خودمان می‌کشیم خودمان انتقاد می‌کنیم!

اپیزود اول: زنی در شهر کابل به گزارشگــر تلویزیــون افغانستان می‌گوید: «دموکراسی بی‌تاثیر است و با وجود طالبان امنیت به این کشور باز‌گشته.» اپیزود دوم: آموزش و پرورش کشور خودمان در کتاب درسی علوم اجتماعی و در درسی مربوط به کرونا می‌نویسد:«ایران با در اختیار داشتن امکانات و تجهیزات بهداشتی و درمانی پیشرفته و کادر درمانی متخصص، دلسوز و پرتلاش، توانست جزء کشورهای برتر جهان در درمان بیماری کرونا باشد! در برخی کشورهای غربی حتی از پذیرش و درمان بیماران مسن نیز خودداری می‌شد!». هیچ کسی نمی‌داند نویسنده این متن، در کدام مقطع زمانی زندگی کرده و درباره شرایط کدام روز ایران در مواجهه با کرونا صحبت می‌کند، اما این انتشار این متن ما را به یاد گفته‌های سعید نمکی، وزیر بهداشت می‌اندازد که خود را «سردار مبارزه با کرونا» می‌نامید و از درخواست کشورهای دیگر برای آموزش مهار کرونا به آنها سخن می‌گفت!، اما در واقعیت حتی نمی‌توانست صف‌های مراکز واکسیناسیون را مدیریت کند و از نیروی انتظامی کمک می‌خواست! بدون تردید انتشار این دو تصویر از دو کشور همسایه، یک موضوع را در اذهان تداعی می‌کنند که مسئولان فکر می‌کنند که مردم حافظه‌‌شان به حجم چند کیلو بایت است و داغ‌های پرشمار روزانه از کرونا را فراموش کرده‌‌اند یا با انتشار این متون در کتب درسی برای آیندگان، می‌خواهند با تحریف تاریخ نمک روی زخم مردمی بپاشند که بیش از 600 نفر آنها در یک روز راهی قطعه بحران می‌شوند و حتی نمی‌توانند برای عزیزانشان سوگواری کنند!. اپیزود سوم: شیوع کرونا بار دیگر به ما ایرانیان ثابت کرد که مردمی مجازی هستیم و خوب حرف می‌زنیم و به آنچه که اعتقاد نداریم، انتقاد می‌کنیم. این موضوع را می‌توان در تعطیلات اخیز کشور به‌وضوح مشاهده کرد. در این مدت آنچه که در فضای مجازی مشاهد کردیم، انتقاد از دولت و نبود واکسن بود از سوی افرادی بود که این پست‌ها را یا در کنار دریای خزر منتشر کردند، یا در برگزاری مراسمات بدون رعایت پروتکل‌های بهداشتی!. وجود صدها نفر در میادینی همچون منیریه تهران که شاهد دسته‌روی با وجود ممنوعیت بودند، باعث انتقادات مردمی شد که خودروهای آنها ساعت‌ها در ترافیک جاده‌های شمال گیر افتاده بود. انگار این مردم و آن مردم که از یکدیگر انتقاد می‌کردند و طرف مقابل را عامل شیوع کرونا در کشور می‌دانستند، از کره ماه آمده‌اند و نمی‌دانند که روزانه 600 خانوار ایران قربانی همین بی‌مبالاتی آنها می‌شود. هیچ کسی منکر ضعف‌های دولت و وزارت بهداشت برای تامین به‌موقع واکسن نیست و عملکرد 19 ماهه دولت در این رابطه پر از نقد و ضعف است، اما هجوم به جاده‌های شمال با هر بار تعطیلی به جاده‌های شمال دیگر از «شوری» گذشته و کسی نمی‌داند که چرا مردم اینقدر عاشق شمال رفتن در شرایط سیاه کرونایی هستند. با این وضعیت باید به‌زودی داغ درگذشت 1000 نفر را (برمبنای آمار رسمی) شاهد باشیم، در شرایطی که مسئولان برای جلوگیری از خروج مردم از منازل، محدودیت‌ها و تعطیلی را اعمال کردند، اما دوگانه‌ای در کشور به‌راه افتاد و مردم این‌بار نه به دولت، بلکه به یکدیگر انتقاد می‌کردند!.