«اشک مصنوعی» کاربردها و مضرات
اشک مصنوعی همانطور که از اسمش پیداست بهعنوان جایگزینی برای اشک طبیعی استفاده میشود. کهولت سن، مصرف برخی داروها، لنزهای تماسی، بیماری و جراحیهای چشم مانند عمل لیزیک و همچنین زندگی در مناطق خشک، رطوبت چشمها را کم میکند و خشکی چشم را به بار میآورد. اشک مصنوعی یک راهحل مناسب برای مرطوبکردن چشم است و بیشتر، کسانی به سراغ آن میروند که مشکلاتی مانند سوزش، خارش یا خشکی چشم دارند. استفاده از قطرههای اشک مصنوعی اما و اگرهایی دارد و نباید خودسرانه به سراغ آن رفت. مصرف اشک مصنوعی به نرمشدن سطح خارجی، حفظ رطوبت و رفع خشکی چشمها کمک میکند و استفاده از آن بنا به دستور پزشک در بعضی شرایط لازم و ضروری است. اشک مصنوعی روی سطح قرنیه میچسبد و با ایجاد لایهای ضخیم روی سطح خارجی چشم، باعث کاهش خشکی آن میشود. بعضی از اشکهای مصنوعی بهصورت ژل تولید میشود که مصرف آنها ممکن است برای مدت کوتاهی موجب تاریدید شود. استفاده از اشک مصنوعی برای کودکان در صورتی اشکالی ندارد که بیش از 3 سال داشته باشند و از قطرههای مخصوص کودکان برایشان استفاده شود. برای استفاده از اشک مصنوعی باید سر خود را عقب ببرید، بهآرامی
پایین پلک چشم را بکشید و بدون اینکه نوک لوله اشک مصنوعی را لمسکنید یک قطره به داخل چشم بریزید. مقدار و مدت زمان مصرف اشک مصنوعی باید طبق تجویز پزشک باشد. هنگام استفاده از اشک مصنوعی نباید لنزهای تماسی در داخل چشم باشد. تا ۱۵ دقیقه بعد از ریختن قطره هم نباید از لنز استفاده کنید. اشک مصنوعی را میتوان در دمای اتاق یا برای اطمینان در یخچال نگهداری کرد. محلول نباید در معرض یخزدگی قرار گیرد و باید دور از گرما و رطوبت باشد. لمس نوک لوله اشک مصنوعی باعث آلودگی و عفونت چشمی میشود، پس باید مراقب برخورد آن با چشم بود.
عوارض
اگر سابقه حساسیت به مواد تشکیلدهنده اشک مصنوعی را دارید، نباید از آن استفاده کنید و در صورت بروز علایم آلرژیک، بهطورکلی مصرف خودسرانه اشک مصنوعی باعث بروز نشانههایی مانند سوزش، خارش چشم، قرمزی، درد، حساسیت به نور، تاری دید در چشمها، چسبندگی مژهها و بدمزگی دهان میشود ، به همین دلیل نباید خودسرانه برای خود نسخه بپیچید. هنگام استفاده از اشک مصنوعی باید از کارهای مهمی که نیاز به هوشیاری دارد، دوری کنید. استفاده نکردن از داروهای مخصوص چشم همزمان با اشک مصنوعی مگر با تجویز پزشک از جمله این کارها هستند.
ارسال نظر