حاشیه‌ای جالب در ختم مادر جهانگیری که سوژه رسانه‌ها شد | دو رقیب سیاسی که دست روزگار در کنار هم قرارشان داد

به گزارش آرمان ملی آنلاین ناطق نوری و عبدالله نوری اگر چه در دو جریان سیاسی متفاوت تعریف می‌شوند اما در دایره میانه‌روی جا دارند. زمانی‌که ناطق نوری رئیس مجلس شد؛ اعضای فراکسیونش به او گفته بودند: «ما تو را نشناختیم، پایین که هستی با مایی و بالا که می‌نشینی، با آنهایی یعنی اصلاح‌طلبان!» پاسخ شیخ نور هم برای مجاب کردنشان این بود که «ابزار ریاست بر اساس احادیث و روایات، شرح صدر است. شما اگر تذکر آیین‌نامه‌ای بخواهید بدهید و من جلویتان را بگیرم، منجر به تحلیل سیاسی نمی‌شود اما اگر نگذارم فلان عضو از اقلیت، تذکر دهد، منجر به تحلیل سیاسی و تنش می‌شود. چرا این کار را بکنم؟» عبدالله نوری هم مصلحت کشور را مدنظر داشته و دارد. او می‌گوید:«مردم ما استحقاق زندگی، رفاه و آسایش ‌مادی و معنوی بسیار بهتر از آنچه ‌الان وجود دارد را دارند. ‌این مردم اهل گذشت، ایثار و ‌خیر هستند و با همه دشواری‌ها، جبهه‌های جنگ را ‌اداره کردند و‌ تاکنون نیز سختی‌های فراوانی را تحمل کرده‌ا‌ند.» او تاکید زیادی بر دوری از رفتارهای تند دارد و می‌گوید: «مسئولان می‌توانستند مانند نلسون ماندلا همه را در ‌صف واحد دعوت به همکاری و مشارکت جهت رفع مشکلات و حرکت به سمت توسعه و ‌سازندگی کشور کنند و شاید ‌اگر این گونه عمل می‌شد، ‌تأثیرگذاری گفتمان انقلاب در ‌کشور و جهان بیشتر می‌شد، اما به شکل ‌دیگری عمل شد.»

قهر یک نوری به‌خاطر آن یکی نوری 

اما ارتباط این دو نوری در طی سال‌های مختلف متفاوت بود و دامنه‌ آن، از رقابت تا رفاقت تعریف می‌شد. گاهی هم اختلاف پیدا می‌کردند اما با توجه به دیدگاهشان مبنی بر لزوم آرامش فضای سیاسی کشور  به صلح می‌رسیدند. محمد عطریانفر، عضو حزب کارگزاران اظهار کرد: «این از طنزهای تاریخ بود که ناطق نوری سرلیست جامعه روحانیت باشد و عبدالله نوری سر لیست کارگزاران. چون آنها همیشه در گذشته سیاسیشان همدیگر را تعقیب میکردند. از جمله اینکه عبدا... نوری بعد از ناطق نوری شد نماینده امام در جهاد. آقای ناطق زمانی وزیر کشور بود و بعدها عبدالله نوری وزیر کشور شد. آقای ناطق نماینده بودند و بعدها عبدالله نوری هم نماینده شد. آنها همین طور همدیگر را به لحاظ توالی تاریخی تعقیب می‌‌کردند.»

گاهی دلخوری و قهر هم در روابط دو نوری ثبت شده است مانند انتخابات مجلس پنجم که علی اکبر ناطق نوری سر لیست جامعه روحانیت مبارز و عبدالله نوری سرلیست کارگزاران بودند. جامعه روحانیت مبارز سرلیستش را عوض نکرد و از کارگزاران خواست تا ناطق نوری را هم در لیستش بگذارد. این در حالی است که انتخاب اولیه کارگزاران، آقای ناطق نوری نبود. در این زمینه اختلافی بوجود آمد. شاید هدف جامعه روحانیت از این کار نگرانی از رای نیاوردن آقای ناطق نوری بود که می‌خواستند در هر دو لیست باشد. اما وقتی حضور وی در لیست کارگزاران قطعی شد، عبدالله نوری قهر کرد! تلاش برای نزدیکی دو لیست، به قهر عبدالله نوری انجامید که با توصیه بزرگان از تصمیمش منصرف شد و به این ترتیب مجلسی با حضور هر دو نوری تشکیل شد که یکی رئیس مجلس شد و دیگری در راس فراکسیون اقلیت قرار گرفت.  

ناطق نوری رئیس استیضاح نوری

بار دیگر نام عبدالله نوری و ناطق نوری در زمان استیضاح وزیر کشور در کنار هم قرار گرفت. در آن مقطع ناطق نوری بر کرسی ریاست مجلس تکیه زده و عبدا... نوری هم وزیر کشور بود. ناطق نوری در خاطراتش درباره روز استیضاح وزیر کشور نوشته بود: «روز استیضاح ایشان (عبدالله نوری) وقتی صحبتش تمام شد، من را نگاه کرد و گفت: «حالا امروز باید بنشینم یا بروم»، من گفتم: «نه اتفاقا امروز، روز رفتن است» بعد روزنامه‌ها تحلیل کردند که رئیس مجلس از اول می‌دانست که آقای نوری رأی نمی‌آورد، لذا گفت:«امروز، روز رفتن است». من در صحبتی گفتم: «اینکه من گفتم امروز، روز رفتن است»، نه به این معنا که وزیر نشوی، منظور این بود که امروز دیگر بعد از صحبت نباید بنشینی، چون رأی‌گیری است و در رأی‌گیری خود وزیر نباید بنشیند»

ماجرای وزارت عبدالله نوری در دولت اصلاحات نشان از تدبیر ناطق نوری دارد چنان که شیخ نور در خاطراتش عنوان کرده که «در دوره‌ چهارم، نمایندگان مجلس، در زمان آقای هاشمی، طی نامه‌ای از ایشان خواستند تا آقای عبدالله نوری را به‌عنوان وزیر کشور معرفی نکند اما در دولت اصلاحات او وزیر کشور شد که در نهایت با استیضاح برکنار گردید». شاید ناطق نوری در آن برهه از روحیات نمایندگان و نگاه آنان به عبدالله نوری آشنا بوده که خواسته لطمه کمتری به شخصیت عبدالله نوری وارد شود اما با توجه به اینکه مجلس ششم تحت تاثیر ۲ خرداد ۷۶ شکل گرفت این دلسوزی‌ها اثری نداشت و درنهایت آنچه رخ داد که ناطق نوری از آن هراس داشت در دهه ۸۰ دو نوری در یک مسیر قرار گرفتند و آنچه را حاصل کردند که تندروها سال‌ها پیش از تحقق آن هراس داشتند یعنی حذف تندروها و استقرار اعتدال و میانه‌روی!