همه‏‌ چیز درباره «مننژیت»

«مننژیت» عبارت است از تورم یا عفونت پرده‏‌های مغز که از موارد اورژانس به حساب می‏‌آید و در مناطق پرجمعیت و در جایی‌که رعایت موارد بهداشتی کم است، بیشتر دیده می‏‌شود. مننژیت به 2 صورت باکتریایی و ویروسی وجود دارد که از نظر تشخیصی باهم تفاوت بسیاری دارند. مننژیت باکتریایی، به‌طور معمول خطرناک‏‌تر از نوع ویروسی آن است و در موارد بسیار باعث بروز مشکلات ثانویه در مغز و سیستم عصبی می‏‌شود. این بیماری به‏‌ویژه در اطفال زیر دو سال و سنین بالای ۶۰ سال که ایمنی بدن کامل نیست، بروز می‏‌کند.
علت بیماری
بعضی از ویروس‏‌ها، میکروب‏‌ها وعوامل قارچی باعث به‌وجود آمدن بیماری «مننژیت» می‏‌شوند. گاهی براثر بیماری‏‌های خونی یا بیماری سل نیز مننژیت به‌وجود می‏‌آید. نکته قابل توجه این است که مننژیت در مناطق پرجمعیت و در جایی‌که رعایت موارد بهداشتی کم است، بیشتر دیده می‏‌شود. کودکان مبتلا به بیماری سل، عفونت گوش و ریه و کم‌خونی بیشتر در معرض خطر قرار دارند.
نشانه‏‌ها
علائم و نشانه‏‌های بیماری مننژیت، شامل سردرد، تب بالا، استفراغ، تغییر در سطح هوشیاری شامل خواب‌آلودگی، گیجی، بیهوشی و...، عدم حرکت گردن و درد در حرکت گردن، حساسیت بیش از حد به نور، تشنج به‌خصوص وقتی تب بالا باشد، در بعضی موارد ضایعات پوستی به‌صورت کبودی است. باید توجه کرد که برای پیشگیری از عوارض ثانویه مننژیت مانند ناشنوایی، ضایعات مغزی و مرگ، باید هرچه سریع‏‌تر بیماری تشخیص داده شود و نسبت به درمان آن در بیمارستان اقدام شود. آزمایش مایع نخاع برای تشخیص بیماری بسیار ضروری است. اگر کودک به‌طور غیرعادی بدحال است یا حداقل دو علامت از علائم فوق در وی پدیدار شده باشد، بلافاصله با پزشک مشورت کنید یا کودک را به نزدیک‏‌ترین بیمارستان برسانید. کودک در بیمارستان بستری می‏‌شود و نخست آب نخاع وی جهت آزمایش، نمونه‏‌گیری می‏‌شود و با کمک این آزمایش می‏‌توان مننژیت و عامل ایجادکننده مننژیت را مشخص کرد. همچنین ممکن است نمونه خون نیز جهت کشت و تعیین وجود باکتری و نوع آن به آزمایشگاه فرستاده شود.
درمان
در صورت شک به مننژیت، پس از انجام آزمایش‏‌های لازم و حتی پیش از آماده‌شدن جواب آزمایش‏‌ها باید درمان فوری با آنتی‏‌بیوتیک‏‌ها شروع شود. اگر جواب آزمایش‏‌ها مشخص کند که کودک مبتلا به مننژیت ویروسی شده، آنتی‏‌بیوتیک‏‌ها قطع می‏‌شوند و هیچ درمان دیگری به‌جز مسکن لازم نیست. عفونت‏‌های ویروسی معمولا پس از ۵ تا ۱۴ روز بسته به نوع ویروس خود به خود بر طرف می‏‌شوند. اگر تشخیص مننژیت باکتریال تأیید شود، مصرف آنتی‏‌بیوتیک باید ادامه یابد. ممکن است در صورت لزوم برحسب باکتری تشخیص داده شده، نوع آنتی‏‌بیوتیک تغییر کند. همچنین ممکن است برای کودک مایعات داخل وریدی و داروی ضدتشنج تجویز شود. البته در صورت وجود تشنج. باید توجه کرد که مننژیت‏‌های ویروسی به ندرت عارضه‏‌ای باقی می‏‌گذارند. همچنین درمان مناسب و به‌موقع با آنتی‏‌بیوتیک اغلب سبب بهبود کامل بیماری می‏‌شود. در تعداد اندکی از کودکان ممکن است عوارضی مثل ناشنوایی، اختلال