خاطره‌ای از آیت‌ا... هاشمی‌ و قرآن آوردن پوتین!

اول آنکه امروز اگر هر شخص یا جریانی درباره عدم احترام به سید ابراهیم رئیسی در سفر روسیه اظهار نظری محقرانه نماید، سخت در اشتباه و خطاست. دوم اینکه رئیس‌جمهور محترم هم تاوان اشتباه محاسباتی اشخاص یا جریاناتی را می‌دهد که سال‌ها بر خلاف نص صریح رهبری، نوک پیکان حملات خود را در موضوع برجام بجای آمریکای ترامپ، به‌سوی روحانی و ظریف گرفتند تا شرایط، امروز به گونه‌ای رقم بخورد که جای جلاد و شهید به نوعی در این معاهده بین‌المللی عوض شود و طوری القا شود که گویا آمریکایی‌های بدعهد در حال تقلا برای احیای برجام هستند و این ایران است که تمایلی برای این امر ندارد!. به اینها باید اضافه کرد که مدیران سیاست خارجی کشور هم با نام نبردن از برجام و ابداع اصطلاح «مذاکرات لغو تحریم‌ها»، ناخواسته و تلویحا پیام عدم تمایل ایران را برای احیای برجام به دنیا مخابره می‌کنند! سوم هم برای اینکه تصویر درستی از تأثیر برجام بر مواضع کشورهایی نظیر روسیه به دست بیاوریم، تعابیری محکم‌تر از مطالب یکی از حاشیه‌نگاری‌های نوشته شده خود بر دیدار رئیس فقید مجمع تشخیص مصلحت نظام در آذرماه سال ۹۴ پیدا نکردم که از قضا خیلی هم مورد توجه آیت‌ا... هاشمی قرار گرفت. تیتر آن حاشیه‌نگاری این بود. «قرآن آوردن پوتین، معجزه برجام بود!» پس بی‌هیچ توضیح اضافه‌ای، توجه شما را به بخش‌های از حاشیه‌نگاری دیدار آیت‌ا... هاشمی با جمعی از پیشکسوتان دفاع مقدس جلب می‌کنم که هنوز هم حتی بعد از گذشت ۶ سال، همچنان خواندنی است: «امروز سه‌شنبه سوم آذرماه 94 است. در صبحی پائیزی و دل‌انگیز، رزمنده‌های دفاع مقدس به دیدار فرمانده آمده‌اند. ساعت دیدار 10 صبح است. ولی سالن از نه و نیم پر شده. اینقدر فضای اینجا صمیمی و پر محبته که هیچ‌کس لحظه‌ای هم احساس غربت نمی‌کند. نَفَس بچه‌های واقعی جنگ، نفس گرم برای مردم است. غیظ رزمنده‌های دفاع مقدس، هیچوقت نصیب مردم خود نشده. اصلاً اصل اعتدال تو همین بچه‌های واقعی جنگ است. از جمع مهمانان فقط سه نفر حرف می‌زنند. خلاصه کلامشان هم فقط یک نکته است. می‌گویند اینها که به نام بچه‌های جنگ در جامعه حرف‌های تند و تفرقه‌انداز می‌زنند، به‌خدا صدای ما نیستند. ما اگر حرف نمی‌زنیم، برای آن نیست که حرفی برای گفتن نداریم. برای آن است که جامعه را متشنج نکنیم. برای آنکه نگویند بچه‌های جنگ هم به جان هم افتاده‌اند.»حرف مهمانان که تمام می‌شود، سخنان آیت‌ا... هاشمی شروع می‌شود. حرف اولش هم ابراز خوشنودی است. با تعبیری بسیار متفاوت. «واقعاً خوشحالم که دوستانم را می‌بینم.» آقای هاشمی خیلی کم این تعبیر را به‌کار می‌برند. امّا این بچه‌ها واقعاً دوستان هاشمی هستند. حرف بعدی آقای هاشمی حرف معجزه امام در خاتمه دادن به جنگ است. معجزه‌ای که هنوز عمق آن را برخی‌ها به درستی نفهمیده‌اند. معجزه‌ای که نه کارش به دعوای جناحی کشید و نه به تفرقه در رسانه‌ملی. هاشمی می‌گوید امامی که تا چند روز قبل شعار «جنگ، جنگ تا پیروزی» می‌داد، معجزه‌وار از شعار خود برگشت تا نظام را از مخمصه برهاند. معجزه اینجاست که اگر امام شخصاً این کار را نمی‌کردند. خدا می‌داند چه اختلافاتی در کشور می‌افتاد و چه مشکلاتی پیش روی رهبری آینده انقلاب باقی می‌ماند! براستی اگر معجزه امام در پایان به موقع جنگ نبود، شاید سرنوشت جنگ و...

ادامه صفحه12