گفت‌وگوی آرمان ملی آنلاین با سعید فائقی
دولت به دلیل مشکلات اقتصادی از ورزش غافل شده است | نگران به حاشیه رانده شدن ورزش هستم
ورزش کدام اولویت دولت سیزدهم است؟آیا مشکلات اقتصادی و بین‌المللی باعث نشده دولت از ورزش غافل شود؟ «آرمان ملی» برای تحلیل و بررسی این موضوع با مهندس سعید فائقی، معاون اسبق سازمان تربیت‌بدنی و از چهره‌های شاخص ورزش کشور گفت‌وگو کرده است. فائقی معتقد است: « افزایش آمار مهاجرت و درخواست پناهندگی ورزشکاران، عدم ورود تکنولوژی مدرن به ورزشگاه‌ها و از همه مهم‌تر نارضایتی هواداران باعث شده که مدیریت ورزش کشور در معرض سؤال‌ها و انتقادات مختلفی قرار داشته باشد.» در ادامه ماحصل این گفت‌وگو را می‌خوانید.
آرمان ملی آنلاین دولت سیزدهم چه رویکردی نسبت به ورزش داشته است؟ آیا دولت موفق شده گام‌های جدی برای تقویت زیرساخت‌های ورزش کشور بردارد؟
بخش مهمی از چالش‌های ورزش کشور به این دولت ارتباط ندارد و در گذشته نیز وجود داشته است. در موضوع پناهندگی ورزشکاران اگر به گذشته نگاه کنیم متوجه می‌شویم این وضعیت در دولت آقای روحانی نیز وجود داشت و برخی از ورزشکاران ما با پرچم دیگر کشورها در المپیک شرکت کردند که اتفاق ناخوشایندی برای ورزش کشور بود. واقعیت این است که نه موفقیت‌های حاصل‌شده و نه کمبودها و چالش‌های کنونی را نمی‌توان به‌پای عملکرد دولت سیزدهم نوشت بلکه ریشه درگذشته دارد. عیار واقعی مدیریت ورزش در حل چالش‌های کنونی مشخص خواهد شد و به همین دلیل باید منصفانه به قضیه نگاه کرد و منتظر ماند که دولت و وزارت ورزش در زمینه چالش‌های کنونی درنهایت چه تصمیمی خواهند گرفت.
برخی مشکلات کنونی ریشه درگذشته دارد، اما از رویکردها و سیاست‌هایی که وزارت ورزش در این مدت در پیش‌گرفته می‌توان چشم‌انداز آینده را تبیین کرد. آیا با وضعیت موجود چشم‌انداز روشنی پیش روی ورزش کشور می‌بینید؟
از هر نظر که به وضعیت مدیریت آقای سجادی نگاه کنیم ایشان را باید عصاره ورزش کشور به شمار آورد که در زمینه‌های مختلف ورزشی فعالیت کرده است. آقای سجادی از جنس ورزش است و خودش به‌عنوان ورزشکار در المپیک حضورداشته است. البته حل برخی مشکلات در اختیار آقای سجادی نبوده است. آقای سجادی قصد داشت اقداماتی انجام بدهد که در کوتاه‌مدت برخی از مشکلات را حل کند و یا مانع از مشکلات جدید شود. با این‌وجود مشکلات اقتصادی و کمبود اعتبارات باعث شد که ایشان شرایط انجام چنین کاری را نداشته باشد و به همین دلیل مشکلات همچنان باقی ماند.