بینایی، تشنج یا مشکلات یادگیری ایجاد شود. والدین باید در صورت مشاهده علائم مننژیت، کودک را هرچه زوتر برای معاینه نزد متخصص کودکان یا به بخش فوریت‏‌های پزشکی ببرند. همچنین در صورت مشاهده تب همراه با تشنج، در کوتاه‏‌ترین زمان ممکن کودک خود را به بخش فوریت‏‌های پزشکی یا پزشک متخصص برسانند. در صورتی‌که کودک شما دارای تماس نزدیک با شخص بیمار بود، هر چه زوتر به پزشک مراجعه کنید تا در مورد ضرورت تجویز آنتی‏‌بیوتیک تصمیم بگیرد. بنابر اعلام روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی تهران، تب کودک خود را به‏‌ویژه زمانیکه همراه با سردرد و استفراغ است، جدی گرفته و سریعا به پزشک مراجعه کنید. در عین حال توجه داشته باشید که گرفتن مایع نخاعی هیچ‏‌گونه عارضه جدی برای کودک‏‌تان ایجاد نخواهد کرد و منفعتی که وی با تشخیص و درمان زودرس مننژیت از آن بهره‏‌مند می‏‌شود، بسیار بیش از درد و ناراحتی ناشی از نمونه‏‌گیری است.

«استرس» می‏‌تواند موجب سکته‏‌مغزی شود
محققان هشدار می‏‌دهند که استرس به‌طور قابل‌توجهی خطر سکته‏‌مغزی را افزایش می‏‌دهد. به گزارش مدیسن نت، نتایج این مطالعه نشان داد که افزایش استرس در خانه یا محل کار و رویدادهای استرس‏‌زای اخیر زندگی مانند طلاق یا درگیری‏‌های خانوادگی، هم با افزایش خطر سکته‏‌مغزی به‌دلیل لخته‌شدن خون که به‌عنوان سکته‏‌مغزی ایسکمیک شناخته می‏‌شود و هم با سکته‏‌مغزی ناشی از خونریزی در مغز، موسوم به سکته هموراژیک، مرتبط است. دکتر «کاتریونا ردین»، نویسنده این مطالعه از دانشگاه گالوی ایرلند، می‏‌گوید: «رویکردهای بهینه برای مدیریت و پیشگیری از استرس روانی اجتماعی نامشخص است. مطالعات قبلی مداخلاتی مانند درمان‌شناختی رفتاری، تکنیک‏‌های آرام‏‌سازی، مدیریت استرس، رژیم‏‌های ورزشی و مدیریت خشم را مورد بررسی قرار داده‏‌اند. وی در ادامه می‏‌افزاید: موثرترین رویکرد ممکن است از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد. این مهم است که هر کسی یک استراتژی داشته باشد که برایش تأثیر داشته باشد. تیم تحقیق، استرس را در سراسر جهان با استفاده از داده‏‌های بیش از ۲۶۰۰۰ نفر در ۳۲ کشور در آمریکای‌شمالی و جنوبی، آفریقا، آسیا، اروپا، استرالیا و خاورمیانه مورد مطالعه قرار دادند. محققان دریافتند افرادی که استرس کاری شدید داشتند بیش از دو برابر بیشتر از افرادی که استرس کاری نداشتند در معرض سکته‏‌مغزی ایسکمیک بودند. آنها بیش از پنج برابر بیشتر در معرض سکته‏‌مغزی هموراژیک بودند. برای کسانی‌که استرس در محل خانه یا در محل کار داشتند، افرادی که احساس می‏‌کردند می‏‌توانند اتفاقات زندگی‏‌شان را کنترل کنند، نسبت به کسانی‌که احساس می‏‌کردند کنترلی بر این اتفاقات ندارند، خطر سکته کمتر بود. «ردین» بیان داشت: یافته‏‌ها ممکن است اهداف مهمی برای کاهش اثرات نامطلوب قلبی‌وعروقی استرس روانی اجتماعی داشته باشند. علاوه بر استرس، سایر عوامل خطر سکته‏‌مغزی عبارتنداز: فشارخون بالا، عدم تحرک فیزیکی، رژیم غذایی نامناسب، سیگارکشیدن، دیابت و مشکلات قلبی مانند فیبریلاسیون دهلیزی.