خشونت قابل پذیرش نیست

تصاویر مختلفی از برخوردها و دعواها از شبکه‌های اجتماعی منتشر می‌شود که هر چند مطلوب نیست اما واقعیت‌هایی از جامعه را نشان می‌دهد. البته هنوز وجه غالب رفتار مردم خشونت‌آمیز نیست و شاهدیم که اگر رفتار خارج از عرفی صورت می‌گیرد کلیت جامعه آن رفتارخشونت‌آمیز را نفی می‌کند و این وجه بارز جامعه ایران است که با وجود اینکه به دلایل اقتصادی با چالش‌های مختلف و روزافزونی روبه‌روست اما افتادن در مسیر اشتباه را به رغم معترض بودن برنمی‌تابد. کمتر اتفاق می‌افتد که کلیت جامعه با یک رفتار به‌دور از انصاف و اخلاق و شرع، همراه شود. البته هستند افرادی که با چنین رفتارهایی همراهی دارند و تلاش می‌کنند فارغ از اینکه چه بلایی ممکن است با امتداد این رفتارها بر سر جامعه بیاید، از رفتارهای خشن علیه شهروندان جامعه حمایت می‌کنند. اخیرا شاهد هستیم که علیه برخی از روحانیون در شهرهای ایران اقدامات خشونت‌آمیز صورت می‌گیرد. واقعیت آن است که تمامی روحانیون که سیاستمدار نیستند و اگر هم باشند اشتباهی از آنها سر نزده است اما برخی در ایران به دلایلی از جمله فشارهای اقتصادی عامل شرایط کنونی را روحانیون می‌دانند و دست به اقداماتی خشونت‌آمیز علیه آنها می‌زنند. علت این حوادث را باید از بررسی‌های جامعه‌شناسانه و روانشناسی مورد بررسی قرار داد اما از نظر سیاسی می‌توان دلایلی مختلفی را برای این رفتار خشونت‌آمیز نام برد از جمله اینکه تصویر برخی از مردم این است که همه گرفتاری‌ها و مشکلات برعهده روحانیت است و فشار سختی را مردم تحمل می‌کنند، گاهی برخی افراد ناآگاه ممکن است دست به اقداماتی خشن علیه روحانیت بزنند. جالب این است که هیچ شناختی هم از روحانیون که مورد ضرب و شتم قرار می‌گیرند، وجود ندارد اما به صرف اینکه یک فرد روحانی را مشاهده می‌کنند گویا عامل گرانی و تورم را دیده‌اند. بارها بزرگان درخواست کرده‌اند که دولتمردان به گونه‌ای رفتار نکنند که جایگاه روحانیت آسیب ببیند. راهی جز بهبود شرایط نیست زیرا مردم احساس می‌کنند امیدی که در آینده وضعیت اقتصادی کشور بهتر شود نیست در نهایت برخی اعتراض خود را به مخالفت و مخالفت را توام با کینه می‌کنند و به صورت خشونت‌آمیز این کینه را نشان می‌دهند.