اگر به نرخ دلار دقت کنیم متوجه می‌شویم که اتفاقاتی در این زمینه رخ‌داده که خوشایند مردم نبوده و مشکلات را حل نکرده است. در این مدت قیمت کالاهای موردنیاز مردم افزایش داشته و وضعیت معیشتی مردم بهبود پیدا نکرده است. مهم‌ترین فایده ورزش برای جامعه تولید شادی است و مدیریت ورزش کشور باید برای مردم شادی و نشاط تولید کند. حتی اگر عملکرد سجادی را با دستگاه‌های مرتبط مانند فرهنگ و هنر مقایسه کنیم باید عنوان کرد که عملکرد وی بهتر بوده و دستاوردهای بهتری به همراه داشته است
اگر عملکرد آقای سجادی را با دیگر مدیران دولت مقایسه کنید آیا عملکرد ایشان را قابل‌قبول می‌دانید؟
من معتقدم در مدتی که از عمر دولت سیزدهم می‌گذرد اگر مقایسه کنیم عملکرد آقای سجادی نسبت به دیگر دستگاه‌ها بهتر بوده است. به‌عنوان مثال اگر به نرخ دلار دقت کنیم متوجه می‌شویم که اتفاقاتی در این زمینه رخ‌داده که خوشایند مردم نبوده و مشکلات را حل نکرده است. در این مدت قیمت کالاهای موردنیاز مردم افزایش داشته و وضعیت معیشتی مردم بهبود پیدا نکرده است. مهم‌ترین فایده ورزش برای جامعه تولید شادی است و مدیریت ورزش کشور باید برای مردم شادی و نشاط تولید کند. حتی اگر عملکرد سجادی را با دستگاه‌های مرتبط مانند فرهنگ و هنر مقایسه کنیم باید عنوان کرد که عملکرد وی بهتر بوده و دستاوردهای بهتری به همراه داشته است.
من معتقدم اگر از سجادی حمایت شود شرایط بهتر از گذشته نیز خواهد شد. به‌هرحال ما بازی‌های آسیایی و مسابقات مهم جهانی را در پیش داریم. از سوی دیگر اگر وضعیت پرسپولیس و استقلال مشخص شود و این دو باشگاه بزرگ کشور به بخش خصوصی واگذار شود تا از این وضعیت بلاتکلیفی خارج شود بسیاری از دغدغه‌های اهالی ورزش کاهش پیدا می‌کند و انشاا... موفقیت‌های بیشتری در آینده در انتظار ورزش کشور باشد. واقعیت این است که عیار واقعی مدیریت ورزش کشور در حل چالش‌های کنونی و عبور عالمانه از آنها مشخص می‌شود. بدون تردید در شرایطی که وزیر ورزش بتواند از این چالش‌ها عبور کند می‌تواند نمره قابل قبولی در مدیریت ورزش به دست بیاورد و در غیر این صورت چالش‌ها شکل جدی‌تری به خود می‌گیرد.
بیشتر وقت و انرژی دولت صرف رسیدگی به مشکلات اقتصادی و بین‌المللی شده است. آیا در این میان ورزش مورد غفلت قرار نگرفته است؟
در ورزش علائمی وجود دارد که نشان می‌دهد نگاه یک دولت به ورزش به چه صورت است و آیا در اولویت‌های نخست و حیاتی دولت قرار دارد یا خیر. ورزش و جوانان در وزارت ورزش، دو شورا دارند که در این زمینه تصمیم‌گیری می‌کنند. اگر دولت توجه جدی به موضوع ورزش داشت باید شورای عالی ورزش و شورای عالی جوانان تشکیل می‌شد و تصمیمات جدیدی اتخاذ می‌کرد. این در حالی است که هیچ‌کدام از این شوراها تشکیل نشده است. درگذشته به پیشنهاد وزیر ورزش پنج نفر متخصص در این شورا حضور پیدا می‌کردند و برای آنها حکم صادر می‌شد، اما این احکام نیز هنوز صادر نشده است. به نظر می‌رسد دولت به‌اندازه‌ای درگیر حل مشکلات اقتصادی و بین‌المللی است که از ورزش غافل شده است.
البته از این نکته نباید غافل شد که در دولت گذشته حسرت‌به‌دل ما باقی ماند که این شوراها تشکیل شود و درنهایت نیز تشکیل نشد. امیدواریم این شورا در دولت آقای رئیسی تشکیل شود و بتواند طرح‌ها و برنامه‌های مناسبی برای مدیریت ورزش کشور ارائه کند. شکل‌گیری این شوراها نشان‌دهنده عزم دولت برای عبور از چالش‌های کنونی ورزش کشور است. من هنوز هم نگرانم که وضعیت گذشته تکرار شود و ورزش به حاشیه رانده شود.
