راههای انتقال و درمان «شپش سر»
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهیدبهشتی گفت: نکته مهم در درمان شپش بهدلیل قدرت سرایتپذیری بالای آن این است که تمام افراد خانواده که دچار علامت هستند باید تحتنظر پزشک و درمان مناسب قرار گیرند. دکتر رضا رباطی متخصص بیماریهای پوست و مو افزود: شپش یک انگل کوچک است که حتی با چشم غیرمسلح نیز دیده میشود و بهراحتی از فردی به فرد دیگری انتقال مییابد. از مهمترین اماکنی که افراد به شپش مبتلا میشوند، مکانهای شلوغ و پرتجمع مانند مدارس، مهدهای کودک، پادگانها، کمپهاست. عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی با بیان اینکه بیماری «شپش»، نوعی آلودگی انگلی است، تاکید کرد. شپش دارای تخمهایی بهنام رشک است که این رشکها سفید یا زرد رنگ هستند. وی ایجاد حالت شوره زدگی روی مژهها یا بهوجود آمدن دانههای کوچک کهیری شکل روی منطقه آلوده را از دیگر علایم شپش بیان کرد. این استاد دانشگاه خاطرنشان کرد: به طور کلی سه دسته شپش وجود دارد، شپش سر، تنه و عانه. شپشهای سر معمولا در پشت گوش و گردن هستند، سرایتپذیری سریعی دارند و در افراد عادی در صورت حضور در محیطهای آلوده بروز میکند، اما شپش تنه معمولا در افراد با
سطح بهداشت خیلی کم مانند افراد بیخانمان یا در شرایط خاص بحرانی مانند زلزله و جنگ که امکان رعایت اصول بهداشتی نیست، بروز مییابد. ابتلا به شپش تنه همراهی بارزی یکسری عفونتهای دیگر مانند تیفوس دارد. رباطی یکی از اصلیترین راههای تشخیص این انگل را دیدن شپش زنده یا رشکها عنوان کرد و گفت: ممکن است اولین علامت ایجاد شپش، خارش باشد به این شکل که فرد مبتلا احساس میکند که چیزی روی پوست سرش در حال راهرفتن یا خزیدن است. در شپش عانه نیز موهای نواحی تناسلی درگیر میشود که با خارش شدید همراه است و عملا راه عمده انتقال شپش عانه رابطه جنسی است.
راههای درمان
این عضو هیات علمی دانشگاه در خصوص تشخیص شپش سر و علائم بالینی آن اظهارداشت: شپش سر متداولترین نوع آلودگی توسط این انگل است که معمولا پشت گوش بیشتر دیده میشود و در مراحل پیشرفتهتر این بیماری با چشم غیرمسلح بهراحتی قابل شناسایی است. رباطی با تاکید بر اینکه برای درمان بیماری شپش باید انگل زنده و رشکهای آن از بین برود، عنوان کرد: اگر چنانچه تخمها یا همان رشکهای شپش باقی بمانند امکان اینکه بعد از چند هفته دوباره این بیماری ظاهر شود، وجود دارد. وی ادامه داد: تخمها یا رشکهای شپش به شورهسر شباهت زیادی دارند؛ با این تفاوت که رشکها دارای چسبندگی زیادی هستند که بهراحتی از ساقه موی سر جدا نمیشوند. این متخصص پوست و مو با اشاره به راههای درمان شپش تصریح کرد: نکته مهم در درمان شپش بهدلیل قدرت سرایتپذیری بالا این است که تمام افراد خانواده در صورت داشتن علامت باید تحت درمان تحتنظر پزشک قرار گیرند. وی توصیه کرد: درمان قطعی شپش باید دو نوبت و به فاصله یک هفته، انجام شود. متخصص بیماریهای پوست و مو تاکید کرد: بعد از درمانهایی که توسط پزشک تجویز میشود، میتوان از درمانهای سادهتر مثل شستوشوی مو یا
آغشتهکردن شانه به سرکه رقیق شده برای ازبینبردن کامل تخمهای انگل شپش چسبیده به ساقه های مو استفاده کرد. وی با تاکید بر اینکه درمانها باید توسط پزشک متخصص انجام شود، توضیح داد: استفاده خودسرانه از برخی داروهای ضد شپش میتواند حساسیتزا باشد یا در مواردی موجب مقاومترشدن انگل شود. بنابراین توصیه میشود ضمن توجه به رعایت بهداشت فردی از درمانهای خودسرانه برای از بین برد شپش پرهیز شود. با توجه به اینکه انگل شپش مدت زیادی خارج از پوست بدن زنده نمیماند، شستوشو و ضدعفونیکردن بیش از حد البسه لزومی ندارد، اما رعایت بهداشت کلی محیط توصیه میشود.
ارسال نظر