مردی بود آراسته که به خلاف شاعران درویش‌صفت و اهل درد، اوقاتش در حشر و نشر با صاحبان جمال می‌گذشت تا دارندگان کمال؛ شاعر و مترجم، یکی از چهره‌های شناخته شده ادبیات معاصر به‌شمار می‌آید؛ هرچند که شعر او با مشخصه‌های کلاسیک در فرم و زبان، چندان نسبتی با جریان‌های پیشرو در شعر فارسی پیدا نکرد. مسلک شعری او را می‌توان مصداق روشن تعبیر «هنر برای هنر» دانست؛ چیزی که شاعران هم‌نسل او چندان برنمی‌تابیدند و او را (هم به دلیل طبقه اجتماعی‌اش) شاعری فارغ از جامعه و دغدغه‌های اجتماعی می‌خواندند...
