در این کشور مردم با دستان خود صحبت می‌کنند!

به گزارش آرمان ملی آنلاین، از ویتو کورلئونه در فیلم پدرخوانده (The Godfather) گرفته تا سوفیا لورن در فیلم دیروز، امروز، فردا (Yesterday, Today and Tomorrow)، شخصیت‌های ایتالیایی اغلب با حرکات دستشان به تصویر کشیده می‌شوند.

فرارو به نقل از روزیاتو نوشت: اخیراً مطالعه‌ای تأیید کرده که این ویژگی ایتالیایی‌ها در دنیای واقعی هم صادق است. محققان در دانشگاه لوند حرکات ایتالیایی‌ها و سوئدی‌ها را هنگام صحبت کردن مورد مطالعه قرار دادند.

آن‌ها دریافتند که ایتالیایی‌ها از بیش از ۴۰ حرکت دست در دقیقه هنگام صحبت کردن استفاده می‌کنند؛ چیزی حدود دو برابر یک فرد سوئدی.

در حالی که برخی از فرهنگ‌های دیگر نیز از ژست‌ها و حرکات مختلف برای کمک به نشان دادن بخش‌هایی از داستان و روایت خود استفاده می‌کنند، ایتالیایی‌ها از حرکات دستشان به عنوان نوعی تفسیر جاری درباره آنچه که می‌گویند، استفاده می‌کنند.

محققان دانشگاه لوند سوئد از ۱۲ ایتالیایی و ۱۲ سوئدی خواستند تا داستان یک بخش ۹۰ ثانیه‌ای از کارتون پینگو را برای فردی که این کارتون را ندیده، بازگو کنند.

محققان دریافتند که ایتالیایی‌ها از ۲۲ حرکت دست در هر ۱۰۰ کلمه استفاده می‌کنند، اما میزان حرکت دست سوئدی‌ها ۱۱ حرکت به ازای هر ۱۰۰ کلمه بود.

مطالعات قبلی نشان داده اند که ایتالیایی‌ها حدود ۱۸۸ کلمه در دقیقه صحبت می‌کنند که شامل حدوداً ۴۱ حرکت دست می‌شود.

دکتر ماریا گرازیانو در این باره گفته است:

ایتالیایی‌ها بیشتر از سوئدی‌ها از ژست‌ها و حرکات دست استفاده می‌کنند که مطابق انتظارات بود.

جالب‌تر اینکه نشان دادیم مردم از فرهنگ‌های مختلف به دلیل سبک‌های کلامی متفاوت و روش‌های مختلف داستان‌سرایی و توضیح یک موضوع، از ژست‌ها و حرکات متفاوتی استفاده می‌کنند.

محققان علاوه بر تعداد حرکات دست، به دلیل استفاده از این حرکات در طول داستان‌گویی نیز توجه کردند.

وقتی داستان یا روایتی را تعریف می‌کنیم، چندین نوع اطلاعات را با یکدیگر ترکیب می‌کنیم: شخصیت‌ها و رویداد‌ها را معرفی می‌کنیم، اعمال را توصیف کرده و دلیل آن‌ها را توضیح می‌دهیم.

همچنین بررسی می‌کنیم که شنونده صحبت‌هایمان را بفهمد.

در روایت داستان انیمیشن‌ها و کارتون‌ها، نه‌تن‌ها به خود داستان اشاره می‌شود، بلکه به فعل تماشا کردن (دیدن) نیز اشاره می‌شود.

این پژوهش نشان داد که ایتالیایی‌ها تمایل بیشتری به استفاده از حرکات «واقع‌گرایانه» دارند؛ یعنی حرکاتی که در مورد داستان اظهار نظر کرده و بخش‌های جدیدی را به شنونده معرفی می‌کنند.

در همین حال، سوئدی‌ها تمایل داشتند که از حرکات «نمایشی» بیشتری استفاده کنند که عمدتاً رویداد‌های مختلف داستانی را به نمایش می‌گذارد.