حلقه مفقوده گروه‌های آموزشی

آرمان - گروه‌های آموزشی در آموزش‌وپرورش به‌مثابه یک «سیستم» ایفاگر نقش‌های مکمل و همسو هستند، بنابراین نقص و یا ضعف در یک قسمت از آن می‌تواند به سایر قسمت‌ها تسری پیدا کند. با توجه به اینکه گروه‌های آموزشی حلقه واسط معلمان و مسئولان اداری است در تشخیص نقص‌ها و ضعف‌های سیستم به‌خوبی می‌تواند نقش ایفا نماید و اما تعیین سرگروه‌های درسی خود تبدیل به داستان غم‌انگیزی شده است. اصلا چرا انتخاباتی برای سرگروهی‌شدن دبیران نداریم؟! آیا این انتصاب‌ها با دقت و از روی آگاهی اتفاق می‌افتد؟ چرا داوطلبان سرگروهی در گروه‌های درسی بسیار اندک بوده و یا وجود ندارد؟ انتظار داریم افراد بی‌لیاقت از پست‌های کلیدی و تصمیم‌گیر بروند نه معلمانی که خواسته‌های بر حقی دارند. چرا برخی از سرگروه‌ها در گروه‌های آموزشی جا خوش کرده‌اند؟ چرا آن تحرک و پویایی که انتظار می‌رود در گروه‌ها شاهد نیستیم؟ آیا آسیب‌شناسی در این زمینه به‌خوبی صورت پذیرفته است؟ به‌راحتی می‌توانیم به این مهم پاسخ دهیم چراکه بی‌توجهی به واقعیت‌های موجود در مدارس باعث شده که از رسیدن به اهداف و برنامه‌ها دور بمانیم. اما این واقعیت‌های موجود چیست؟ آری! معلمان نه‌تنها درد مشکلات مبتلابه آموزش‌وپرورش را می‌دانند بلکه دردآشنای همه طبقات یک جامعه نیز هستند. لذا کافی است به درددل آنها گوش فرا دهیم. آنها از موضوعاتی چون فقر، تبعیض و بی‌عدالتی زبان خواهند گشود و به کاستی‌های آموزشی و تربیتی خواهند رسید. اما متأسفانه در مقابل نقدها، با پاسخ‌های کلیشه‌ای معلمان را سیراب می‌کنند که این شغلی است که شما آگاهانه آن را انتخاب نموده‌اید و اگر دوست ندارید می‌توانید از آن دست بکشید و بروید! یا آموزش‌وپرورش نیروی زیادی دارد و بار مالی بیشتری بر دوش دولت است! یا بعضا شاهد آن هستیم که از زبان مدیران می‌شنویم که هنر ما باید اداره وضع موجود با اندک داشته‌هایمان باشد! اما در پاسخ به این باورهای غلط باید گفت که اولا ما معلم‌ها انتظار داریم افراد بی‌لیاقت از پست‌های کلیدی و تصمیم‌گیر بروند نه معلمانی که خواسته‌های برحقی دارند و همچنین در جواب دیگر باید بگوییم که ما زیاد باشیم زیادی نیستیم و در پاسخ آخری نیز آن نظر وقتی می‌تواند صحیح باشد که برای همه ارگان‌های دولتی این اندک موجود باشد نه اینکه مختص آموزش‌وپرورش باشد. «انگیزه» عامل پیش‌برنده تمامی برنامه‌ها و به نتیجه رسیدن آنهاست. این انگیزه نیاز به محرک قوی دارد که بروز نماید؛ یکی از این محرک‌ها و شاید مهم‌ترین آنها تأمین معیشت و رعایت حداقلی‌های یک زندگی متوسط با نرم جهانی است در داخل گیومه!