پاسداشت مقام معلم

در کشور ما دوازدهم اردیبهشت که مصادف با روز شهادت آیت‌ا... مطهری است را به نام روز معلم نامگذاری کرده‌اند تا در این روز معلمان عزیز مورد تکریم قرار گیرند و از زحمات، تلاش‌ها و دلسوزی‌هایشان قدردانی به عمل‌‌ آید. این معلمان هستند که به فرزندان ما رفتار درست، اخلاق نیکو، دیگر دوستی، مهربانی، خواندن و نوشتن را آموزش می‌دهند و آنها را با خرد و دانش آشنا می‌کنند. کمبودها و نقص‌های تربیت خانوادگی دانش‌آموزان را جبران می‌کنند و آموخته‌هایشان را افزایش می‌دهند. همه ما مدیون معلمان عزیزمان هستیم این معلمان هستند که به ما یاد دادند قدرشناس کسانی باشیم که به ما محبت کردند و کمک و یاری رساندند پس اکنون باید احترامشان را پاس داریم، عزیز شماریم، دستشان را ببوسیم و احترام و تکریم کنیم. دولت مسئولیت بزرگ‌تری در مقابل معلمان دارد و آن تامین زندگی قابل قبول و احترام آمیز است به شکلی که نیازهای آنان به شکل قابل قبول تامین شود بتوانند زندگی خوب همراه با آسایش و رفاه کافی داشته باشند و احساس کنند که جامعه قدر زحمات و تلاش‌های آنها را می‌داند و سپاسگزارشان است. اینکه گفته می‌شود روز معلم را گرامی داریم به چه معنی است آیا ایراد چند سخنرانی توسط مسئولان، برگزاری گردهمایی و دادن هدایا و تقدیرنامه و از مقام و ارزش‌های معلم سخن گفتن را می‌توان تکریم مقام معلم و جایگاه معلمان برشمرد و چنین تصور کرد که به تکلیف خود در مقابل این عزیزان عمل کرده‌ایم؟ اگرچه این قبیل اقدامات هم ضروری و مفید است و از برگزارکنندگان تشکر می‌کنیم اما نکته‌ای که در سال‌های اخیر بیشتر خود را نشان می‌دهد، مشکلات اقتصادی و فاصله زیاد بین نیازهای خانواده‌های این عزیزان و میزان حقوق و دریافتی آنان است به‌طوری که تنگناهای اقتصادی، تحریم‌ها، تورم و افزایش فزاینده هزینه‌های زندگی تعداد قابل ذکری از معلمان را وادارکرده است برای جبران کسری حقوق‌شان و تامین مخارج خانواده‌هایشان به شغل‌های دیگری هم در کنار معلمی بپردازند. این وضعیت چند مشکل را برای آنان و جامعه ایجاد می‌کند. یکی آنکه در چنین موقعیتی معلمان فرصت لازم برای افزایش اطلاعات و به‌روز کردن دانش‌شان را نخواهند داشت، دوم، به‌دلیل خستگی و فشار شغل‌های جانبی انرژی کافی برای امور تحصیلی دانش‌آموزان را ندارند. سوم، پذیرش مسئولیت‌های جانبی توسط کادر آموزشی مدارس و دانشگاه‌ها به جایگاه ارزشمند معلمی آنان به شدت لطمه وارد می‌کند. از متولیان و مسئولان و برنامه ریزان حوزه‌های تعلیم و تربیت و ارتقای آموزشی کشور نظیر شورای عالی آموزش و پرورش، سازمان برنامه و بودجه و به خصوص مجلس شورای اسلامی انتظار می‌رود برای افزایش حقوق معلمان، اساتید و دیگر دست ‌اندرکاران امر تعلیم و تربیت کشور با اتخاذ تدابیر لازم اقدامی اساسی و تعیین کننده به عمل آورند تا این عزیزان بزرگوار با خاطری آسوده از مسائل معیشتی و خانوادگی‌شان همه توان، اطلاعات و دانش خود را برای ارتقای تعلیم و تربیت و توانمندسازی دانش‌آموزان و دانشجویان به کار گیرند در چنین صورتی است که می‌توان گفت در کشور مقام معلم و اساتید پاس داشته می‌شود.

*نبی‌اله عشقی‌ثانی

فعال اجتماعی