علائم آن شامل ناتوانی در تمرکز، درگیرشدن در حرکات بیش از حد در محیطهای نامناسب و عمل تکانشی است. تجزیه و تحلیل آنها هیچ مدرکی مبنی بر اینکه اختلال بیشفعالی ممکن است باعث اختلال دوقطبی، اضطراب یا اسکیزوفرنی شود یافت نشد. «الن براتن» محقق ارشد، میگوید: «اختلال بیشفعالی وضعیتی است که اغلب ارثی است و ژنهایی که با این اختلال مرتبط هستند با سایر اختلالات نیز مرتبط هستند. تصور میشود که ژنهای مرتبط با اختلال بیشفعالی در رشد مغز نقش دارند.» «براتن» توضیح داد: افراد مبتلا به بیشفعالی اغلب سطوح پایینی از دوپامین دارند؛ هنگامیکه افراد سطح دوپامین پایینی دارند، میتواند منجر به علائمی مانند افسردگی و... شود.»