابجاى شما بهطور مكرر بر سر كسانى خالى مىشود كه مىتوانید نسبت به آنان عصبانى شوید، مثل اعضاى خانواده نه همكاران، بر سر زیردستان خود نه سر رئیس خودتان. در صورت عدم برخورد صادقانه با موضوع اصلى ممكن است شما هم خودتان را تنبیه كنید و هم به این ترتیب اجازه مىدهید كه حتى روابط سالم شما نیز تضعیف شود. عصبانیت بیجا به روابط ارزشمند شما مدام آسیب بیشترى وارد مىكند، درست مثل پرتاب یك سنگ در استخر كه مىتواند موجهاى زیادى را به وجود آورد. استرس در محل كار اغلب موجب عصبانیت در محیط خانه مىشود. بحثكردن در مورد فشارهاى كارى با اعضاى خانواده گاهى بسیار كارساز است. سهیمشدن آنها با مشكلات شما باعث مىشود نسبت به مشكلات شما حساستر شوند و شما هم بهتر مىتوانید از حمایت آنها بهرهمند شوید.
«عامل آغازگر» را بررسى كنید
وقتى عصبانیت شما به دقت مورد بازبینى قرار گیرد، ممكن است یكى دو موقعیت بخصوص یا افراد خاصى را كه بهراحتى موجب عصبانیت شما مىشوند، شناسایى كنید. شناسایى آنها مىتواند یك ابزار قوى براى مقابله با عصبانیت شما باشد. براى این منظور، به مدت دوهفته یا یكماه بررسى و بازبینى «عصبانیت روزانه» ممكن است مؤثر باشد. حساسبودن نسبت به تغییر قیافه و حركات به هنگام عصبانیت (سكوت، اخمكردن و عنقبودن، كوبیدن درها به هم یا دورىكردن و گوشهگیرى از دیگران) لازم و ضرورى است. در بازبینى «عصبانیت روزانه» به تمام وقایع یا موقعیتهایى كه شما را «عصبانى» مىكرد به دقت توجه كنید. تحلیلكردن موجب خواهد شد موقعیتهاى عصبانیت و عوامل آغازگر در رابطه با آنها مشخص شوند.
اجازه ندهید عصبانیت، شكل بگیرد
عصبانیت، حتى وقتى منطقى است، اگر بیش از حد طولانى شود، مثل زخمى است كه به آن اهمیت داده نشده و از خودش كینه، رفتار ناخوشایند و تنفر به جا مىگذارد. كینههاى گذشته معمولا مثل یك بار ِ غیرقابل تحمل منتقل مىشوند. بخشش باید با شكیبایى و خویشتن دارى نشاندادن از خودمان، صورت پذیرد. بهنظر كار دشوارى است، اما آیا انتخاب بهترى وجود دارد؟