بخش مهمی از چالش‌های ورزش کشور به این دولت ارتباط ندارد و در گذشته نیز وجود داشته است. در موضوع پناهندگی ورزشکاران اگر به گذشته نگاه کنیم متوجه می‌شویم این وضعیت در دولت آقای روحانی نیز وجود داشت و برخی از ورزشکاران ما با پرچم دیگر کشورها در المپیک شرکت کردند که اتفاق ناخوشایندی برای ورزش کشور بود. واقعیت این است که نه موفقیت‌های حاصل‌شده و نه کمبودها و چالش‌های کنونی را نمی‌توان به‌پای عملکرد دولت سیزدهم نوشت بلکه ریشه درگذشته دارد. عیار واقعی مدیریت ورزش در حل چالش‌های کنونی مشخص خواهد شد
ورزش ایران سال‌هاست از نداشتن قدرت چانه‌زنی در سطح آسیا و عرصه بین‌المللی رنج می‌برد. دولت در این زمینه چه اولویت‌هایی را باید در دستور کار خود قرار بدهد؟
عبور از این چالش‌های مهم نیازمند استفاده از مدیران جهان طراز است. چنین مدیرانی می‌توانند اعتبار جهانی برای فدراسیون‌ها به وجود بیاورند. ما باید تلاش کنیم کرسی‌های بیشتری را در آسیا و جهان در زمینه تصمیم‌گیری ورزش به دست بیاوریم تا بتوانیم از حقوق ورزشکاران خود دفاع کنیم. امروز ورزش ایران در برخی زمینه‌های ورزشی مانند کشتی، وزنه‌برداری، فوتبال، والیبال و... در سطح جهانی سرآمد است و حرف برای گفتن دارد. این در حالی است که ما هنوز نتوانسته‌ایم متناسب با موقعیت و اعتباری که در این ورزش‌ها داریم کرسی‌های مناسبی را در سطح جهانی و آسیا کسب کنیم.
در این زمینه به عزم جدی برای به دست آوردن کرسی‌های کلیدی نیاز داریم. از نظر بین‌المللی دولت‌ها باید کمترین دخالت را در ورزش داشته باشند و اگر دولت‌ها بیش از حدود تعیین‌شده در ورزش دخالت کنند با مشکلات و چالش‌هایی مواجه می‌شوند. بهترین کار این است که کمیته ملی المپیک و فدراسیون‌های ورزشی پیش‌قدم شوند و در زمینه بین‌المللی فعالیت‌ها و رایزنی‌های خود را افزایش بدهند و دولت پشت‌سر آنها قرار بگیرد تا شائبه دخالت دولت در ورزش برای مجامع بین‌المللی به وجود نیاید. اگر شرایط به شکلی رقم بخورد که مجامع بین‌المللی احساس کنند دولت در ایران در ورزش دخالت می‌کند درنهایت به ضرر ورزش کشور تمام خواهد شد. به همین دلیل باید از طریق شورای عالی ورزش حمایت‌های لازم از ورزش طراحی شود.
اگر قرار است در زمینه بین‌المللی گام‌های جدی برداشته شود باید از طریق مصوبات این شورا و اقدامات کمیته ملی المپیک و فدراسیون‌ها کار را جلو ببریم. نکته مهم دیگری که می‌تواند ورزش ایران را در عرصه بین‌المللی به اهداف خود نزدیک‌تر کند واگذاری ورزش به بخش خصوصی است. واگذاری باشگاه‌های استقلال و پرسپولیس تاکنون در دولت‌های مختلف موردبحث قرارگرفته است. با این وجود در هیچ‌کدام از این دولت‌ها این اتفاق رخ نداد و هنوز این موضوع مطرح می‌شود. ما امیدواریم این اتفاق در دولت آقای رئیسی رخ بدهد تا اعتماد به بخش خصوصی به‌عنوان یک الگو برای دیگر بخش‌های کشور نیز به وجود بیاید.
ارسال نظر