سفر به نیویورک و فرصت‌های پیش‌رو

به هر حال سیاستمداران دنیا از این فرصت در حوزه‌های مختلف استفاده می‌کنند. چه برای اعلام مواضع خودشان و مهم‌تر از آن متن نشست سازمان ملل متحد برای رفع چالش‌ها، کاهش تنش‌ها و استفاده از فرصت‌هایی که بدون تشریفات هیأت‌ها در روابط دوجانبه قرار می‌گیرند. اگر این دو موضوع را کنار هم قرار دهیم یعنی موضوع اول اعلام رسمی دولت‌ها و موضوع دوم حاشیه اجلاس که با  استفاده از فرصت‌های دیپلماتیک برای رفع تنش  و ایجاد فرصت‌های همکاری  مرتبط می‌شود. روز به روز قسمت دوم در حال تقویت است. چرا که گذشت، آن زمانی  که دنیا منتظر بود سالی یک بار یک رئیس جمهور یا مقام عالیرتبه کشوری به سازمان ملل بیاید و مواضع خود را اعلام کند.  در دنیای امروز هر شخص به ابزارهای رسانه‌ای مختلف دسترسی دارد و تمام سیاستمداران دنیا از مواضع فکری یکدیگر کاملا اطلاع دارند. به عنوان مثال برای تمام کارشناسان قابل پیش بینی بود که آقای رئیسی چه خواهد گفت. کما اینکه با گوش دادن سخنرانی بایدن مشخص بود که او به طور مشخص در مورد ایران چه می‌خواهد بگوید. بایدن مثلثی را در مورد ایران تعیین کرد که برای اکثر کارشناسان قابل پیش بینی بود. مثلثی شامل موضوع هسته‌ای، حقوق بشر و چالش‌های هسته‌ای.  لذا دلیل این امر این است که امروز  همه به ابزارهای رسانه‌ای دسترسی دارند و مواضع‌شان  هم مشخص است. منتها آنچه مورد تاکید است استفاده از حاشیه سازمان ملل برای برگزاری نشست‌های مختلف چه در  سطوح کارشناسی و چه در سطوح عالی هم برای رفع تنش و هم برای استفاده از فرصت‌ها چون در سازمان ملل مجبور نیستید تشریفات یک سفر دوجانبه را در نظر بگیرید و به راحتی می‌شود در طول چند دقیقه کشورها با هم بنشینند و بر سر اختلافات و فرصت‌ها صحبت کنند. متاسفانه نوع رفتار و برنامه اعلامی دولت آقای رئیسی مثل دولت‌های گذشته است.  چنانکه رئیس جمهور گفت من می‌خواهم صدای مردم ایران باشم. به عبارتی مشخص شد که آقای رئیسی  بیشتر فقط برای سخنرانی به سازمان ملل می‌رود کما اینکه پیش از وی نیز سایر روسای جمهور نیز صرفا برای سخنرانی می‌رفتند  و عملا در حاشیه سازمان ملل هیچ گره‌ای از مشکلات ملت ایران باز نشد. الان هم که کشورمان با تنش‌ها و چالش‌های مختلفی روبرو است می‌بینیم تمام برنامه‌ریزی‌ها بر روی یک سخنرانی صورت گرفت  و مشخص بود و می‌شد پیش بینی کرد که در این سخنرانی چه چیزهایی گفته خواهد شد . پیشنهاد مشخص این است که از نشست‌های سازمان ملل متحد برای شکستن تابوها و موانع سیاست خارجی باید استفاده کرد. یعنی در آنجا مقامات ایران بر سر مشکلات و اختلافات با مقامات سایر کشورها گفت‌وگو و مذاکره کنند. اما جای به عنوان یک افتخار  یاد می‌شود از اینکه مقامات ایرانی بارها برای مذاکره نکردن با مقامات آمریکایی مجبور شدند که چه رفتارهایی را صورت دهند.  در شرایطی که با یک مذاکره می‌توان خیلی از مسائل را حل کرد. به تحلیل بسیاری از کارشناسان منافع ایران قربانی واسطه‌ها شده است و حال پرسش اینجاست که چرا باز هم از مذاکره غیر مستقیم صحبت می‌کنند. لذا به نظر می‌رسد این سفر نیز به پایان خواهد رسید، اما متاسفانه شاید چند روز و چند ساعت بر سر متن سخنرانی وی صحبت‌ها و تبلیغات سیاسی صورت خواهد گرفت. اما بعد از این سفر هم می‌بینیم که کماکان کشور با موانع گذشته دست به گریبان خواهد بود .

حشمت‌ا... فلاحت‌پیشه

تحلیلگر مسائل بین‌الملل