قافیه که به تنگ آید!
احمد زیدآبادی روزنامه نگار و فعال سیاسی
مدیرمسئول روزنامۀ کیهان که در دوران ریاست جمهوری حسن روحانی، ضدیت با برجام و مذاکرات وین پیشۀ روزانۀ او شده بود، اکنون با تعیین تاریخ آغاز مذاکرات وین و آمادگی دولت ابراهیم رئیسی برای احیای برجام، ظاهراً دیگر نمیداند در این مورد چه بنویسد. ادامۀ مواضع سرسختانۀ گذشته دربارۀ برجام و مذاکره، به نظرم نه برایش مقدور است و نه بدون هزینه خواهد بود. سکوت محض هم که علامت خوبی نیست و دردسرهای خود را دارد. پس چه باید بکند؟ «تذکر برادرانه» به علی باقری کنی که نگوید «تحریمهای غیرقانونی آمریکا باید لغو شود»چرا که استفاده از واژۀ «غیرقانونی»ممکن است این تصور را پدید آورد که بخشی از تحریمهای آمریکا قانونی است! به همین سیاق، یکی از همکاران تندروتر حسین شریعتمداری میتواند به او تذکر دهد که مثلاً در روزنامهاش ننویسد؛ «رفتار ترویستی دولت اسرائیل باید پایان یابد» چون ممکن است مخاطبانش از آن برداشت کنند که بخشی از رفتار دولت اسرائیل غیرِ تروریستی است! خلاصه آنکه مواضع تند و افراطی، همیشه بدون عواقب نمیماند و خواه ناخواه روزی گریبان فرد را میگیرد و قافیه را روز به روز برایش تنگتر میکند. به واقع «تذکر برادرانۀ» حسین شریعتمداری به باقری کنی، هیچ چیز نیست جز همان تنگ آمدن قافیه!
ارسال نظر