غزه و بازی دوگانه آمریکا

 یعنی اگر در داخل آمریکا احساس شود که دولتی در این جنگ از اسرائیل حمایت نمی‌کند آن دولت بازنده خواهد بود. بعضا می‌بینیم که به خاطر همین مساله بایدن و تیمش موضع تندی اتخاذ می‌کنند و امروز یک چیز و فردا چیز دیگری می‌گویند. اما از طرفی هم می‌بینیم صحبت‌هایی می‌کنند که این صحبت‌ها خیلی به نفع اسرائیل نیست. چون این طرف هم آمریکا در کشورهای عربی منطقه منافعی دارد و کشورهایی مانند مصر، اردن، عربستان، امارات و بحرین متحد آمریکا هستند و به این کشور پایگاه داده‌اند. لذا اگر آمریکا بخواهد شل بیاید و یک طرفه قضاوت کند رقیبی مثل چین در منطقه برای خود فضاسازی می‌کند. آمریکا قبل از جنگ غزه و اسرائیل داشت تحرکاتی انجام می‌داد که با ایجاد کریدوری که از دهلی تا مدیترانه، از امارات و عربستان و اسرائیل بگذرد و در کنار آن کریدور یک کانالی بزنند به نام کانال بن‌گوریون که بسیاری از کشتی‌ها به جای کانال سوئز از آنجا به آب‌های مدیترانه بروند. همه اینها در مقابل این بود که طرح کمربند جاده چینی را قطع کنند. هند هم که رقیب چین است. لذا آمریکا دوباره به منطقه بازگشته بود که رقیب از این شرایط استفاده نکند. حال اگر بخواهد صد درصد از اسرائیل حمایت کند کشورهای عربی محافظه‌کار از نظر داخلی و مردم خودشان برای کشتاری که انجام می‌شود تحت فشار قرار می‌گیرند و در واقع آمریکا ممکن است که با عکس‌العمل دولت‌ها مواجه شود. وقتی که بن‌سلمان را در انزوا قرار داده بودند او به سراغ چینی‌ها و روس‌ها رفت و دوباره آمریکایی‌ها خیلی تلاش کردند که او را بازگردانند. اگر نه بن سلمان جواب تلفن بایدن را نمی‌داد و آقای بایدن مجبور شد به ریاض برود که بن سلمان استقبال رسمی درست و سطح بالایی هم از او نکرد. لذا آقای بایدن به دنبال عربستان افتاد و الان نمی‌خواهند که به خاطر حمایت صد درصدی از اسرائیل از کانال سوئز که از مصر است تا تنگه هرمز که عمان است این کشورهای محافظه کار عرب را هم از دست بدهند. خود عراق نیز اکنون کانونی است برای ایجاد بحران و این کشور برای آمریکا بسیار مهم است و از 2025 به بعد پیش بینی می‌شود که یک رقابت انرژی بین چین و آمریکا ایجاد شود و هدف آمریکایی‌ها نیز این است که این انرژی را کنترل کنند که سخت‌تر به دست چینی‌ها برسد.

*عبدالرضا فرجی‌راد

تحلیلگر مسائل بین‌الملل